[ย้อนหลัง] [วันเปิดเทอม : ระหว่างไปโรงเรียน]
(บวกได้นะคะ !!)

ยูริเก็บคูปองขึ้นมา เอียงคอน้อยๆอย่างสงสัย ดวงตามองไปรอบๆพยายามตามหาเจ้าของคูปอง เป็นห่วงว่าจะเป็นของสำคัญสำหรับคนที่ทำตก แต่ก็ไม่กล้าเข้าหาใครเพื่อตามหาเจ้าของก่อนอยู่ดี

“…”

ถ้าไม่เจอเจ้าของจริงๆ ไว้จะเอาไปโพสต์หาเจ้าของในเว็บบอร์ดก็แล้วกัน

#RKMSecretSanta2024
(คุณละอองหิมะเองค่ะ เป็นคุณซานต้ามาส่งของขวัญแล้ว! 🎁✨ สุขสันต์วันคริสต์มาสและปีใหม่ย้อนหลังนะคะ ขอให้มีความสุขมากๆเลยค่ะ

หวังว่าจะชอบนะคะ 🙇‍♀️

@rkm-yuseii.bsky.social )

เขารับกระดาษจากอีกฝ่ายมา ดวงตาพินิจพิเคราะห์รูปในมือในขณะที่ดวงตาเบิกกว้างขึ้นมา

นิชิทาเทะโนะซัง…

เห็นเป็นแบบนี้ ?

ผมยิ้มแบบนี้ได้จริงๆงั้นเหรอ ..?

ริมฝีปากเม้มเข้าหากันเล็กน้อย มือถือรูปขึ้นมาแนบอกราวกับเป็นสมบัติอะไรซักอย่างที่หวงแหน

“สวย …มากเลยครับ”

เอ่ยชมอย่างจริงใจด้วยน้ำเสียงสั่นเล็กน้อยก่อนที่จะรวบรวมความกล้าเอ่ยถามสิ่งที่สงสัย

#RKM_HNY2025

[01/01 ศาลเจ้าคาเซะคาวะ]

“ขอให้ทุกคนบนโลกนี้มีแต่ความสุข…”

ยืนพนมมือก่อนที่จะกล่าวคำอธิษฐานออกมาเบาๆ

ชั่งใจอยู่นานว่าวันนี้จะออกมาจากบ้านดีไหมแต่สุดท้ายก็หยิบชุดยูกาตะตัวเก่าออกมาปัดฝุ่นใส่แล้วออกมาที่ศาลเจ้าคนเดียว

เขารับกระดาษกับปากกาสีมาจากอีกคนก่อนที่จะพยักหน้าเบาๆ ดวงตาฉายแววตั้งใจเต็มที่

เมื่อพร้อมแล้วเขาก็ส่งสติกเกอร์เจ้าแมวตอบรับก่อนที่จะเริ่มวาดเด็กสาวอย่างตั้งใจ

พยายามเร่งมือแต่ก็อดไม่ได้ที่จะประณีตอยู่บ้าง สุดท้ายเพราะพยายามเก็บรายละเอียดหลายๆส่วนจึงวาดดวงตาและคิ้วอีกข้างไม่ทัน

เมื่อหมดเวลาเขาก็ยื่นรูปไปให้เด็กสาวด้วยสีหน้ารู้สึกผิดไม่น้อย

[ขอโทษครับ…]

[/สตก.แมวโค้ง]

“….?”

เขาเอียงคอเล็กน้อยเมื่อถูกถามว่าเป็นเหน็บชารึเปล่า

หมายความว่ายังไงกันนะ ? ทำไมถึงคิดว่าเขาเป็นเหน็บชากันล่ะ ?

ถูกอีกคนลากไปเรื่อยๆจนสายตาไปสะดุดเข้ากับป้ายโปรโมทของร้านหนึ่งจึงพูดออกมาเบาๆ

“ไอติม .. โชยุ ?”

