ทั้งโมเอะโมเอะ..
ทั้งการพูดอ้ามอย่างสุภาพนั่น..
แฟนหนุ่มผู้น่ารักมาทำแบบนี้ใส่ใครจะไปทนไหวกัน!?
จิอากิผู้ทนดาเมจไม่ไหว น้ำตาไหลเปาะแปะลงบนแก้ม
ไม่ไหว.. ถ้ากินเข้าไปฉันต้องตายแน่เลย..
ทั้งโมเอะโมเอะ..
ทั้งการพูดอ้ามอย่างสุภาพนั่น..
แฟนหนุ่มผู้น่ารักมาทำแบบนี้ใส่ใครจะไปทนไหวกัน!?
จิอากิผู้ทนดาเมจไม่ไหว น้ำตาไหลเปาะแปะลงบนแก้ม
ไม่ไหว.. ถ้ากินเข้าไปฉันต้องตายแน่เลย..
เห็นคนตรงหน้ารับไปก็เป็นอันสบายใจแล้ว ทีนี้ก็วนกลับที่ภาพกิจเดิมของเราอย่างการตามหาจุดเช็คอิน
ทว่า..
เมื่อมองไปที่ซอยนึงกลับเจอคู่รักสวีทกันอยู่ซะงั้น เด็กสาวมัธยมปลายอย่างเธอเกิดอาการเลิ่กลั่กเดสขึ้นมา ไม่รู้ว่าอีกคนจะมองเห็นไหม แต่ ณ จุดๆนี้ใครจะอยู่ก็อยู่ แต่จิอากิจังขอลาค่ะ รีบเดินชิ่งหนีแบบลืมตัวว่ามีคนมาด้วย
เห็นคนตรงหน้ารับไปก็เป็นอันสบายใจแล้ว ทีนี้ก็วนกลับที่ภาพกิจเดิมของเราอย่างการตามหาจุดเช็คอิน
ทว่า..
เมื่อมองไปที่ซอยนึงกลับเจอคู่รักสวีทกันอยู่ซะงั้น เด็กสาวมัธยมปลายอย่างเธอเกิดอาการเลิ่กลั่กเดสขึ้นมา ไม่รู้ว่าอีกคนจะมองเห็นไหม แต่ ณ จุดๆนี้ใครจะอยู่ก็อยู่ แต่จิอากิจังขอลาค่ะ รีบเดินชิ่งหนีแบบลืมตัวว่ามีคนมาด้วย
“สวัสดีค่ะ.. ใช่คุณ Gofuniro รึเปล่าคะ?”
เธอแอบประหม่าและตื่นเต้นเล็กน้อย กลัวทักคนผิดจัง ช่วงวาเลนไทน์แบบนี้คนยิ่งชอบแต่งสีชมพูกันอยู่ด้วย
(แล้วเราก็มาเจอกันจนได้ค่ะ5555555555)
“สวัสดีค่ะ.. ใช่คุณ Gofuniro รึเปล่าคะ?”
เธอแอบประหม่าและตื่นเต้นเล็กน้อย กลัวทักคนผิดจัง ช่วงวาเลนไทน์แบบนี้คนยิ่งชอบแต่งสีชมพูกันอยู่ด้วย
(แล้วเราก็มาเจอกันจนได้ค่ะ5555555555)
(มาส่งซีเครทซานต้าค่ะ ได้ถ่ายรูปคู่คุณซานต้ามาแล้วนะคะ ยาบุจัง! ╰(*´︶`*)╯หวังว่าจะชอบนะคะ Merry Christmas ค่ะ✨
@rkmyabukouji.bsky.social )
(มาส่งซีเครทซานต้าค่ะ ได้ถ่ายรูปคู่คุณซานต้ามาแล้วนะคะ ยาบุจัง! ╰(*´︶`*)╯หวังว่าจะชอบนะคะ Merry Christmas ค่ะ✨
@rkmyabukouji.bsky.social )
ยูโกโร่น่ารักชะมัด..
ไม่สิ หมอนี่ก็ยิ้มเป็นปกตินี่นา เธอเป็นอะไรของเธอฟูจิวาระ จิอากิ
“…”
“ลูกหมา..”
“เจ้าชาย..?”
อยู่ดีๆก็พึมพำกับตัวเอง ดาเมจจากรอยยิ้มของนายคงจะสาหัสอยู่พอสมควร
ยูโกโร่น่ารักชะมัด..
ไม่สิ หมอนี่ก็ยิ้มเป็นปกตินี่นา เธอเป็นอะไรของเธอฟูจิวาระ จิอากิ
“…”
“ลูกหมา..”
“เจ้าชาย..?”
