น่าขันนักที่บุคคลที่เป็นดังคำอธิบายทั้งสองอย่างคือบุคคลเดียวกัน แต่ใครจะว่าเธอได้ มนุษย์อย่างไรเสียก็เป็นมนุษย์อยู่เมื่อเชื่อวัน ต่อให้ใจร้าวลงหลุมเพราะรักก็ยังเป็นมนุษย์ ต่อให้ถูกประหัดประหารเพราะรักก็ยังเป็นมนุษย์
น่าขันนักที่บุคคลที่เป็นดังคำอธิบายทั้งสองอย่างคือบุคคลเดียวกัน แต่ใครจะว่าเธอได้ มนุษย์อย่างไรเสียก็เป็นมนุษย์อยู่เมื่อเชื่อวัน ต่อให้ใจร้าวลงหลุมเพราะรักก็ยังเป็นมนุษย์ ต่อให้ถูกประหัดประหารเพราะรักก็ยังเป็นมนุษย์
ความเปราะบางคือการโหยหาอย่างคนขี้แพ้ แค่ฝ่ามือยังสัมผัสกันก็ดีเท่าไหร่ แค่ได้เพียงมองผ่านดวงตาคู่นั้นก็ดีถม แค่ขณะนี้ก้อนเนื้อที่อกซ้ายของเราทั้งคู่ยังเต้นและขณะนี้ที่ซึ่งโชคชะตาไร้ฤทธิ์รังควาญ นับว่าประเสริฐยิ่งแล้ว
ความเปราะบางคือการโหยหาอย่างคนขี้แพ้ แค่ฝ่ามือยังสัมผัสกันก็ดีเท่าไหร่ แค่ได้เพียงมองผ่านดวงตาคู่นั้นก็ดีถม แค่ขณะนี้ก้อนเนื้อที่อกซ้ายของเราทั้งคู่ยังเต้นและขณะนี้ที่ซึ่งโชคชะตาไร้ฤทธิ์รังควาญ นับว่าประเสริฐยิ่งแล้ว
เช่นกันกับผู้ที่จุดสะเก็ดไฟให้แก่จิตวิญญาณหลงทางในดวงตาของเขาให้เกิดวูบไหวแม้เพียงเสี้ยวนาทีหนึ่ง ผู้นั้นมีความปรารถนาแรงกล้าในการสำรวจหุบเหวลึกของเนตรนัยน์ดวงนั้นนับพันหน่วย
เช่นกันกับผู้ที่จุดสะเก็ดไฟให้แก่จิตวิญญาณหลงทางในดวงตาของเขาให้เกิดวูบไหวแม้เพียงเสี้ยวนาทีหนึ่ง ผู้นั้นมีความปรารถนาแรงกล้าในการสำรวจหุบเหวลึกของเนตรนัยน์ดวงนั้นนับพันหน่วย