“ อย่างน้อยมันก็ทำได้นะคะ ”

ย้ากกกกก มือเกาะเสาชิงช้า สุดท้ายก็แพ้แรงคนจูงเลยยอมปล่อย เดินกลับตามก็ได้

“ ลักพาตัวเด็กกกกค่าาาาา ”
มันคือน้ำเสียงที่หลอกให้ตายใจแน่!

” ว่าแต่จะไปส่งเราที่ไหนเหรอคะ “
พี่รู้บ้านหนูเบ๋อ หรือว่าพี่!? สตอกล์เกอร์!?

“ โอเคค่ะ ! จะเชื่อเซมไป🥺 ”

ทำเสียงฮึ่มๆมั่นใจ

“ งั้นเอ่อ..ที่เราเดินไปได้ ไม่ไกลมากหรอก ! ”

กระชับของฮึบ พร้อมนำเดิน ก่อนจะหันไปมองแล้วถามว่า พร้อมไหม !

“ ก็ตามกันยิ่งกว่าพ่อแม่อีกนะคะ ”

เธอหัวเราะเบาๆคลอไปด้วย

“ ?? ”

มองอีกคนเล็กน้อยตอนพูดแบบนั้น ขยับไปหลบหลังเสาของชิงช้า(?)

“ น่ากลัวอะ ”
พี่อาจจะเป็นคนหลอกเด็กจริงๆ !!?

“ ไม่เข้าตัวเองหรอกนะคะ ไม่ได้หนีออกจากบ้านซักหน่อย ”

เท้าเอวเล็กน้อย แต่ก็ขยับไปหยิบกระเป๋าอะไรมานะ ไม่ว่าเรื่องเรียกจิบิก็ได้(?)

” งั้นเองสินะคะ เซมไปเด็กดี ดีแล้วค่ะ “
” จะยอมกลับก็ได้ค่า “

“ เหวอ—”

ดึงไม่ขึ้น เอาอีกมือมาช่วยดึงด้วย พออีกคนยอมลุกเลยเกือบล้มตามแรง แต่ยังอยู่มาได้ (?)

“ อะไรคะ สีหน้าแบบผู้ชนะแบบนั้นน่ะ ”
“ เซมไปหนีเที่ยวไม่ยอมกลับบ้าน ”

“ แน่นอนสิ เพราะไม่ใช่เด็กไงละคะ ”
ทุบอก ภาคภูมิใจ

พออีกคนจับก็รอให้อีกฝ่ายดันแรง ส่วนเธอจะช่วยดึงอีกแรง ช่วยๆกันออกแรง !

” ห๊า “
หรี่ตามุ้ยคิ้วมอง
“ ต้องไหวสิ ! ”

ว่าแล้วก็ ออกแรง ดึงขึ้นมาสุดๆ ! ด้วยแรงทั้งหมด!?!? ที่ไม่ค่อยมี(…)

“ แน่นอนสิคะไม่ยอมโดนคนเดียวหรอกนะคะ เซมไป ”

พอโดนยีหัวก็หัวเราะออกมาเบาๆ กลายเป็นผมฟู

“ เอ้ะ หลอกให้กลับบ้านเหรอคะ ”

แต่ก็ลุกขึ้นจากชิงช้ายื่นมือให้อีกคน อะๆช่วยดึงขึ้นคืน!

“ เปล่าโทษนี่คะ แค่พูดตามความจริงเอง ”
จับชิงช้าพองแก้มใส่เล็กน้อย

“ เซมไปปป กลับบ้านดึกดื่นก็ไม่ดีน้าค้า ”

ให้แปะๆหัวไปว่าอะไร แต่เงยหน้าไปสวนกลับซะเลย นี่แหละ !

นั่งจับชิงช้ามองคนที่ย่อตัวให้ข้างหน้า เหมือนเด็กเลย หมายถึงตัวเรา!?!?

” มาเอ๋..นั่งเล่นค่ะ “
” แบบว่ายังไม่อยากกลับบ้าน เลยมานั่งเล่นน่ะค่ะ “

” แล้วทำไมตัวเราพูดเหมือน เป็นเด็กเลยละคะเซมไป!? ”
ไม่จริงค่ะ โตแล้ว อยู่ดึกดื้อคนเดียวได้!

