(ขอบคุณ​ที่มาเล่นกันค่า 💖💕)

"ใช่สิครับ จะให้นักเรียนถือไปได้ไงครับ เดี๋ยวผมยึดไปทำลายเองนะครับ"

ตีหน้าซื่อ เมื่อกี้หลุดปากอะไรไปนะ? เปล่านี่

"หรือนักเรียนอยากเอาไปให้อาจารย์ประจำห้องเองครับ?"

"โอเคครับ ผมเชื่อนักเรียนครับ ไม่แกล้งแล้วๆ"

พอเห็นนักเรียนลนจนพอประมานแล้วอาร์วี่ก็ยอมถอยลงจนได้

เขาแบมือให้อีกฝ่าย

"แต่เอาหนังสือของผมคืนม--ผมขอยึดหนังสือนะครับ แย่จริงใครไม่รู้เอามาปาเล่นในสถานศึกษาเนี่ย ทำเอานักเรียนเกือบเดือดร้อนเลยเยอะครับ"

"หืม~"

ยกคิ้วให้นักเรียนข้างนึง

"ชุดนอนมันไม่ซุกซนพอเหรอครับ เลยอยากอ่านอย่างอื่นแทน? ชุดแมวมั้ยครับถ้างั้น?"

อาร์วี่แกล้งแหย่นักเรียนไปพอเป็นพิธี ก่อนที่จะวกกลับเข้าเรื่องสำคัญดังเดิม

"ไม่แน่เซนเซย์ประจำชั้นคุณอาจจะชอบชุดนอนซุกซนก็ได้นะครับ เมื่อกี้บอกว่าชื่ออะไร อยู่ห้องอะไรนะครับ? จะได้เอาไปฝากเซนเซย์ของคุณพร้อมกัน" 😊

(ปรบมือค่ะ👏 คุณสุดยอดมากๆ เลยทำมาพร้อมสแตตเรียบร้อยเลย 💖💖💕 ขอบคุณ​นะค้า 💖💕)

(ขออนุญาตบวกเล็กๆ คับ)

"สวัสดีครับนักเรียน"

เสียงดังขึ้นจากทางด้านหลังซึ่งมาพร้อมกับรอยยิ้มที่ไม่น่าไว้ใจเท่าไหร่นัก

"ปีหนึ่งรุ่นนี้ไฟแรงเชียวน้า~ ไหน ชื่ออะไร มาจากห้องอะไรครับเนี่ย?"

"เอ้า! ก็ถ้าเด็กทำได้ ผู้ใหญ่ก็ต้องทำได้ดีกว่า(???)​สิพ่อหนุ่ม!"

เลยมาสายกว่าเด็กให้ดูล่ะ...

"มาสายตั้งแต่วันแรกแบบนี้ ระวังโดนครูลงโทษเอานะโกโร่คุง~"

>ทักทายซักหน่อย

"อ้าว! ว่าไงโกโร่คุง!"

วิ่งอยู่เหมือนกัน เลยวิ่งตามไปพร้อมๆ กัน

"มาสายตั้งแต่วันแรกเลยนะเนี่ยพ่อหนุ่ม!"

เขาเดาเหตุผล​ได้อย่างง่ายดาย แหงล่ะ ก็ที่เขากำลังวิ่งอยู่ก็เพราะไปเข้างานสายแล้วเหมือนกันยังไงเล่า 😓