"เป็นห่วงเหรอ นายนี่เด็กดีกว่าที่คิดนะ"

มองหาที่นั่งว่างๆ ใช้นิ้วจิ้มๆไหล่เจ้าเหลือง แล้วชี้ๆไปตรงที่ว่างที่หาเจอ

ใช้โควต้าพูดเรื่องน่าอายของวันนี้ไปจนหมดแล้ว ตอนนี้เลยไม่ได้ตอบอะไรเรื่องนั้นต่อ

"แล้วเธอไม่มีคนที่รู้สึกว่าน่าหงุดหงิดจนอยากต่อยบ้างเหรอ?"

"ไม่ต้องหรอก ทรงผมเธอวันนี้ก็ไม่เลว"
"วันก่อนเป็นปลาทองไปแล้วด้วย"

(เลือกเอาตามจำนวนจุกได้เลยค่ะ ว่าปลาทองจะเป็นตัวหัววุ้น1จุกหรือตัวที่แก้มป่อง2จุก...)

"วาดต่อเถอะ ฉันไม่รบกวนแล้ว"

แวะทักทายคนคุ้นเคยเสร็จก็มาดูเจ้าเด็กที่หนีบมาด้วย
เห็นเอาแบบแถวยาวไปก็เริ่มคิดว่าเจ้าหนูนี่ชอบไอนั่นขนาดนั้นเลยสินะ

เดินไปข้างหลัง แล้วชี้ๆ

"ไอนี่ก็อร่อยนะ ตอนฉันอยู่นี่ ปกติจะทำสดๆวันต่อวัน ส่วนไอนั่นก็..."

นอกจากนั้นก็แนะนำแซนด์วิสเบเกิลไดฟูกุคัสตาร์ดสตรอว์เบอรี🍓 ไปเพิ่มด้วย

ต่อมาก็เดนิชลิมิเต็ดอิดิชั่นประจำซีซั่น ราคาไม่แพง ขนาดพอดีคำ

แล้วก็ยังมี ...

แนะนำอย่างดี ประหนึ่งได้ค่าคอม

มุมปากกระตุกคล้ายจะสวนว่าหัวเราะอะไร ยัยห่านขายาว!💢

"ไม่หรอก ตัวที่อยู่ในร้านแกงกะหรี่ทงคัตสึต่างหาก"
"ถ้าห่านนั่นเรียนมวยด้วยก็ดีสิ เผื่อฉันได้รื้อฟื้นทักษะเก่าๆ"
เข้าใจไหมยัยนี่💢

"ที่บ้านฉันมีธรรมเนียมใช้เคนโดตัดสินเรื่องบาดหมาง"
ที่ว่าจะไปต่อย คือเคนโดนี่แหละ

"ถ้าอยู่ใต้เครื่องป้องกันของเคนโด จะไม่ต้องห่วงเรื่องบาดเจ็บด้วย"
"เจ้านั่นแก่แล้ว ถ้าถึงวันนั้นแล้วยังไม่ลงโลงไปก่อนก็ดี"

(บอทสุ่มไม่แกงต่อหน่อยหรอคะนายคนนี้)

อ้าว เจอแล้วนี่

ยืนส่องอยู่ข้างหลัง พลางคิดว่าเดี๋ยวนี้พวกฟามิเรสเมนูเยอะดีนะ...

