"ไม่ตายง่ายๆก็ดี แต่ก็อย่าลืมคำนึงถึงปัจจัยที่ว่ามันเป็นขอนไม้ที่ใกล้ฝั่งยิ่งกว่าวัยสังขารไม่ดี หน่วยแพทย์ของแกเข้าถึงมันได้ไว้แค่ไหนล่ะ เผลอๆไปติดอยู่ในที่ที่ไม่มีอะไรให้มันกินก็คงอดตาย"

"หาตัวมันให้ได้ก่อนกองทัพเรือก็แล้วกัน เพราะว่าฉันไม่คิดว่ามันจะอยากใช้เวลาที่เหลืออยู่ของมันเน่าตายในคุกนักหรอก"

"แล้วตอนนี้มันไม่ได้แพ้พวกหมวกฟางจนกระเด็นหายตัวไปอยู่ไหนพวกแกก็ยังไม่ได้พากันไปเก็บกู้ร่างมาหรอกเรอะ"

"พลเอกคือความแข็งแกร่งของกองทัพเรือ ไม่ว่าสังขารจะเป็นแบบไหนฉันก็มีภาพลักษณ์ที่ต้องรักษาเอาไว้"

"แกคิดว่าแม่แกเข่าแตะพื้นกี่ครั้งกันเชียวนับตั้งแต่อยู่ในตำแหน่งสี่จักรพรรดิของมัน ถ้าแกจะคิดถึงวัยที่มีอาการพวกนี้ แกนึกถึงแม่แกที่หกสิบกว่ามีลูกสิบกว่าคนก่อนดีกว่า คนใกล้ตัวแท้ๆไม่มีปัญญาดูแล"

"ฉันไม่เคยบ่นเรื่องกระดูก แกจำสลับกับใครรึเปล่าเถอะ วัยเพิ่งจะแค่นี้ก็หลงๆลืมๆแล้วเรอะ?"

"ฉันบ่นอะไร?" ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้

"อ้อ.. ตอนแกแต่งชุดแม่บ้านน่ะนะ วันทำความสะอาดล่ะสิ?"

"อะไร? แกเห็นฉันเดินผ่านที่ไหนเรอะ?"

คำตอบที่ถูกฝังอยู่ในเศษเสี้ยวที่แตกสลายในตัวครึ่งศพครึ่งหุ่นทดลอง… ที่ถูกปล้นเจตจำนงค์เสรีไป

ตอนที่บอกข่าวร้ายสำหรับเด็กคนหนึ่งที่โวยวายอยู่บนพื้นเมื่อสองปีก่อน

สีหน้าที่กระตุกของมัน เบื้องหลังสิ่งที่บดบังดวงตา หยดเหงื่อที่ไหลออกมา สีหน้าเจ็บปวดเมื่อถูกโจมตี ถ้ายังคงมีจิตใจอยู่ในนั่น ถ้าหาเหลือเจตจำนงเสรีอยู่ เจ้านั่นมันก็เลือกที่จะไม่ตอบคำถามใดๆทั้งสิ้น
มันไม่ได้พยายามที่จะสู้กลับด้วยซ้ำ… ไม่ได้พยายามจะแก้แค้น

“แกคิดจะไปไหนกันแน่ ไอ้ตุ๊กตาหุ่นเชิด..”

บางที… เขาอาจจะรู้คำตอบอยู่แล้วว่าเจ้านั่นมันรีบร้อนไปที่ไหน…

"เรียกจอมพลตามตำแหน่งจะเหมาะสมกว่า พลเรือตรี"

"ตั้งใจทำงานของแกด้วยล่ะ ไม่ว่าแกจะขาดส่วนไหนของร่างกายไปสิ่งที่ฉันคาดหวังจากคนของกองทัพเรือคือความทุ่มเทและความสามารถ ไม่มีข้อยกเว้น"

"ฉันมีความยุติธรรมของฉัน" กำลังเดินไล่อ่านป้ายของแต่ละห้อง

"เดินตรงมาอีก จนถึงเสียงฉันแล้วเลี้ยวซ้าย แกจะเจอประตู"

"ฉันถามว่าไปโดนอะไรมา ไม่ได้ถามว่าตาบอดรึเปล่า ฉันไม่ได้ตาบอดฉันเห็นไม้เท้าของแก"

"เออ เจ้าคนแบบนั้นน่ะนะ ถึงจะแข็งแกร่งในแบบของตัวเองแต่ก็คงทนมองความโหดร้ายที่สุดไม่ไหวหรอก"

"แล้ว... ตาแกไปโดยอะไรมาล่ะ"

"มากับฉันก็แล้วกัน เดินตรงไป"

"ป้ายนั่นจะเขียนว่าอะไรล่ะ ชื่อแกเรอะ?"

"เสาที่แกเดินมาชนมั้ง"

"ห้องทำงานของแกมันอันไหนล่ะ พลเรือตรี"