(ยะ ยัยเด็กนี่ยยย์)

(ผมซาบซึ้งใจจริงๆครับ :D)

(จริงครับ ผมควรไปนั่งเล่นข้างล่างมากกว่า---)

"นาย...จะบอกว่าฉันเห็นอะไรล่ะ?"

สายตาก็ดันเผลอเลื่อนไปมองข้ามไหล่อีกฝ่าย...บ้าเอ้ย

ไม่ชอบใจชะมัดที่มันดันโผล่ออกมาเหมือนถูกเชื้อเชิญเนี่ย

เมื่อถูกชายวัยกลางคนผู้หนึ่งเข้ามาชี้หน้า อาจารย์หนุ่มนั้นก็โค้งหัวให้ด้วยท่าทีขอโทษขอโพย

"ขอโทษด้วยจริงๆนะครับคุณผู้ชาย เพื่อนของผมไม่ได้ตั้งใจจะให้เกิดขึ้นจริงๆครับ เดี๋ยวเรากำลังจะเรียกประกันมาให้นะครับ"

เขาตั้งใจที่จะขอโทษไว้ก่อน จะได้บรรเทาความโกรธเกรี้ยวของชายวัยกลางคนได้ไม่มากก็น้อย เพราะคุณผู้ดูแลก็เหมือนจะกำลังลนลานอยู่ก่อนแล้วซะด้วยสิ

ไม่ต้องเรียนมา เพียงแค่มองดูก็รู้ว่าอีกฝ่ายนั้นกำลังประหม่าอย่างหนัก ไซโกะจึงยิ้มที่ให้ความรู้สึกสงบออกมา

"ไม่เป็นไรก็ดีแล้วล่ะครับ หายใจเข้าลึกๆก่อนนะครับ"

เขาเอ่ยแล้วขยับตัวออกมาจากกระจกรถ

"ก่อนอื่นออกมาจากรถก่อนดีไหมครับ? จะเช็คสถานการณ์ได้"

เขาพยายามแนะนำอย่างใจเย็น

"โอ๊ะ..."

ข้างๆรถสองคันที่กำลังโหวกเหวกอยู่ระหว่างรถตรงกลางนั้น ที่ข้างๆตรงทางเดินก็ได้มีชายหนุ่มคนนึงมองเข้ามาอยู่ ชายแว่นคนนั้นถือถุงกระดาษไว้ในอก ดูเหมือนจะเพิ่งกลับมาจากย่านการค้า

"เป็นอะไรหรือเปล่าครับ?"

มองเข้าไปแล้วเห็นคนขับรถกำลังฟุ่บหน้าอยู่นั้น เขาก็เข้าไปโบกมือถามไถ่ผ่านกระจกด้วยความเป็นห่วงในทันที

(หนังสือขายดีของสัปดาห์นี้เลยล่ะครับๆ >:D)

(ขอบคุณมากเช่นกันครับเซนเซย์~)

"โฮ่...ไม่เลวเลยนะครับเนี่ย"

ไซโกะมองอิโมจิต่างชาติพวกนั้นแล้วก็ลูบคางด้วยความสนใจ

"แบบนี้ผมคงจะต้องกลับไปศึกษาซะก่อนแล้วล่ะครับ"

"ขอบคุณมากนะครับ คุณอากิยามะ~"

"โอ้ เซ็นเซย์คิดเหมือนกับผมเลยล่ะครับ ผมก็ว่าเจ้านี่มันดูไม่แข็งดี"

>:D

เขาลองพิมพ์ปิดประโยคแล้วก็ยกให้อีกฝ่ายดูประกอบ

"ขอบคุณสำหรับความเห็นนะครับเซ็นเซย์ คุณช่วยผมไว้อีกแล้วนะครับ~"

(ผมทำอะไรผิดกัน-)

(ผมไม่ได้ทำอะไรผิดเสียหน่อย ฮ่าฮ่า)

(ฮะฮะฮ่า! //หัวเราะหน้าเข้มระหว่างที่โดนเตะไปด้วย)