แชะ เสียงถ่ายรูปดังขึ้น

รีบเดินไปดูว่าถ่ายได้อะไรบ้าง แต่ดูจากท่าทางที่มองจากด้านหลังตะกี้แล้วก็คง… ไม่น่าคาดหวัง…

”อุ๊บ— คิกคิก อะไรกันนี่…”

กลั้นขำจนไหล่สั่นไปหมด แล้วก็โชว์ให้คนอื่นมุงดูด้วย

@rkmtomoyo.bsky.social

"ก็~ เยอะนะ เด็ก ๆ มากันเยอะ. ...เดี๋ยวนี้พอเทรนด์ใหม่ ๆ เข้ามาก็แบตามไม่ทันเหมือนกันนะ"พูดแล้วก็ลูบคางหัวเราะ

"บางทรงคิดว่าไม่น่าจะสวยเลย.. แต่พอตัดตามเรฟออกมาก็ดูดีใช้ได้อะไรงี้"
เล่าเล่าเล่าระหว่างเดิน

"ง่า~~~... เป็นเซนเซย์มันยากสิน้า.. ฉันล่ะนับถือเธอจริง ๆ ที่ใจรัก.."
ทางนี้ตอนมัธยมก็เรียนได้เรียนดี แต่ถ้าให้ต้องมาสอนเด็กหลังจากเรียนจบก็คงไม่เอาเหมือนกันล่ะน่า

"ใส่~~ ฉันก็ชอบเหมือนกัน"
"แต่ถ้าเรื่องเหล้า ฉันว่าฉันคงยกให้โอกินาส่ามากกว่า? ไม่รู้สิUU,.. อาจเพราะได้กินพร้อมกับกลิ่นทะเลด้วยหรือเปล่านะ

ถึงรู้สึกดีกว่ามากเลย--"

"ออ..ก็ถ้าเธออยู่ก็กล่องเสื้อผ้าน่ะ ที่เมืองนี้ฉันเจอพวกเสื้อผ้าสวย ๆ เยอะเลยว่าจะส่งไปให้พวกท่านสักหน่อย.. อ้อ มีผ้ากันเปื้อนด้วย ๆ "

หัวเราะชอบใจ

"ส่วนกล่องที่ฉันก็ก็พลับ..ส้ม น่ะ ได้มาเยอะเลย รู้สึกว่ารสชาติของที่นี่กับที่โน่นต่างกันด้วยนะ"

เล่า เล่า

พอเธอหยิบกล่องไปถือเองคนทางนี้ก็หยุดหัวเราะร่าตาหนีตามไม่ขัดศรัทธา

"ไปไปรษณีย์~ ส่งของฝากกลับโอกินาว่าสักหน่อยน่ะจ้ะ"

ส่วนเธอนั้นจำเสียงของเพื่อนสาวได้ทันทีเลยชะโงกหน้าทัก

☀️

"อาสะจัง~..!"

"หุหุ.. จำฉัน ไม่ได้สินะคะ"

/เหมือนจะตัดสินใจได้ เลยเดินต๊อกเข้าไปที่ใกล้ประตูร้าน/..

แต่ครู่เดียวก็ตัดใจ
เธอหันหลังกลับออกมาแล้วเดินหน้าออกไปตามทางเดินสู่บ้านของตนที่ปลายทางคือย่านเมืองเก่า

/ยกกระถางต้นไม้ประดับหน้าร้านเข้า ๆ ออก ๆ สลับซ้ายขวาไปมาอย่างกับไม่มีอะไรทำ/--