Örneğin, Trump’ın en güçlü araçlardan biri, seçmenlerini biz ve onlar arasında bir ayrımda hissettirmesidir. "Onlar" genellikle elitler, medya, göçmenler, ya da kültürel değişimlere karşı çıkan kesimlerdir. Trump, bu grupları toplum düşmanları olarak tanımlayarak birleştirici bir kimlik sunar.

Dış Tehditler ve Hedefler Üzerinden: Lider, seçmen kitlesine karşı bir dış tehdit oluşturur ve bu tehdide karşı birleşmeleri gerektiğini vurgular. Bu tehdit, genellikle rakip gruplar, dış politikalar ya da toplumdaki değişiklikler ile ilgilidir.

Kimlik ve Değerler Üzerinden: Lider ya da parti, belirli bir grup ya da toplumsal kesimle özdeşleşen kimlik değerlerine hitap eder. Bu, bir liderin ya da partinin, kültürel, dini ya da toplumsal konularda belirli bir söylem geliştirmesini gerektirir.

Taban konsolidasyonu, genellikle iki şekilde uygulanır:

Bir partinin veya liderin güçlü bir çekirdek kitlesi
varsa bu kitlenin desteği, dış faktörlerin ve olumsuz olayların partinin ya da liderin aleyhine dönmesini engeller. Ayrıca bu strateji sayesinde seçmenler arasındaki bağlılıkları pekiştirerek partinin veya liderin gücünü arttırır.

Özdağ'a biçtikleri kefeni yine onu takip eden gençler yırtıp atacak. Ümit Hoca bir kıvılcımdı, yangını ise biz büyüteceğiz. Zaiyat vermeden savaş kazanılmaz arkadaşlar kininizi diri tutun.

çünkü herkes şimdiden fişlenmek istemiyor. hesaplar az büyüsün gruplaşma başlasın sen o zaman gör. 😄

"Demokrasi kendi celladına göz yummamalıdır."

Hoşgörüyü tamamen korumanın tek yolu ise, onun sınırlarını bilmekten geçiyor. Bu sınır, bireylerin temel haklarını ve özgürlüklerini tehdit eden her yerde başlar. Bu tehdit ister sözle, ister politikayla, ister sosyal baskıyla gelsin...Hoşgörüsüzlüğü hoşgörmek, özgürlükleri adım adım elimizden alır.

Popper diyor ki: Hoşgörüsüz fikirleri susturmak, hoşgörüsüz insanları öldürmek demek değildir.
Ama onlarla tartışılmalı, topluma zarar verdikleri açıkça gösterilmeli ve gerektiğinde de yasal sınırlar çizilmeliyiz. Hoşgörüyü korumak pasif bir bekleyiş değil, aktif bir mücadeledir.

Bu paradoks, sansürcülük çağrısı yapmaz, ancak şu ayrımı net çizer: İfade özgürlüğü, başkalarının haklarına saldırma özgürlüğü değildir.
Eğer bir toplum nefret söylemini “ifade özgürlüğü” sanıp serbest bırakırsa o nefret bir süre sonra gerçek şiddete dönüşür.

Hoşgörü paradoksu, “Sana katılmıyorum.” diyenleri değil, “Senin var olma hakkını reddediyorum.” diyenleri hedef alır. Irkçılık, cinsiyetçilik, nefret söylemleri gibi düşünceler sadece bir fikir değildir. Onlar, başkalarının özgürlüğüne, varlığına ve güvenliğine doğrudan tehdittir.

Filozof Karl Popper’a göre, eğer bir toplum, hoşgörüsüz fikirlere bile sınırsız hoşgörü gösteriyorsa o fikirler zamanla güçlenir ve sonunda hoşgörünün kendisini yok eder. Yani "her fikre saygı" anlayışı ile bazı fikirlere karşı durmazsan sonunda o fikirler herkesi susturur.

"Toplum içinde farklı fikirlere, inançlara ve yaşam tarzlarına saygı duymak bize öğretilmiş en temel değerlerden biri. Kimse kimseyi sadece farklı olduğu için dışlamamalı."

- Peki ya o farklılık, seni ve başkalarını yok etmeye niyetliyse? Her şeye hoşgörü gösterirken ya bindiğin dalı kesiyorsan?