(อันนั้นไม่นับสิคะ😭 ก็แลกกับภาพอันก่อนที่คุณวาดไง)

(ตีเพี๊ยะๆเลย ห้ามเค้าไม่ได้หรอกค่ะ😤 จดลงบัญชีด้วย เจอเค้าวาดคืนแน่)

「เอ๊ะ ? อ๋า ?
อื้ม...ไว้เจอกันนะเซจัง !」

ยกมือขึ้นโบกลาคืนและเมื่อเห็นว่าแผ่นหลังของอีกคนที่ค่อยๆ ไกลออกไปพอสมควร เธอก็...

ฟุ้บー
หย่อนตัวนั่งย่องลงกับพื้นฝ่ามือปิดหน้าที่จู่ๆ ก็ร้อนขึ้นมาอย่างน่าแปลกใจーฮีโร่โดนจับได้ซะแล้วล่ะ อาจจะเพราะโดนแซวด้วยส่วนนึง

แต่ก็อยากเล่นด้วยกันอีกจัง
หมายถึงเจ้าแมวน่ะ...คิดว่างั้นนะ ?

(จบรูทตรงนี้ได้เลยค่ะ ! ขอบคุณที่มาเล่นด้วยนะคะ ><)

พอเห็นรอยยิ้มอีกคนก็อดที่จะยิ้มตามอย่างช่วยไม่ได้

นิ้วก้อยยื่นไปเกี่ยวนิ้วคนตรงหน้า

“ อื้อ! สัญญาความลับของเซอิระและเคียวคุง…หรือจะให้เรียกว่าคุณหน้ากากฮีโร่ดีนะ” ก่อนจะแยกจากกันก็ขอแซวนิดหน่อย

“ งั้นก็ขอให้ช่วยคนได้เยอะๆนะ โชคดีล่ะ🌟” เธอโบกมือลาเพื่อนของเธอและพาน้องแมวเดินเล่นต่อ

ถ้ามาบ่อยๆจะเจอกันอีกมั้ยนะ?

"ผู้ชายญี่ปุ่นเสียชีพอย่าเสียสัตย์ล่ะ ! "

"อ่ะ..." คำพูดดูแก่เกินไปรึเปล่านะ ไม่น่าจำคำแปลกๆมาจากละครที่พี่สาวเปิดให้ดูเลย><

(ไม่เป็นไรเลยค่ะ🥺 จะเปลี่ยนไปเวิ่นแทนหรือตัดจบที่เด็กๆกินข้าวเที่ยงไปเรื่อยๆจนหมดเวลาก็ได้นะคะ)

" บางทีปีหน้าอาจจะได้อยู่ห้องเดียวกันก็ได้นะ " ทั้งๆที่ไม่ได้เก่งขนาดนั้น แต่การที่สอบได้มาอยู่ห้องเอถือว่าเธอฟลุ๊คล้วนๆเลย....

"สัญญากันแล้วนะ ว่าเจอufoจะบอกฉันคนแรก" เธอยื่นนิ้วก้อยไปหาเขา ด้วยใบหน้าจริงจังพอสมควร

(+)

"กบเขียว...เคโรโระงั้นเหรอคะ0o!"

รีบวิ่งมาเกาะตู้ทันที มีเจ้าตัวนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ทำไมก่อนหน้านี้เธอไม่สังเกตุเห็น

"อยากได้ตัวนั้นค่ะ🌟" แววตาเต็มไปด้วยความหวัง ขอให้คีบได้ด้วยเถอะ