🎊🎍#RKM_HNY2025🎍🎊

(มาลงรูปปีใหม่ย้อนหลังของอยต.แถมพิ @rkmryuga.bsky.social คนดีคนเดิม😭🤏

สวัสดีปีใหม่นะคะทุกคนที่ผ่านไปมา ปีนี้ขอฝากตัวกับฝากเจ้าอยต.อีกปีด้วยค่า 🥺🙌)

เพราะยังไม่ได้ละสายตาจากอีกฝ่าย พอเธอยิ้มมาให้ก็กำลังจะโค้งทักทายคนแปลกหน้าตามมารยาท

แต่แล้วเจ้าลูกแมวก็วิ่งปรู๊ดมาปีนขาของเขาเสียก่อน ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากจนไม่ทันจะชักขาหนี

“อ๋า..“
ตาหยีอีกทีเพราะโดนเล็บน้อยๆจิกแม้จะไม่ลึกแต่ก็เจ็บแปล๊บๆ

อายาโตะก้มลงไปคว้าหลังคอลูกแมวอย่างเบามือแล้วพยายามดึงมันออก..

แต่ดูเหมือนมันจะไม่ยอมปล่อย?!

“ผ้าพันคอเหรอ?”

อายาโตะลองลูบดูบนเนื้อผ้ายังไม่ได้เอาออกจากกล่อง ก่อนจะสังเกตเห็นกระดาษโน๊ตที่แนบมาด้วย เลยหยิบมันขึ้นมากวาดตาอ่านมันอย่างรวดเร็ว

“สมเป็นนายชะมัด“

ก่อนสายตาจะไปหยุดมองตรงภาพวาดเต่าน้อยสวมผ้าพันคอแล้วก็หัวเราะออกมาเบาๆ

”นี่เต่ามีซิกแพคเหรอ?”

หันกระดาษไปหาอีกคนแล้วแซวเล่นอย่างอดไม่ได้ แม้ที่จริงก็ดูจะชอบและอารมณ์ดีสุดๆ

#XmasGift_Y2RKM เฉลยซานต้า | １２ 🎁 @rkmryuga.bsky.social

ตาโตมองของขวัญที่ยื่นมาให้ตรงหน้า แล้วมองคนที่ยื่นมาให้อีกที ก่อนมุมปากจะเผยอยิ้มแล้วหลุดขำออกมา

“อะไรกัน เป็นนายจริงด้วยเหรอเนี่ย”

มือรับกล่องของขวัญมาพลิกดูพอเป็นพิธี พอได้รับอนุญาตก็ค่อยๆคลายริบบิ้นสีเงินเพื่อเปิดดูข้างใน

“เห~ นานแล้วน้าที่ไม่ได้ของขวัญจากนายแบบนี้55”

“โอะ?”
เมื่อเปิดกล่องดูก็พบกับ..
+

ต่อรูท-ต้นโพสต์ : x.com/rkm_saotome/...

——

‪ชะงักไปครู่หนึ่ง กลืนอาหารแล้วมองอีกฝ่ายตาปริบๆกลับเช่นกัน‬

‪เขาโคลงหัว‬

‪“อืม.. ที่นี่เหรอครับ?“‬

‪ลองเดาดูล้วนๆเลย.. ผิดรึเปล่าเขาก็ไม่รู้แต่รอฟังคำตอบ

@rkm-saotome.bsky.social

ยิ้ม

“นั่นสินะครับ ใจดีไหมน้า“

ท้ายประโยคลากเสียงยาว เขายังนั่งพิงเก้าอี้อยู่จนกระทั่งคำถามถัดมาถึงเรื่องการบ้าน จึงหยิบสมุดขึ้นมาหันปกไปทางเด็กสาว

”ครับ การบ้านวิชาภาษาญี่ปุ่นน่ะ“

แล้วจึงวางมันลง ไม่ได้เปิดสมุดมาอีกครั้งเพราะทำเสร็จไปเรียบร้อย ก่อนจะเป็นฝ่ายมองไปยังกองหนังสือของอีกฝ่ายบ้าง

”คณิตศาสตร์เหรอครับ?“

(กราบตักอุแง ขออภัยที่ให้รอนานเลยนะคะ 😭🙏)

“แต่เป็นเมนูธรรมพวกนี้ก็อิ่มท้องดีนะครับ คุณชอบเนื้อใช่รึเปล่า?“

จิ้มๆไปยังเบอร์เกอร์เนื้อล้นๆ ที่มีทั้งเนื้อล้วนบ้าง เนื้อสลับชีสหลายๆชั้นบ้าง ก่อนจะสะดุดตากับเมนูของว่าง

“โอะ พวกพายกับเฟรนซ์ฟรายส์ก็ดีนะครับ“

ชี้ให้ดู ก่อนจะลูบคางตัวเอง เหมือนว่าก็กำลังคิดด้วยว่าตัวเองจะกินอะไรดี..

