“ เป็นอย่างงั้นเหรอ ? ”
จิฮิโระพูดพลางทำท่าคิด สายตายังคงมองไปที่อีกคน

“ ถ้าการขอพรไม่เคยช่วยอะไร แล้วการขอให้คนอื่นช่วยล่ะ ?? “

เขาเอ่ยถามคนตรงหน้า จิฮิโระคิดไปมาในใจ ถ้าเป็นเรื่องที่ไม่สามารถทำเองด้วยตัวคนเดียวได้ล่ะก็…. สุดท้ายมันก็ต้องขอให้คนอื่นช่วยแหละนะ ..

" อื้ม ๆ ถ้าได้เจอกันอีกก็ดีเนอะะ ~^^ "

เขาตอบกลับอีกฝ่ายยิ้ม ๆ

" ส่วนชั้นก็อยากขอเรื่องการเรียนเหมือนทาคุมิคุงล่ะ การเรียนนี่มันยากจริง ๆ เลย " 💦💦

พูดเสร็จจิฮิโระก็ทำหน้าเหมือนกำลังจะหมดแรง ( _ _ ||| )

@rkm-takumi.bsky.social

" โถ่ อามะคาวะ~~ ก็ชั้นอยากรู้นี่นาา " จิฮิโระเอ่ยเสียงลากยาว

เห็นอีกคนขมวดคิ้วเป็นปมก็นึกขำ ๆ เผลอหยอกจนทำหน้าแบบนั้นอีกแล้ว (¯∀¯;)

ไหนจะประโยคที่แสนจะวิทยาศาสตร์นั่นอีก ก็สมกับเป็นอามะคาวะจริง ๆ

" แล้วถ้าเป็นอะไรที่ทำเองไม่ได้ล่ะ ? " จิฮิโระยกตัวอย่าง

" อามะคาวะก็ไม่อยากจะขอพรงั้นหรอ ? "

" อื้ม ได้อยู่แล้ว ~ ไปสิ ๆ" ^^ จิฮิโระพยักหน้าพร้อมยิ้มตอบ

" ว่าแต่... ~ ♪ นอกจากเรื่องภารกิจแล้ว ทุกคนมีอะไรที่อยากขอกันรึเปล่า ?? "

ถามเสร็จก็มองทุกคนด้วยหน้ายิ้ม ๆ (*´꒳`*)
@rkm-takumi.bsky.social

" ชั้นโทโมมิ จิฮิโระ จากมิฮานาดะ อ้อ- เรียกชั้นว่าโทโมะฮิโระก็ได้นะ "

ใช้นิ้วชี้ที่ตัวเองก่อนจะพูดแนะนำตัวคร่าว ๆ พร้อมกับส่งยิ้มให้เพื่อนในกลุ่มทุกคน

เห็นว่าทุกคนดูร่าเริงดีก็สบายใจ 😌

@rkm-takumi.bsky.social

( น่ารักกันท้างงคู่เยย 😻 )