“ เอ๋ ใช่นะคะ “
” ไปได้ค่ะ ! แต่ก็ น่าจะปิดโรงเรียนเหมือนกันแฮะ..“
” แต่ไปดูได้ค่ะ เดินไปก็ถึงแล้ว ”

แล้วคนนี้ไปไหนไปไหมจริงๆ

“ เอ๋.. แล้วขากลับเซมไปจะกลับถูก..ไหมคะ ? ”

ปริบๆดูเหมือนห่วงๆ
“ หรือๆๆพักอยู่ไหนเหรอคะ เดี๋ยวช่วยบอกทางให้ ! ”
จะได้ไปส่งเธอได้ และอีกคนกลับได้!

“ เปล่าค่ะ ๆ แบบว่า กลัวเสียมารยาท- หรือว่าไม่ใช่มหาลัยงั้นเหรอคะ!? ”
กลัวเผลอพูดบอกคนว่าแก่ไปน่ะค่ะ(…)

เหมือนจะล่กเรื่องแบบนั้นแหละนะ

“ โอ๊ะ เซย์โจวนี่เองสินะคะ งั้นก็เซมไป ”
“ ถึงว่าล่ะ.. รู้ว่าอยู่ปี 1 แต่ตอนแรกเหมือนจะเรียกว่าเด็กน้อย..”
ยกมือแตะแก้มตัวเองครุ่น อื้มมม

“ ทางนี้ โทโมยาสึ ปี 1 ค่ะ! ”
ตามที่โชว์รูปให้ดูแหละนะ !

เมื่ออีกคนจับมือก็ช่วยดึงขึ้นมานะ ฮึบ

“ เหมือนกับอะไรเหรอคะเซมไป ? ”
เอียงคอมองปริบๆ

“ เก่งมากค่ะ! ”
อีกคนลุกได้พร้อมรอยยิ้มแบบนั้นก็เอ่ยชมทันทีเลย

คนโดนแกล้งทำหน้าบื้อๆ หันมองตามคนที่ขยับยืนข้างหน้า

“ อืม….”
ขยับตัวไป หรี่ตามองอีกคนแบบพินิจสุดๆๆๆ

“ ก็.. ไม่เหมือนนะคะ ดูน่าจะโตกว่านั้น แบบ มหาลัย !? ”

“ มมม ไม่ได้หมายถึงว่า แค่แบบ ดูโตเฉยๆค่ะ”
ล่กไปมา เหมือนจะแกล้งสำเร้จ และโดนเธอตอบแบบซื่อๆกลับคืนซะใจเจ็บ!

สาวกระพริบตาปริบๆ เหมือนกำลังจะพยายามทำความเข้าใจสถานการณ์ว่าเรากำลังโดนมองเป็นแบบไหนกัน 🤯

“ เอ้ะ ”
มองโทรศัพท์ตัวเอง ไม่ต้องห่วงไม่ต้องกลัวเสียมารยาทไป เพราะสาวยื่นให้ดูเลย(…)

“ ม.ปลาย ปี1 ค่ะ ! ”
“ ปี 1 เหมือนกันเหรอคะ? ”
เห็นคุ้นในสถานที่ ยิ้มถามดีดๆ กลายเป็นคนเข้าใจผิดแทนซะงั้น!

( ได้เลยค่ะ มาเยยย🥺🥺 )

สะดุ้งโหย่ง ก่อนจะหันไปมา ในโทรศัพท์เหมือนจะเปิดรูปที่ไปทัศนศึกษามาแหละ ดูแล้วน่าจะสถานที่ของ ปี 1 นะ !

“ มมมม ไม่ได้หลงนะคะ ”
“ เราเหมือนคนหลงทางเหรอคะ..? ”

ทำหน้าเอ๋อเรอ ชี้หน้าตัวเอง

“ ไม่ๆๆๆ เพราะนี่ด้วยนี่หน่า “

” เอ้ะ-.. “
“ ฟูก..ตากแดด…..?”
เอียงคอมองแบบงงๆคืออาไรน๊าาาาา

มือยังยื่นปริบๆอยู่
“ เอ๊ะ ก็ จับมือ แล้วก็จะดึงขึ้น ! ”
“ แบบ ฮึบบบบ ”

ทำมือเหมือน ดึงขึ้น ช่วยลุก !

“ แต่ว่า ล้มเลยนะคะ… “
” มันต้องมีเจ็บ ต้องมีกระทบสิ “

ล่กๆไปมาอยู่ดี

” ยกของหนักไม่ได้..? “
เออียงคอมองเล็กน้อย เหมือนจะถามว่าเป็นอะไรคงยกของหนักไม่ได้รึเปล่า

“ หนักสิคะ คนทั้งคนเลยนะคะเซมไป..”

ค่อยๆลุกขึ้น ยื่นมาไปหา ยิ้มให้! จะช่วยดึงลุก ฮึ้บ