"แม่บ้านทำไว้แล้วน่ะ"
"แต่เดี๋ยวฉันนั่งเป็นเพื่อนนายก็ได้"

"เจอที่อยากกินไหม"

"...เหรอ ไม่เน่าก็ไม่เน่า"

"แล้วไอนั่นล่ะ" ทำมือหยำๆอากาศ

เกือบหลุดถามว่า เน่าหรอ ทำไมถึงไม่ทำมา จำเธอไม่ได้เลยเห็นไหม ...
โชคดีที่ยังไม่หลุด ... แบบว่า ก่อนโทษตัวเอง ทำไมเราไม่ลองโทษคนอื่นก่อน

ถือซะว่าพาเดินเล่นออกกำลังกาย...
เหลือบมองหัวเหลืองๆแล้วก็ เห้อ คิดถึงเรย์กะ ป่านนี้จะมีคนพายัยนั่นเดินเล่นไหมนะ

(ออก8ล่ะ เฉียดๆ เทิร์นต่อไปถ้าคุณ 8+ ถือว่าเจอเลยก็ได้ค่ะ)

"หนึ่งในนั้น ก็..."
พอจะเข้าประเด็นก็ลูบหน้าทำใจแปป

"ฉันมีคนที่อยากต่อยมันอยู่ เลยตั้งใจว่าอยากเก่งกว่านี้"

"..."
"และไปต่อยมัน"

ถอนหายใจแรงๆ มองเธอคล้ายจะถามว่า พอใจยัง? ด้วยสีหน้าแบบพวกปากแข็งที่กำลังพูดเรื่องน่าอายของตัวเองอยู่

กลับมานั่ง

"..."
รู้ล่ะว่าควรเริ่มได้แล้ว แต่ขอเล่นตัวก่อน

"ก่อนหน้านี้ มันมีจุดเปลี่ยนของหลายๆอย่างที่ทำให้ลองกลับมาคิดทบทวนตัวเองดู ว่าอะไรที่ทำแล้วมีความสุข แล้วก็อยากจะใช้ชีวิตต่อไปแบบไหน"

"แล้วก็พบว่ามันมีหลายอย่าง..."
เกริ่นก่อน พูดอ้อมไปอ้อมมา
+

"ผักกาด..?"
"คงงั้นมั้ง"
ถึงจะจำก้อนกลมๆบนหัวเธอได้เพราะหยำไปเต็มกำมือ แต่สถานการณ์อื่นๆช่วงนั้นไม่ได้อยู่ในหัวสักเท่าไร

ผักกาดเหรอ...
อ้อ

"เธอคือคนที่เลือกผักกาดเน่า?"
จริงๆมันไม่ได้เน่า ... แต่หมอนี่จำดีเทลไม่ได้

เกาหัวแกร่กๆ หันมองมุมอื่น
"รู้แล้วน่า"

แทนที่จะเรียกป้ามารับออร์เดอร์ แต่เดินออกจากโต๊ะไปหาเอง
ท่าทางเหมือนกำลังดูเมนู แต่สั่งเทคโฮมและยืนจ่ายเงินเรียบร้อย...

ขอเวลาทำใจอีกเทิร์น เทิร์นหน้าค่อยเดินกลับไปรอ

(ขอประทับใจการสะกิดแปปค่ะ ที่ผ่านมาน้องปล่อยเลยตามเลย🫳)

หันมอง ...
"เข้าใจแล้ว แบบนั้นก็ได้"

ใส่ฟีลเตอร์เป็นปลาให้ไปแล้ว มองหน้าเธออีกทีก็เป็นปลา
นึกถึงปลาทองกลมๆ ... แต่พอพูดถึงอะไรกลมๆแล้วก็นึกอะไรออก

"จะว่าไป... เราเคยเจอกันไหม?"
"ก่อนหน้านี้เธอมีอะไรพองๆตรงนี้รึเปล่า?"

ทำมือเหมือนกำลังขยำอะไรสักอย่างข้างๆหัว

ผิดคาดนิดหน่อย นึกว่าจะหิ้วเค้กจำนวนมากมาหรืออะไรทำนองนั้น

ไอเรามาแถวนี้กีทีก็ไม่เคยสังเกตรอบๆซะด้วย...

ตอบรับแค่ อืม แล้วเดินไปทางนึง ...

