Son not: ben uyuyamıyorum. Şimdi siz de uyuyamayın. Zira akp’liler için bile endişeliyim!

Türkiye’de darbeler demokrasiyi geçici ara rejimlerle askıya aldı ama kalıcı askeri düzen kuramadı; NATO üyeliği sivil siyasete dönüşü zorunlu kıldı. Bugün ise ilk kez ucu açık bir otoriter konsolidasyon süreci yaşanıyor. Yakın siyasi tarihin, darbeler dahil en karanlık evresi.

Meşruiyet krizine sürüklenen rejimi dengeleyecek kurumlar ve ara aktörler tümüyle işlevsizleşmiş durumda. Siyasal alanın tekilleşmesi, bir hanedanın kaderinin bütün bir toplumunkine eşitlenmesi demektir; bu ise rasyonalitenin ve kolektif özerkliğin çöküşüdür.

Huntington: ‘siyasal düzenin çöküşü, katılımın azalıp kurumların gerilediği yerde başlar.’ Dahl da uyarır: ‘Rekabetin kapatıldığı yerde meşruiyet krizi büyür.’ Muhalefetle eşit olmayan şartlarda bile yarışamayacağını deklare eden iktidar iflas ederken toplumu peşinden sürüklüyor.

Devlet aygıtının dar bir elit grubun tekelinde olduğu ve iktidarın meşru yollarla el değiştirmesinin tümüyle engellendiği algısı güçlendikçe, toplumlarda kutuplaşma derinleşir. Bu kutuplaşma ise, kaçınılmaz olarak, sosyal bütünlüğü zedeleyen kırılmaları beraberinde getirir.