(ขออภัยที่มาตอบช้ามากเลยนะคะ 😭🙏)

(แง วันนี้วันเกิดอยต.ล่ะค่ะ 🥹 ไม่รู้ผปค.จะได้วาดอะไรให้นังไหม ขอมาลงลูกโป่งจากแอคนู้นก่อน

วันนี้ก็คงไปโรงเรียนปกติ ไม่ใช่คนประกาศว่าวันเกิดตัวเองเท่าไหร่ ใครรู้ว่าวันนี้วันเกิดนังจะแวะมาแฮปหรือส่งข้อความมาได้นะคะ 🥹

(*วันเกิดนังนอกจากเพื่อนที่รู้ คนที่ตามวงการคาบุกิก็รู้ได้เลย หรือจะเคยเสิร์จกูgleหานิดหน่อยก็เจอวันเกิดนังแล้วค่ะ(…))

( รูปนายอยต.ที่ไปคอมมิชมาสักพักแล้ว 🥺 เอามาลงเก็บค่ะแหะๆ

cr. Washimonliy / วา โช๊ะ)

ดูเหมือนจะไม่ได้นึกถึงรูปที่ตนส่งกลับไปให้เมื่อก่อนหน้าซะด้วยสิ

และหากเปิดรูปขึ้นมาดูอีกที ตำแหน่งที่วงไว้นั้น

หากมองจากมุมของภาพถ่ายเซลฟี่มาละก็..

“?”

สีหน้าสงสัยยังคงมีอยู่ แต่ก็หันไปตามที่อีกฝ่ายชี้

บนต้นไม้..
มองขึ้นไปข้างบน แต่…

ไม่พบอะไรเลย?

หันกลับมาหาเพื่อนสาว ถามเบาๆไม่ดังจนเกินไป

“มีอะไรเหรอครับ?”

+

ระหว่างเดินเข้ามานั้น เขามองเห็นคนที่ตามหาพอดี แต่ก็หย่อนตัวลงนั่งยองๆอยู่ข้างหลังตรงที่อีกฝ่ายเชื้อเชิญก่อน

คงกะว่าจะมาทักก่อนจะปลีกตัวออกไป พออีกฝ่ายทักเรื่องแมสก็ส่ายหน้า

“แค่ใส่ไว้กันละอองดอกไม้น่ะครับ“
ถึงจะมีเรื่องปกปิดใบหน้าด้วยก็ตาม

ก่อนจะเข้าเรื่องที่อีกฝ่ายชวนมา

“คุณโอคุระ ไม่ไปเล่ากับเขาบ้างเหรอครับ? อะ..หรือเล่าไปแล้วกันนะ?”

เอ่ยทักอย่างคนไม่รู้สถานการณ์มาก่อน

(นี่มัน..สมาคมคนนอนดึก-)

ดูท่าคนที่ฟุบอยู่ก่อนแล้วจะไม่ได้รับรู้การมาของเพื่อนร่วมห้อง หรือที่อีกฝ่ายโค้งให้แม้แต่นิดเดียว

“..อือ”

หลังผ่านไปสักพักถึงมีการขยับตัวเล็กน้อย เพราะแสงแยงตาจึงย้ายมือข้างหนึ่งมาป้องแสงที่เล็ดลอดเข้ามาแล้วขดตัว(?)กว่าเดิม

และมือเมื่อครู่ปัดไปโดนแท่งยางลบกลิ้งหลุนๆๆไปหาอีกฝ่ายซะอย่างนั้น

(จับได้จริงเหรอ งั้นขอรบกวนหน่อยน้า—)

#Yokai_RKM

(เด็กๆย้อนหลังแบบไวไวไม่ใช่มาม่า เป็นซาชิกิวาราชิ กับ @rkmryuga.bsky.social ฮันเนียครับ 🥺🎎👹 ยืมลูกเขามาวาดแฮะแฮ่)

เปิดล็อกเกอร์มาเจอของขวัญอย่างต่อเนื่อง คราวนี้แปลกใจเล็กน้อยที่ไม่ใช่ขนม

แต่ก็หยิบเจ้าผีน้อยสองตัวออกมาดู เขาแลดูจะชื่นชมความประณีตในการถัก ก่อนจะเก็บมันไปที่โต๊ะเรียนด้วย

ใช้เวลาเขียนโน้ตตอบกลับช่วงพักกลางวัน แล้วนำไปหย่อนไว้ที่ล็อกเกอร์พร้อมลูกอมคาราเมล2เม็ด🍬🍬

เปิดล็อกเกอร์มาเจอของขวัญเช่นเคย แอบแง้มดูในกล่องเห็นเลม่อนทาร์ตหน้าตาน่ากินก็ร้องว้าว

“เอามาให้จริงๆด้วย”

เขารอเวลาที่จะได้ลองกิน ระหว่างช่วงว่างก็นั่งเขียนโน้ตตอบกลับไปด้วย พลางคิดถึงคำใบ้ก็ลองนึกถึงชื่อหรือสีที่เกียวกับสีแดง…

“คืออะไรกันนะ..”

พบโน้ตและของขวัญตั้งแต่ตอนเช้า แต่เพิ่งได้หยิบเมล่อนปังเต่าน้อยมากินก็ช่วงพักกลางวัน

ระหว่างกินก็จ้องมองโน้ตที่ได้มาไปด้วย
‘คำใบ้คือโทโมยาสึ‘

“อืม..ใครกันนะ”

พึมพำกับตัวเองดูสนุกที่ได้ลองเดา หลังกินไปสองตัวก็ตัดสินใจเอาไปแบ่งให้เพื่อนบ้าง

ระหว่างเดินไปก็แวะหย่อนโน๊ตตอบกลับที่ล็อกเกอร์ด้วย :