(ขอโทษที่ช้านะคะ 🙇‍♀️🙇‍♀️🙇‍♀️)

“ทั้งเมืองเต็มไปด้วยแสงไฟระยิบระยับ
เสียงกระดิ่งส่งเสียงดัง
แต่งแต้มไปด้วยหิมะที่ตกปกคลุมลงมาอย่างสวยงาม
ราวกับเดรสสีขาวบริสุทธิ์”

ละมือจากกีตาร์มาเริ่มร้องเพลง ในตอนแรกๆเสียงแผ่วเบาดูไม่มั่นคงเล็กน้อยจากความสั่นของร่างกาย แต่เมื่อเริ่มคุ้นชินและมองเห็นผู้คนที่ดูสนุกไปกับเพลงก็สามารถคุมเสียงร้องได้ดีจนจบ

(โควทรีแอคได้นะคะ)

“… ขอบคุณครับ…”

//อ่านเนื้อหาบนโพสต์อิทแล้วก็พับเก็บเอาไว้อย่างดีในกระเป๋า รู้สึกอบอุ่นในหัวใจไม่น้อยเมื่อคิดถึงสิ่งที่ตัวเองหวังให้สมหวังอยู่

(เลทนิดหน่อย มาแปะจิบิเก็บเอาไว้ด้วยค่ะ🎄)

#xmasgift_y2rkm

ดวงตาของเขาเองก็พยายามมองซ้ายขวาหาความคุ้นเคยของทางที่เดินมา ไม่ได้ชวนคุยอะไรกับอีกฝ่ายเช่นกัน

เขาขมวดคิ้วมองหาร้านดังโงะอย่างจริงจัง แล้วก็รู้สึกได้ว่าทางนี้คุ้นเคยนิดหน่อย

แต่ก็อาจจะเป็นความผิดพลาดของความจำอันเลวร้ายของเขาก็ได้

(RIPค่ะ 😭)

(ยูมะคุงน่ารักมากเลยค่ะ ! 🥺)

เมื่อถูกคนตรงหน้าขอโทษ ยูริที่ก่อนหน้านี้ก็กังวลอยู่แล้วยิ่งดูท่าทางลนลานเข้าไปอีก เขารีบส่ายหน้าไปมาหลายที โค้งขอโทษอีกฝ่ายที่ทำให้เข้าใจผิด

“ขอโทษครับ … ม ไม่ครับ…”

“ปี 2…”

เขาบอกชั้นปีที่เรียนไปด้วยน้ำเสียงสั่นๆ

“แค่ออกมา .. พักสายตา..”

เขาพยักหน้ารับเบาๆ ก็เข้าใจได้ เหมือนกับเขาในตอนที่แค่ชอบฟังเฉยๆแต่เล่นไม่เป็น แค่ได้ยินว่าใครซักคนเล่นได้ก็รู้สึกชื่นชมแล้ว

มองสติกเกอร์ที่อีกฝ่ายส่งกลับมาด้วยดวงตาเป็นประกายอีกครั้ง

“สติกเกอร์คุณแมวน้ำก็ .. น่ารัก ..”

ปาหัวใจด้วย สุดยอดไปเลย

เขามองสติกเกอร์นั้นอย่างประทับใจ

[16.00] ทางกลับคอนโด
(บวกได้นะคะ ! โปรดมาเซฟยูริคุง 🙇‍♀️ )

ยูริยืนอยู่ท่ามกลางสายฝน มือเอื้อมสัมผัสหยาดฝนเย็นๆที่ตกกระทบที่ฝ่ามือทำให้รู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก

มองจากมุมของคนอื่นอาจจะเห็นเขาเป็นคนน่าสงสารไม่มีร่มที่บังเอิญยืนอยู่ตอนที่ฝนตกพอดี แต่จริงๆแล้วเขาตั้งใจจะเดินตากฝนกลับแบบนี้ต่างหาก

เย็น … สบายดีจัง

ดูท่าเขาจะไม่ได้คิดเลยว่าถ้าตื่นมาพรุ่งนี้แล้วไม่สบายจะทำยังไง

#สลับเพศRKM
(ยูริจังมาแจมด้วยแล้วค่ะ ! หนีงานมาวาดก็จะเส้นรกๆนิดนึง สาวนักดนตรีไร้อารมณ์แสนบริสุทธิ์ล่ะค่ะ ✨)

ยูริเมื่อถูกทั้งสองคนมองตาใสใส่ก็ทำต้วไม่ถูก เขาลนลานไปหมด พยายามหลบสายตาใสแป๋วจากทั้งคู่

โดนรุมแล้ว…

“ชิโอริซัง ….”

