“ ห ห๊า 1 ชม. !!? ”

มันนานๆพอกับที่ต้องนั่งรถไฟข้ามจังหวัดเลยนะ นี่คุณย่าให้เขาไปซื้อร้านที่เมืองไหนล่ะเนี่ย

“ เอ่อ คือรุ่นพี่พอจะรู้มั้ยครับว่าพิกัดร้านอยู่ตรงเมืองไหน ”

“ 1 ชม.มันต้องไกลมากแน่ๆเลยครับ ”

เป็นร้านแบบไหนกันนะที่คุณย่าต้องพยายามไปซื้อถึงนอกเมืองเลย มันคงต้องเป็นมิโซะที่ล่ำค่าหรือสูตรเฉพาะของทางร้านแน่เลย!

จากหน้าหงอยๆเพราะหาร้านไม่เจอ พออีกฝ่ายรู้จักร้าน ก็เหมือนกับว่าเขากลับมายิ้มร่าอีกครั้งเลยล่ะ

“ ไม่เคยน่ะสิ ปกติหน้าร้านนี้คนที่จะมาซื้อคือน้องสาวฉัน ”

“ แต่เผอิญวันนี้ไปทำกิจกรรมชมรมก่อนเปิดเทอมกันหมดเลยน่ะ หน้าที่นี้เลยตกเป็นของฉัน ”

ปกติเขาจะมาก็มาซื้อแค่ของหนักๆ เช่นแพ็คน้ำ หรือส่งของในบ้านมาซ่อมตามร้านรับซ่อมในย่าน หน้าที่ซื้อวัตถุดิบจะเป็นของน้องสาวทั้งหมด

“ ร้านxxxน่ะ “

พูดพร้อมกับเปิดมือถือที่เสิร์ชทิ้งไว้ให้อีกคนดูด้วย

” คานาเมะคุงรู้จักหรือเปล่า “

” ? “

เขาเพิ่งเห็นว่าอีกฝ่ายจูงสุนัขออกมาด้วย และตอนนี้มันกำลังดมๆสำรวจเขาอยู่ เขาก็เลยทักทายมันโดยการยิ้มให้และก็ลูบหัวเบาๆไป 2-3 รอบ

” น่ารักจังเลยน้า “

“ ! ”

ตอนแรกว่าจะทักถามเรื่องร้านเลย แต่อีกฝ่ายทักเรื่องกระเป๋าตังค์หายหรือเปล่า เขาก็จับๆคลำๆสำรวจตัวเองก่อนเลย

พอเจอก้อนๆป่องๆในกางเกงตนเองแล้วเป็นสัมผัสกระเป๋าตังค์ก็เลยโล่งใจ

” ฟู่ว “

” ไม่ใช่หรอกพอดีว่า ฉันหาร้านที่คุณย่าวานให้ไปซื้อไม่เจอน่ะ“

พูดแล้วก็เปิดชื่อร้านที่เสิร์ชในมือถือให้อีกฝ่ายดู

สายตาเขาเองก็สำรวจรอบๆร้าน พร้อมช่วยเธอหาของที่เขาต้องการด้วย

ถึงแม้อาจจะแถบไม่ได้ช่วยอะไรเลยเพราะลายตาเกินไป…

“ ซุปมิโซะธรรมดาๆนี่แหละครับ ที่บ้านหมดพอดีน่ะ “

” แต่บางครั้งท่านก็ทำเป็นนาเบะมิโซะให้ทานด้วยแหละครับ “

พูดแบบสีหน้ายิ้มด้วยความภาคภูมิใจ ก็ฝีมือทำอาหารคุณย่าของเขาน่ะ มันสุดยอดมากๆเลยล่ะ

สองเท้าเดินตามคนข้างหน้าไป พอถึงที่หมายเขาก็มองรอบๆร้านและปากซอยที่เข้ามา

‘ นี่มันร้านลับสุดยอดหนิ! ‘

“ อื้อ คุณย่าฝากซื้อน่ะ ปกติจะเป็นน้องสาวที่มาซื้อ ”

เผอิญว่าวันนี้น้องสาวของเขาไปทำกิจกรรมชมรมก่อนเปิดเรียนกันหมด หน้าที่ไปซื้อของวันนี้เลยตกเป็นของเซย์จินั่นเอง

( เซมไป 🥺🥺 )