( ว้ายโดนจับแต่งตัวเหมือนกันนิคะ อยากเห้นพี่คนสวยแร้วอ่า 😍 )

( ถูกคุณยายจังแต่งตัวค่ะ เพราะถ้าให้แต่งเองก็จะใส่แว่นมาด่วย ไม่มีหรอกดอกมงดอกไม้ 😵💔 )

เธอหยิบเงินออกมาให้พอดีกับที่ต้องจ่ายจากกระเป๋าเงินอันจิ๋ว และยื่นไปให้อีกคนเมื่อเช็กเรียบร้อย

“ ขอบคุณนะคะ นางิซัง — ！”

เด็กสาวโค้งขอบคุณอีกครั้ง เธอจะอ่านอย่างขมักเขม่นให้จบภายใน 1 อาทิตย์ให้ได้เลย ตอนนี้ความไฟแรงคงไม่มีใครมาหยุดได้ ก่อนออกไปก็ไม่ลืมที่จะบอกลาเจ้าของร้าน

” อีกหนึ่งสัปดาห์ฉันจะแวะมาซื้อเล่มใหม่แน่นอนค่ะ “ (˶ᐢᗜᐢ˶)

( ขอบคุณที่ให้แจมโรลนะคะ 💖📚 )

( ก กลับมาแล้วค่ะ ! ขอโทษที่ช้านะคะ y – y /ไหลออกจากกองงาน )

เสียงไพเราะดุจนกที่พร่ำเสียงยามทอแสงแดด เปลือกตาใต้กรอบแว่นหนาหลับตาพริ้ม ใบหูเงี่ยตั้งใจฟังอย่างตั้งใจ พลางคลี่ยิ้มออกมา

เป็นเสียงที่ชวนฝันจริงๆ

สองมือประกบทบกันหลายครั้งจนเกิดเสียง ความไร้ที่ตินี้บางทีอาจควรยกย่องอยู่ในพิพิธภัณฑ์ด้วยซ้ำ

“ โยโกะจังสุดยอดไปเลย ตอนยืนฟังฉันเคลิ้มเหมือนจะหลับเลยล่ะค่ะ ! ”

( เก่งมาก ซาจิจะให้รางวัลเป็นการลูบหัวนะ /แปะ แปะ )

( ทาเคชิคุง ! มานี่เร็ว 🫳🏻🐶 )

( ซาจิจังมีเพื่อนกลับบ้านแน้ะ ฮี่ฮี่ๆ คุ้มกันซาจิด่วย! ໒꒰՞ ܸ. .ܸ՞꒱ა⋆⑅˚₊ )

( คานะคุงงงง ( ₪﹏ ₪ ）՞ ՞ )

( ทบทวนเพิ่มอีกนิดหน่อยน่าจะดีนะคะ ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ ซาจิยินดีมากๆ ! )

มองแผลเล็กๆที่แขน ถึงสะบักสะบอมไปหน่อย แต่คงต้องทำแผลและใส่เสื้อคลุมไปสักพัก

เสื้อคลุมในอากาศร้อนอบอ้าวแบบนี้

โชคร้ายเกินไปแล้ว !

( โครุกิ 😀💔 /เตรียมชีทสรุปของตัวเองทั้งเทอมมาให้ ถึงซาจิจะได้คะแนนแค่เกือบเต็ม แต่เราจะต้องมาทบทวนกันหน่อยนะคะ )

เธอพยักหน้ารับ เหมือนเป็นการสัญญาโดยไร้ตัวอักษร

“ ครั้งหน้าที่ฉันมาจะมาบอกแน่นอนค่ะว่าเป็นไงบ้าง ”

มองตามนิ้วที่ชี้ก็เตรียมก้าวเดินไปที่ชั้นนั้น และส่ายหัวให้กับเสียงที่ตามหลังมา ไว้ค่อยยกไปเคาท์เตอร์ทีเดียวแล้วกัน

-

เด็กสาวใช้เวลากับการเลือกหนังสือไปสักครู่ก็กลับมาหานางิซังที่เคาท์เตอร์ พร้อมกับหนังสืออีกสองเล่ม

“ ฉันเอาเท่านี้ล่ะค่ะ ! ”

มีเล่มที่ยืมมาสาม และเล่มที่ตั้งใจจะซื้ออีกสอง

“ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะไซโต้ซัง ”

เธอยิ้มให้อีกคนและก้าวเดินตามไปต้อยๆ หยิบคำสั่งมาไว้ในมือแต่ก็ชะโง้กไปดูของอีกคนก่อน

เหมือนจะไม่ยากเท่าไหร่นะ

หลังดูของอีกคนเสร็จก็มาเปิดของตัวเองดูบ้าง ได้แต่ยิ้มและหัวเราะแห้งๆออกมา

“ ฮะฮะ— ของฉันเป็นอันนี้น่ะค่ะ “

ว่าแล้วก็ยื่นให้ไซโต้ซังได้ดูด้วยกัน หวังว่าวันนี้ดวงจะเข้าทางนะ

“ อยากทำภารกิจไหนก่อนดีหรอคะ ? ”

“ เพราะเธอเป็นคนผิดยังไงล่ะ!?

ทหารต้องเอาเธอไปตัดหัว!!! ”

บทสนทนาในครั้งนี้เปรียบเหมือนราชินีแดงกำลังพูดคุยกับคนทั้งสอง? แต่ในขณะเดียวกันก็เหมือนคุยกับคนอื่นที่ไม่ใช่ทั้งคู่เช่นกัน

ดูเป็นเรื่องแปลกประหลาดไม่น้อยเลยนะ