เขากินต่อ เคี้ยวหงุบหงับพลางมองอีกฝ่ายไปพลาง

ลูกควายที่เชื่องมือง่าย บัดนี้ใจลอยไปกับรสชาติของทาโกะ ครั้นเคี้ยวจนหมดก็ถามขึ้นมา

"ปกติเธอมางานเทศกาลแบบนี้คนเดียวเหรอ"

สายตามองรอบๆ ไม่ค่อยเห็นอีกฝ่ายพากลุ่มเพื่อนมาเท่าไร หรือเรื่องเดินมาส่งเองก็เช่นกัน

(ป๋มรอรื้อบ้านคุณชุดใหญ่💪😤💪)

"น่าสนใจมาก..."

ไคมองอีกฝ่ายแล้วอ้าปากงับทาโกะไปทั้งลูกอย่างเชื่องมือ

"อึก อ้า เออ อะ อิ๋ว อัด แอ้ แอ..." (นึกว่าเธอจะหิวจัดแท้ๆ...)

แล้วเคี้ยวงับๆก่อนจะพูดต่อ

"แต่ป้อนฉันแทนซะได้"
"ฉันเชื่องนะ"

เจ้าลูกกระบือเบียดตัวเข้าหาหน้าไม่อาย..

"ขออีกคำครับ.. อาา....."

"ได้อยู่.."

ไคตอบรับ สายตาชำเลืองมองอีกฝ่ายสลับกับซุ้มร้านที่ตั้งอยู่เรียงราย

"หอมจังแฮะ"

พอยิ่งเดินเข้าใกล้ร้านทาโกะ เขาก็พึมพำขึ้นมา

"ลูกใหญ่ชะมัด.. กลมเหมือนแก้มเธอเลยนะ" และเอ่ยแซวหน้าตาย

(ใส่ไปเดินคู่กับเธอแล้วกันนะ เพราะไม่รู้จะถือกลับบ้านยังไง /เตรียมตัว)

ไคยืนมองนิ่ง สายตามองภาพอีกฝ่ายราวผ้าขาวท่ามกลางแสงสีเจิดจ้าภายในงาน เขายกนิ้วขึ้นเกาแก้มตนเล็กน้อย ก่อนจะตอบ

"ไม่นานหรอก หิวหรือเปล่า"

ถามขณะที่ยืนมองอีกฝ่ายอยู่เช่นนั้น

เดินผ่านเห็นโซนซุ้มน่าสนใจ เขาวางท่าทำทีคล้ายมาคุกคาม แต่แท้จริงนั้นแค่มาซื้อกุจิ

"เฮ้อหนุ่ม.. ฉันขอ 2 ได้ไหม?"

"ฉันอยากได้เลข 15 กับ 26"

และชู 2 นิ้ว

(หมายเลข 15)
(หมายเลข 26)

(ยอมให้เลย)

(แข่งยิงปืnกัน)

(โดดได้สิ 😏/แหวกขา)

(/อึ้ง /เปลี่ยนใจจากคุณแม่ไก่เป็นนางฟ้า)

พอได้ยินเสียงที่คาดว่าอาจเป็นสิ่งที่น่ากลัวที่สุด ขนหร็อมแหร็มตามหางถึงกับชี้ตั้งขึ้นมาอย่างพร้อมเพรียง

"...อะ"

"อรุณสวัสดิ์ครับ"

เห็นใช่ไหม.. เห็น.. เห็นใช่ไหม?????

"คือ.." เขากระแอม

"ครับ ไม่เป็นไรครับ รุ่นพี่ไม่พร้อมต้อนรับ ร้านปิดแล้วครับ ให้น้องปี1 ติดเข็มกลัดเองได้เลย"

กล่าวหน้าตายแล้วทำมือปัดไปปัดมาคล้ายแสดงป่าหี่ให้เห็นว่าตนกำลังปิดประตูร้านตามตลาดเสียอย่างนั้น

(ผมรู้เท่าไม่ถึงการร์ครับ-)

"โคจัง?" พอได้ยินการแนะนำตัวก็ตั้งชื่อเรียกเองเสร็จสรรพ

"ไค.. ไม่สิ นายรู้อยู่แล้ว"

คงมีแต่ตัวเขาเองที่จำใครไม่ได้เท่าไร

"ยินดีที่ได้รู้จักนะ หลังจากนี้พวกเราคงต้องอยู่ด้วยกันอีกยาว ฝากตัวด้วยแล้วกัน"

และยกมือขึ้นให้จับคล้ายเป็นการเชื่อมสัมพันธ์

(สวย/มาเน้น)

หน้าแดงแจ๋เลย.. โกรธที่โดนบอกว่าไก่หรือเปล่านะ..

คนไม่รู้เริ่มยกมือขึ้นลูบท้ายทอยตน ชักจะเก้อขึ้นมาจริงๆที่ทักผิดแบบนั้น

"โทษที..."

แต่คงไม่ทันฟังแน่ๆ... อีกฝ่ายเดินฉับๆนำไปก่อนเสียแล้ว คนตัวสูงจึงรีบซอยเท้าตาม

แต่มองจากด้านหลังยูกิจังก็สวยจริงๆนั่นแหละนะ...

"....."

มองคนตัวเล็กด้วยสายตาสุดสับสน ทว่าในหัวจินตนาการถึงท่วงท่าต่างๆมากมายเกี่ยวกับการอุ้มว่าแบบไหนกันที่จะไม่ใช่การบดขยี้ร่างอีกฝ่าย..

น.. น่ากลัว..
คิดสั้นทำร้ายตัวเองชัดๆ!

"...."

ไคยกมือขึ้นปิดปาก ทำทีเหมือนจะร้องด้วยความตื้นตัน

"ยินดีด้วยนะครับที่แข็งแรงดี..."