เขาปล่อยอีกฝ่ายให้นอนต่อไป อ่านEbookไปจนจบ1เรื่อง เขาหันมาดูอีกฝ่ายอีกครั้งเเละดูว่าตอนนี้อีกฝ่ายตื่นรึเปล่าเพราะนี่เลยมา1ชม.เเล้วที่อีกฝ่ายไม่ตื่นเเล้วถาอีกฝ่ายไม่ตื่นเขาคงต้องโทรเรียกรถพยาบาลซะเเล้ว

"......."

"เดินเที่ยวตอนกลางคืนงั้นเหรอ...? "

เขาเอ่ยประโยคซ้ำพลางคิดไปด้วย

"ก็ปกติดีนี่ครับ บางทีอาจจะมีสถานที่บางที่ที่เราไม่สามารถไปเดินดูตอนกลางวันได้นี่นา มันไม่ใช่เรื่องเเปลกใจอะไรหรอก "

"เเต่ถึงเเบบนั้นเป็นผู้หญิงเดินทางคนเดียวมันอันตราย ยังไงระวังตัวด้วยนะครับ "

เขาพูดด้วยความหวังดีพร้อมรอยยิ้มที่อ่อนโยนให้อีกคน

"ความสยองขวัญของเรื่องนี้คือการใช้ความเชื่อเพื่อกล่อมประสาทกลุ่ทตัวเอกที่มาเยือนเเละเชือดกลุ่มเพื่อนตัวเอกไปทีละคนๆ จนสุดท้ายเเฟนของนางเอกก็โดนจับบูชายันในที่สุด ผมว่ามันเป็นอะไรที่ทำให้ผู้ชมลุ้นดีนะครับว่าพวกเขาจะรอดไหมถึงสุดท้ายเหล่าเพื่อนนางเอกจะไม่รอดก็ตาม ฮะๆๆๆ"

เขาหลุดหัวเราะออกมาอย่างสดใส ผิดจากบทสนาที่พูดออกไป

"ยังไงก็ตามหลังจากดูหนังจบคุณจะไปไหนอีกไหมครับ?"

"Both Both!!! I love all of it !!!!"

เขาตอบอย่างมั่นใจด้วยรอยยิ้ม

"ผีกับฉากสยองเป็นของคู่กันนะ ถึงเเม้ว่าผีจะดูน่ากลัวเเต่ถ้ามีความความสยองขวัญมาหล่ะก็ ผีก็จะกลายเป็นของจืดชืดไปเลย "

"อ้อๆ ขนาดเรื่องMidso**ar ที่ใช้สถานที่เต็มไปด้วยดอกไม้บรรยากาศเเสงอาทิตย์ที่อบอุ่น เเต่....."

+

เด็กหนุ่มที่เพิ่งออกจากร้านมาพร้อมกับถุงกระดาษถุงใหญ่ ที่บังเอิญมายืนพร้อมกับอีกฝ่ายโดยที่เขาไม่รู้ตัวเเละพอเขาเดินออกมาอีกทีก็ฝนตกซะเเล้ว ยิ่งไปกว่านั้นเหมือนวันนี้คนที่บ้านก็ไม่อยู่บ้านอีกด้วยทำให้เขาต้องกลับบ้านคนเดียวซะได้

เขายื่นมือออกมาเพื่อสัมผัสว่าตอนนี้ฝนตกจริงๆ

"ฝนตกเเล้วเหรอ....?"

"กลับไปซื้อร่มดีไหมนะ....."

(โมโมะเเมวเหมียวคือ *หยิบปลาส้มให้กิน*)

(อายาโตะคุง🥰🥰🥰)