onu kavrayışlarından da çok etkilendim. velhasıl, beni mutlu eden, yenilerini yazmak için heyecanlandıran bir bahar günü oldu, herkese çok teşekkür ederim.

ardından da öğrencilerin ve öğretim üyelerinin soru ve yorumları geldi. henüz pek kimse romanı okumamıştı, buna rağmen okuduğum kısımdan ve fatih’le sohbetimizden yola çıkarak o kadar isabetli yerlere temas ettiler ki, genç arkadaşların metne gösterdiği yakın ilgi ve meraktan da,+

mücadelesini ete kemiğe büründürerek şad edebiliriz ruhlarını. işkencelerle, mahpusulukla, bin bir zorlukla yorulmuş canlarına bunu borçluyuz. bahçemizin en güzel çiçeklerini veren ağaçlarımızdan biri o artık, hatırasının üzerine titreyeceğiz, onu sevgimizle sulayacağız.

ona ve onun gibi bu toprağın insanıyla, hikâyeleriyle demlene demlene, en iyiyi, en doğruyu, en güzeli bize gösterenlere hasretimiz bundan. çok susamışız çünkü, kana kana içmek istiyoruz. ölümleri bize işaret fişeği oluyor, fener oluyor. haklarını ödeyemeyiz ya, ancak yaşamlarımızda onun, onların

"Görüp geçirdiklerini anlatmaya çalışmanın lanetiyle lanetlendik. Öldüğümüzü, acı çektiğimizi ispatlama gaddarlığıyla yaşamak zorunda bırakıldık. Bu, bir halka layık görülebilecek en ağır varoluş şekliydi. Çıldırmışlığımız, deliliğimiz bundan."

"Bizler, biz Ermeniler, tarihin gördüğü en büyük cürümlerden birinin muhatabı olduk. Bu cürmün kabul edilmediğini, ret ve inkâr edildiğini, suçlularının yüceltildiğini gördük. Ölülerimizi hakkıyla gömemedik. Gömemediklerimizin yasını tutamadık. Tutulamayan yas benliğimize büyük bir yük yükledi."

"Elimizden hiçbir şey gelmediğini sandığımız bir anda hiç olmazsa kılçık olmak, kılçıklık yapmak, yelkenleri suya indirmekten yeğ görünüyor gözüme artık. Yeter ki orada yalnız olmayayım, yalnız bırakılmayayım, yanımda Türkiye’de yaşayan bütün halklardan dostlarım da olsun."