ซามีร์ยักไหล่ หดแขนกลับมาแล้วกินต่ออีกสองอึก ก่อนวางกระป๋องน้ำอัดลมไว้ข้าง ๆ

"จะกลับหอเมื่อไหร่ ตอนเย็นไปหาอะไรกินกันมั้ย ?" เขาถาม เผื่อว่าวันนี้จะมีเพื่อนหารเมนูจานใหญ่ที่กินคนเดียวไม่หมด

ซามีร์กระดกน้ำอัดลมเข้าปากสองสามอึก ก่อนจะยื่นให้อีกฝ่ายกินต่อ

"3 ปอนด์"

เขาพูดด้วยใบหน้าเรียบเฉย เสียงเรียบนิ่ง แต่ไม่มีความจริงจังปนอยู่เลย

"ฉันจงใจ"

ซามีร์เดินเข้าไปใกล้เพื่อนของตนพร้อมกับน้ำอัดลมที่อยู่ในมือ ก่อนจะใช้เท้าเขี่ยร่างอีกฝ่ายออกไปนิดหน่อยแล้วนั่งลงข้าง ๆ

เขาไม่ได้พูดอะไรต่อ เพียงแค่เปิดกระป๋องน้ำอัดลมดื่มเท่านั้น

(ขอบคุณเช่นกันค่ะะ แม่หมอเวนดี้น่ารักมากกก😩💕)

ซามีร์พยักหน้าให้กับสิ่งที่เขาคิดว่ามันคือคำชม และคำแนะนำนั้น ก่อนจะเดินออกนอกร้าน

คำถามสุดท้ายที่ได้รับ ไม่ทันจะได้พูดตอบ คู่สนทนาก็หายกลับเข้าไปแล้ว

เขายักไหล่ 'ไว้เจอกันคราวหน้าค่อยแนะนำตัวแล้วกัน'

คิดแล้วก็เดินออกไปเที่ยวบูธอื่น ๆ ในงานต่อ เขาเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าครั้งหน้าตนจะสามารถจำอีกฝ่ายแม้แต่ใบหน้าได้หรือเปล่า

(มันบังเพื่อนน้อง)

(อัญเชิญ @ssa-killianj.bsky.social
@alastairssa.bsky.social
@reabraga-ssa.bsky.social
@lucian-ssa.bsky.social )

เขาเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะหัวเราะออกมาเบา ๆ

"ก็คงงั้นแหละ"

ว่าแล้วก็เริ่มถือผักดองที่ซื้อมาและทำท่าลุกขึ้น "ขอบคุณที่ช่วยดูให้นะ ส่วนผักนี่คงเอาไปทำได้หลายอย่างเลย"

เขาทำหน้าครุ่นคิด พิจารณาคำตอบที่ได้รับมา ตามจริงก็แค่อยากดูเล่น ๆ ไม่ได้จริงจังกับมันมาก แต่ดูเหมือนจะมีส่วนที่ตรงิยู่เหมือนกัน

'แต่ฉันไม่ได้คิดจริงจังด้วยซ้ำว่าเขาหรือเธอนั้นจะเป็นใคร'

แม้จะคิดแบบนั้น อย่างไรก็ตาม สิ่งที่อีกฝ่ายพูดมา เขาก็รู้สึกกับคนที่ผ่านมาในชีวิตแทบทุกคนแบบนั้นนั่นแหละ

"ฉันไม่รู้เหมือนกันว่าคนอื่นมองฉันเป็นคู่กัดไหม ฉันก็ปฏิบัติกับทุกคนเหมือน ๆ กัน" เขาว่าพร้อมยิ้มตอบแม่หมอ