“ ฮึ่ม.. “

เขายกมือข้างนึงขึ้นมาแตะคางตัวเองทำท่าครุ่นคิด

“ อ๋า! แต่งหน้าเปลี่ยนลุคสินะ ฉันเข้าใจ ฉันเข้าใจ แหม่ เล่นเอาซะจำไม่ได้เลย เธอทำสำเร็จนะเนี่ย “

ยืนกางร่มพูดต่อโดยที่ยังไม่ยื่นร่มให้

โผล่มายืนข้างหลัง

“ ทำอะไรอยู่น่ะโนอะจัง ถ้ำมองหรอ “

กำลังจะเดินจากเซย์โจกลับกลับบ้าน(ใส่ชุดนักเรียนเพราะมาผิดวันเหมือนกัน) ก็เจอเงาปริศนาสีชมพูเดินผ่าน

“ โอ้! มิฮารุนนี่น— “

มองหน้ามิฮารุที่เขรอะเครื่องสำอาง

“ โอ้… “

“ โทษทีนะ ทักผิดคนน่ะ “