เนี่ยแวะอีกแล้ว5555

หิมะปีแรก มีปอเปี๊ยะไส้น้อยแป้งหนาจำศีลอยู่ในห้องนอนของตัวเองและฮีทเตอร์

คิดไปคิดมาก็พบว่าตัวเองน่ะเป็นแกะดำในฝูงแกะขาว ถ้าลองนับสมาชิกตอนนี้กับสมาชิกที่จะเพิ่มขึ้นมาในอนาคต อัตราส่วนของคนที่อาศัยอยู่ในประวิปริตที่มีแค่ฤดูร้อน ฤดูร้อนมาก ฤดูร้อนที่สุดก็คือ1/1XX

ในเมื่อเป็นส่วนน้อยก็ต้องจัดการตัวเอง หลังเซ็ตติ้งสภาพอากาศเสร็จเปรียบร้อย ก็ไปเตรียมตัวปลุกดาบเล่มอื่น ๆ เพื่อเพิ่มสมาชิกใหม่ ๆ

สอง แต่ถ้าเป็นไปได้ก็อยากจะให้สมาชิกคนอื่น ๆ ในตอนนี้ และที่จะเพิ่มมาในอนาคตนั้น อยู่สภาพแวดล้อมที่คุ้นเคย ไม่รู้ว่าร่างต้นที่เป็นดาบเป็นสัมผัสถึงการเปลี่ยนแปลงของสภาพอากาศหรือไม่ แต่ร่างเนื้อสัมผัสได้แน่ เป็นดาบอยู่ดี ๆ อยู่ ๆ ก็มีแขนมีขา มีร่างกายที่ต้องกิน ต้องนอน คงมีสิ่งที่ต้องปรับตัวเยอะแยะ ถ้าได้อยู่ในสภาพแวดล้อมที่คุ้นชินมาเนิ่นนานจะไม่ดีกว่าเหรอ

เป็นซานิวะทั้งที แค่ตั้งค่าสภาพอากศในฮงมารุน่ะทำได้ง่าย ๆ อยู่แล้ว แต่สิ่งที่ทำให้คิดไม่ตกอยู่นานสองนานคือ หนึ่งซานิวะคนนี้โตมาในประเทศเขตร้อน อาศัยอยู่ในที่ราบภาคกลางซึ่งก็เป็นเขตร้อนในประเทศเขตร้อน ในเวลาทั้งโลกอยู่ใต้สภาวะโลกร้อน ทั้งชีวิตมีแต่คำว่าร้อน ร้อนมาก ร้อนที่สุด ถ้าต้องเซ็ตสภาพอากาศให้เหมือนกับประเทศที่มีสี่ฤดู ซานิวะจะไม่หนาวตายในฤดูหนาวใช่ไหม

แต่การตั้งฮงมารุครั้งนี้จะไม่เหมือนกับในอดีต จะทำให้มันเป็นความทรงจำที่ดี เต็มไปด้วยสีสัน โดดเด่น สนุกสนาน ให้คงอยู่ไปนาน ๆ จนกว่าโลกนี้จะมีดวงอาทิตย์ดวงที่สอง และแดดก็ร้อนเกินไปจนไอศกรีมทั้งโลกกลายเป็นไอน้ำ และระเหยไปในอากาศ

เพื่อการนั้นจึงมีหลายอย่างที่ต้องจัดการ เพราะฉะนั้นหลังจากที่ฮงมารุมีสมาชิกคนที่สองก็ตัดสินใจจัดการสิ่งที่ทำได้ง่ายที่สุดก่อน อย่างเช่น การเซ็ตสภาพอากาศ

ขอโทษที่เปรียบเทียบฮงมารุกับไอศกรีม ฮงมารุแต่ละหลังที่มีความทรงจำเป็นของตัวเองไม่เหมือนกับไอศกรีมแน่นอน แต่ถ้าทิ้งความทรงจำนั้นไว้นานเกินไป เวลาก็จะแผดเผามันเหมือนกับที่แสงแดดทำกับไอศกรีม และฮงมารุในอดีตก็กลายเป็นแอ่งน้ำหวานเล็ก ๆ ในตะกอนของความทรงจำ

จำไม่ได้ว่านี่เป็นฮงมารุหลังที่เท่าไหร่แล้ว สิ่งที่แน่ใจมีเพียงอย่างคือนี่คงไม่ใช่ครั้งที่สองแน่ ๆ แต่จะเป็นครั้งที่สาม สี่ หรือ ห้า หรือมากกว่านั้นก็สุดจะรู้ ในสมองมีแค่ภาพเลือน ๆ ว่าเคยสร้างฮงมารุมามากมาย ฮงมารุหลังเก่าเหลือเพียงภาพในอดีตที่หลอมรวมกันเหมือนไอศกรีมหลายรสที่ถูกทิ้งให้แสงแดดแผดเผามาเนิ่นนาน ท้ายที่สุดก็ไม่รู้ว่าในแอ่งน้ำหวานนั้นมีไอศกรีมอยู่กี่ลูกกันแน่

ยังไม่ได้เลยนะว่าเป็นมิคาสึกิฮงไหน🙃 แสดงว่าฝึกวิ่ง4×100จริงใช่ปะ

หลืบที่มองเห็นมิคาสึกิฮงใกล้ๆกันฝึกวิ่ง4 × 100 ทุกวันน่ะ