(d10 เรื่อยๆกันค่ะ ออก 7 คือเจอแล้ว
นี่ออก3 ยังๆ เดินต่อๆ)

ฟังไปพลางกินส่วนของตัวเอง อร่อยแฮะ
ตอนฟังมีขมวดคิ้วนิดนึง มีเสียงในหัวแทรกขึ้นมา แต่ไม่ได้อยู่จุดเดียวกันเลยคิดว่าไม่ตัดสิน

"เตรียมตัวไว้อย่างดีเลยนี่"
"ที่เหลือก็คงรอให้อะไรๆมันเป็นไปสินะ ถ้าทุกอย่างที่เธอคิดไว้เป็นไปราบรื่นก็ดี"
ถึงจะไม่ได้พูดไปตรง ๆ แต่ก็อดชื่นชมอยู่ในใจไม่ได้

"เดี๋ยวฉันไปสั่งไอนี่ฝากที่บ้านหน่อย เธอนั่งกินไปก่อนก็ได้"
"เอาอะไรเพิ่มไหม?"

"..."
คราวนี้ส่ายหัวแล้วเหมือนปลาในตู้ เวลาโดนเคาะกระจก แล้วมันส่ายไปส่ายมา ...
จุดเริ่มต้นของการหยุดแกล้งคือต้องห้ามแกล้ง ท่องไว้ว่าห้าม...

ถอนหายใจ ตัดสินใจไม่มองหน้าเธอเพื่อยุติเสียงในหัว

"รับๆไปเถอะน่า"

ไม่ได้ตอบของตัวเอง เขิน ขอเวลาทำใจ แล้วก็สะดุดใจกับคำพูดอีกคนพอดี

"แผนเดิม?"
"หมายความว่าเธอล้มเลิกเรื่องเรียนต่อแล้วเหรอ"

เอาล่ะ... งานง้อคน ไอเราก็ไม่ถนัดซะด้วย

"ไว้เธอวาดเสร็จแล้ว ฉันเลี้ยงขนมได้ไหม?"
"ถือว่าไถ่โทษที่แกล้งเธอแรงไปด้วย"

นั่งดีๆ ท่องไว้ว่าห้ามแกล้ง ถึงสีหน้าแบบนั้นจะชวนให้อยากแกล้งกว่าเดิม

"แล้วก็ เธอไม่เหมือนปักเป้าหรอก เมื่อกี้ฉันลองจิ้มทดสอบดูแล้ว เธอไม่มีหนาม"

"..."
รอก้ได้

ใช้โอกาสนี้ไxน์บอกที่บ้านสักหน่อยว่ากลับช้า

"เจอNAXAเข้าไป ฉันจะตอบยังไงให้สูสีได้ล่ะ.."
แวะแซว

นึกคำตอบ หยิบไม้ตัวเองมาถือ

"ฉันมีสิ่งที่ทำอยู่หลายอย่าง"
"เดิมที ก็ไม่ได้ทำเพราะอยากทำ แต่ไปๆมาๆก็รู้สึกเหมือนมันเป็นส่วนหนึ่งของตัวเองไปแล้ว"
"พอรู้สึกแบบนั้น เลยอยากจะเอาให้หมด อยากจะทำทุกอย่างไปพร้อมกันให้ดีขึ้น"
"ประมาณนั้น"

"แล้วเธอนี่ แบบนี้หลังจบม.ปลาย ก็ยังอยู่ญี่ปุ่นต่อรึเปล่า?"
พอมีNAXAเข้ามา ก็ดูจะเป็นเรื่องที่จริงจัง

พอโดนทวนคำที่พูดเอง ถึงได้พึ่งรู้ว่าก่อนหน้านี้แหย่แรงเกินไป
"ไม่ ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น..."

มือยังปิดตรงนั้นอยู่ อีกข้างยกลูบหน้าตัวเอง คล้ายกำลังคิดว่าควรพูดอะไรต่อ

"ขอโทษที่ว่าเธอน่าเกลียด"
"แต่อย่าลบออกเลย"

"จะลบทำไม?"