🔴Tomoyasu

2-A
อาโอสึกิ ไคโตะ หัวหน้า
@rkm-kaito.bsky.social
อากิฮิโกะ ยูมะ รองหัวหน้า
@rkmyuuma.bsky.social
ชิโรอิชิ เซฮะ เหรัญญิก
@seiha-rkm.bsky.social

2-B
นารุมิยะ ฮารุกิ หัวหน้า
@rkm-haruki.bsky.social
คาซึฮิโระ ยูเซย์ รองหัวหน้า
@rkm-yuusei.bsky.social
คัทสึฮิระ ฟุตาบะ เหรัญญิก
@rkmfutaba.bsky.social

(เย่ยย ขอบคุณที่แวะมาแจมนะคะ อมก. แอบหายไปบ่อยมาก 😭😭😭 ขอโทษด้วยนะคะที่ยืดยาวขนาดนี้ ฮื้อ)

(ดวงเต๋าคนมูนี้มันแบบว่า555555)
"ดีจังเลยนะคะ"

เธอยิ้มบางๆ อย่างน้อยๆ เพื่อนชองเธอด็ได้ขนมที่ต้องการกลับบ้านแล้ว

"มีอย่างอื่นอีกหรือเปล่าคะ เท็นโกะ"

เธอถามเสียงเรียบขณะมองเวลานิดหน่อย ไม่ใช่ว่ารีบไปไหน แต่กลัวว่าถ้ามีของที่อยากจะซื้อร้านจะปิดซะก่อน

เธอส่ายหน้าปฏิเสธ วันนี้ยามะจังเดินเยอะพอแล้ว ที่แปลว่าเริ่มจะนั่งๆนอนๆระหว่างรอเธอซื้อของ คงจะเหนื่อยแล้วล่ะ

"แต่ว่า...ขอบคุณที่ชวนนะคะ"

รอยยิ้มบางๆเผยขึ้นที่มุมปาก เรื่องของกินนั้นเป็นเรื่องใหญ่ ถ้าคราวหน้าเธอมาคนเดียว บางทีคงจะตอบตกลงไปด้วย

ผมยาวสีเขียวพริ้วเบาๆเมื่อเธอโน้มตัวลงนิดหน่อยเพื่อบอกลา

(ฮารุคาวะซัง ! 😭ขอบคุณนะคะะ รอดูสกินของทางนั้นอยู่นะคะ 🥺)

(อ๊ากก ขอบคุณนะคะะะ แล้วสกินของเทรุคุงละคะ 🥺)

เธอเริ่มออกเดินไปพร้อมกับอีกคน ยามะจังที่เดินตามต้อยๆก็มองรอบๆอย่างสงสัยว่าจะไปไหนกัน

ขอให้มีด้วยเถอะ... เธออยากจะให้เพื่อนเจอของที่อยากได้ จะได้กลับบ้านอย่างสบายใจ

เธอมองตามอีกฝ่ายที่ตอนนี้เสนอไส้กรอกมาให้แทน คิ้วขมวดลงนิดหน่อย คล้ายว่ากำลังคิดอย่างชั่งใจ

"วันนี้ขอผ่านก่อนดีกว่าค่ะ"

เธอส่ายหน้าเป็นคำตอบสุดท้ายหลังจากที่คิดอยู่พักนึง

"ขอบคุณนะคะ"

แต่ก็ไม่ลืมที่จะกล่าวขอบคุณที่อุส่าห์แนะนำให้เธอด้วย

แบบนี้นี่เอง...

"งั้นหลังจากนี้ก็จะไปซื้อราเมงหรอคะ?"

ฟุตาบะถอนหายใจเบาๆ

"หมดแล้วค่ะ"

เธอตอบก่อนจะหันไปมองป้ายเนื้อสันนอกที่เดิมจะเป็นจุดที่ใช้วางเนื้อลดราคา แต่ตรงนั้นไม่มีกระทั่งสันนอกเหลือเลย คงจะหมดแล้ว นี่ก็เย็นมากแล้วด้วย

"ไส้กรอก... ถ้าเอาไปทอดกรอบๆทานกับซอสหรือซุป จะอร่อยเป็นพิเศษเลยค่ะ"

เธอหันไปมองอีกคนพลางแนะนำแทนที่จะจมปักอยู่กับเนื้อลดราคาแบบจำกัดเวลา

ฟุตาบะเลิกคิ้ว จากที่มองๆดูเหมือนจะไม่มีวากาชิ... อื้ม

"ถัดไปอีก2ตึกน่าจะมีร้านขนมขายวากาชินะคะ"

ดวงตาเหลือบมองไปทิศทางที่ว่าพร้อมส่งเสียงบอกเพื่อนที่กำลังไหล่ตกตรงหน้า

"ถ้าเป็นออมไรซ์คิดว่าของน่าจะครบแล้วค่ะ"

เธอจึงส่ายหน้าตอบสั้นๆ พลางมองกลับ

"แล้วคุณล่ะคะ?"

คราวนี้เป็นเธอที่เป็นฝ่ายถามบ้าง ระหว่างนั้นยามะจังก็ไปฟุดฟิดๆคุณนิดหน่อยอย่างสนอกสนใจ

"ออมเล็ต..."

เธอกอดอกเท้าคาง อื้ม... แม้จะไม่ส่งเสียงออกมาแต่แค่ท่าทางก็ทำให้ได้ยินเสียงครุ่นคิดของเธอได้

"ออมไรซ์?"

ต่อยอดจากออมเล็ตเป็นข้าวห่อไข่ไป แบบนั้นก็น่าจะเพิ่มลูกเล่นในข้าวได้ด้วย อย่างการใส่เนื้อ หรือกระทั่งการใส่ผักลงไป

"อื้อ ออมไรซ์"

ใบหน้าคลายคิ้วที่กดลงนิดหน่อยทำให้ได้รู้ว่าเธอตัดสินใจได้แล้ว

"ถ้าดูตามคะเฉลี่ย... ก็คิดว่าใช่นะคะ"

แต่ไวจังเลยนะ รู้สึกเหมือนพึ่งรับมาเลี้ยงเมื่อวานนี้เองแท้ๆ เธอมองยามะจังด้วยสีหน้าที่เหมือนกำลังนึกหวนคืนถึงวันวาน

คิ้วเลิกขึ้น แบบนี้นี่เอง แต่ช่วงเวลาแบบนี้มาหาอะไรทานก็เป็นเรื่องดีเหมือนกัน

"อย่างนั้นหรอคะ"

เธอพยักหน้า ระหว่างที่คุยกันก็มาจนถึงร้านที่ว่าแล้ว เป็นร้านขายเนื้อล่ะ !

สายตาของฟุตาบะกวาดมองรอบๆอย่างรวดเร็วว่ามีของที่หาหรือเปล่า

(เรากลับมา!)
เธอพยักหน้า เมื่อได้ขนมมาแล้ว ดูเหมือนธุระวันนี้ก็น่าจะจบลงแล้วล่ะ

ฟุตาบะเริ่มขยับสายจูงเบาๆก่อนจะหันไปมองเพื่อนร่วมชั้นของเธอ

"ได้ครบแล้วใช่หรือเปล่าคะ?"