“คิโยจิซัง…”

สุดท้ายก็รวบรวมความกล้ายอมเรียกชื่อออกมาจนได้

[พักกลางวัน] โทโมยาสึ 2-A
โรลปิด w/ @rkm-kaito.bsky.social

หลังจากได้รับคำชวนไปทานข้าวด้วยกันตั้งแต่ตอนเช้า ยูริก็ทั้งตื่นเต้นและกังวลในเวลาเดียวกัน เพราะปกติทานข้าวคนเดียวตลอด เป็นครั้งแรกที่จะได้ไปทานข้าวกลางวันร่วมกับคนอื่น หลังเลิกคาบ ยูริออกมายืนรออีกคนอย่างสั่นๆอยู่หน้าห้องเรียนเผื่อว่าอีกคนมีเรื่องอะไรที่ต้องทำก่อน

เก่ง..

เมื่อได้รับคำชมเขาก็รู้สึกดีใจไม่น้อย โค้งหัวให้อีกฝ่ายเบาๆเป็นการขอบคุณสำหรับคำชม

เขาประมวลผลคำพูดจากคนเป็นรุ่นพี่อยู่ซักพักก่อนที่จะพยักหน้าเบาๆ

ถึงจะไม่เข้าใจเท่าไหร่ว่าภาษาเมี๊ยวๆเป็นยังไงก็ตาม

แต่ปกติแล้วเขาก็คุยกับพวกคุณแมวอยู่บ่อยๆ

“คุณแมวครับ….”

“ทีรามิสุ ..ทานไม่ได้นะครับ”

เขาประสานสายตากับเจ้าแมวน้อยในอ้อมแขนของชายหนุ่มตรงหน้าอย่างจริงจัง

(ยูริคุงฮาโลวีนค่ะ 👻 เป็นผีน้องแมว แฮร่ น่ากลัวม้าย )

#RKMxHomework 🍽️
@rkm-kaito.bsky.social
@rkmtakeshi.bsky.social

วันเสาร์หนึ่งภายในเดือน ทั้งสามได้นัดกันมาทำการบ้านด้วยกันที่ Mankai Cafe ทุกคนช่วยกันทำการบ้านอย่างเต็มความสามารถ ต่างคนต่างวาดอาหารโปรดในลายเส้นของตัวเองโดยเรื่องของการออกกำลังกายได้รับคำแนะนำอันยอดเยี่ยมจากโอคาซากิ ทาเคชิ จนงานเสร็จเรียบร้อยไปได้ด้วยดี ✨

[15.00] ย่านการค้าคิตะ
(+ได้นะคะ !! โปรดช่วยนำทางยูริคุง)

ยูริในวันนี้แต่งตัวอลังการกว่าปกติ เขายืนเขย่ามือถือเบาๆ จู่ๆมือถือของเขาก็ดับไปในระหว่างที่กำลังดูแผนที่ไลฟ์เฮาส์ซะอย่างนั้น

ไม่รู้ทางซะด้วยสิ…

ปกติก็เป็นคนหลงทางง่ายอยู่แล้ว ทำยังไงดีล่ะ

“…”

#RekieixBuddy
[ย่านการค้าคิตะ] ช่วงเย็น
@rkmshiori.bsky.social
@rkm-kiyoji.bsky.social

ยูริถือกล่องสองกล่องยืนอยู่แถวนั้น
ตื่นเต้นมากกับการได้เจอกับบัดดี้และบัดเดอร์ของตัวเอง ถึงจะไม่มีไอเดียแม้แต่นิดเดียวเลยก็ตามว่าบัดเดอร์ของเขาคือใคร ได้แต่หวังว่าจะโดนสังเกตยืนลุ้นอยู่ตรงนั้นว่าจะถูกใครซักคนเข้ามาทัก และดวงตาก็กวาดสายตาหาเด็กสาวที่เป็นบัดดี้ของเขาด้วย

“…”

[18.00] Mankai cafe
(+ได้นะคะ !)

ที่อพาร์ตเม้นต์มีซ่อมระบบอะไรซักอย่างทำให้ใช้ไฟไม่ได้ ยูรินั่งขีดเขียนอะไรซักอย่างใส่สมุดพร้อมกับกองกระดาษที่ถูกขยำหลายก้อนอยู่บนโต๊ะ ใบหน้าเรียบนิ่งดูจริงจังและกังวลมากกว่าปกติ

เหมือนจะนั่งอยู่แบบนี้มาซักพักแล้ว

“…”

#RKM_commu 🎧

歌生一　百合
Y2 • Tomoyasu High School

Doc : bit.ly/3yUeoV7

“ที่ยังอยู่ตรงนี้ .. ก็เพราะดนตรี”

“เพลงของผม ถ้าทำให้ใครซักคนรู้สึกดีขึ้นได้ก็คงดี”

Co • Role • DM 24/7 🎶