อยู่ดีๆก็พึมพำกับตัวเอง ดาเมจจากรอยยิ้มของนายคงจะสาหัสอยู่พอสมควร
ระหว่างที่มาขอพรที่ศาลเจ้า แม้จะมีคนมากมายในช่วงเวลานี้แต่เธอสังเกตเห็นถึงเพื่อนร่วมห้องพอดี
“อ๊ะ— คุองจัง”
ส่งเสียงทักทายไปก่อนสายตาจะมองเหล่าพี่ๆ บอดี้การ์ด(?)ด้านหลัง
“มากับครอบครัวหรอคะ..?”
สุ่มทายไป
ระหว่างที่มาขอพรที่ศาลเจ้า แม้จะมีคนมากมายในช่วงเวลานี้แต่เธอสังเกตเห็นถึงเพื่อนร่วมห้องพอดี
“อ๊ะ— คุองจัง”
ส่งเสียงทักทายไปก่อนสายตาจะมองเหล่าพี่ๆ บอดี้การ์ด(?)ด้านหลัง
“มากับครอบครัวหรอคะ..?”
สุ่มทายไป
มองเซียมซีแล้วไม่มีรีแอคอะไรมากนัก ไม่ได้พอใจแต่ก็ไม่ได้ไม่พอใจผลเซียมซีด้วย
“เรื่องเรียนสินะ..”
คงต้องระวังเรื่องนี้ให้มากขึ้นหน่อยแล้วสินะ
มองเซียมซีแล้วไม่มีรีแอคอะไรมากนัก ไม่ได้พอใจแต่ก็ไม่ได้ไม่พอใจผลเซียมซีด้วย
“เรื่องเรียนสินะ..”
คงต้องระวังเรื่องนี้ให้มากขึ้นหน่อยแล้วสินะ
“ทำยังไงถึงจะได้ตัวซีเคร็ตกันนะ..😞“
“ทำยังไงถึงจะได้ตัวซีเคร็ตกันนะ..😞“
“ร้านนี้ขายขนมปังปลอมด้วยหรอคะคุณฮิคารุ โทคิ( ・∇・)?”
หันไปถามเจ้าของร้านหน่อย หนมปังปลอมๆๆๆๆ รับไม่ได้ๆๆๆ
“ร้านนี้ขายขนมปังปลอมด้วยหรอคะคุณฮิคารุ โทคิ( ・∇・)?”
หันไปถามเจ้าของร้านหน่อย หนมปังปลอมๆๆๆๆ รับไม่ได้ๆๆๆ
“เหมือนจะหยุดแล้วล่ะค่ะเท็นโกะจัง” พูดด้วยน้ำเสียงดีใจ
“แต่ยังไงก็เตรียมทิชชู่เผื่อไว้ก็ดีนะคะ เผื่อมีระลอกสอง”
ยื่นทิชชู่ให้เธออีกอะเกน
“เหมือนจะหยุดแล้วล่ะค่ะเท็นโกะจัง” พูดด้วยน้ำเสียงดีใจ
“แต่ยังไงก็เตรียมทิชชู่เผื่อไว้ก็ดีนะคะ เผื่อมีระลอกสอง”
ยื่นทิชชู่ให้เธออีกอะเกน
”เหมือนจะยังไหลอยู่นะคะ“
จิอากิยื่นทิชขู่ให้เพิ่ม
”ก้มหน้าแล้วปล่อยให้ไหลออกมาเรื่อยๆ น่าจะดีกว่านะคะเท็นโกะจัง“
หมอมาเอง
”เหมือนจะยังไหลอยู่นะคะ“
จิอากิยื่นทิชขู่ให้เพิ่ม
”ก้มหน้าแล้วปล่อยให้ไหลออกมาเรื่อยๆ น่าจะดีกว่านะคะเท็นโกะจัง“
หมอมาเอง
“ท-เท็นโกะจัง!?” ยาไบ อาการหนักจริงหรอเนี่ย
วินาทีต่อมาดันมียุงมาเกาะที่แก้มของเท็นโกะ ด้วยความมือไวจิอากิง้างมือขึ้นมาเตรียมตบยุงบนหน้านั่นกระทั่งเห็นเงาส้มๆ ชมพูๆที่คุ้นเคยผ่านหางตา
ด้วยความตกใจ ไม่รู้จะใช่คนรู้จักมั้ยจึงทำการปกปิดใบหน้าของตัวเอง
“ฮืออออออออ ม่ายน้าาาา เท็นโกะ”
ทำเป็นก้มหน้าร้องให้แต่ก็ดึงดูดสายตาคนอยู่ดี..
“ท-เท็นโกะจัง!?” ยาไบ อาการหนักจริงหรอเนี่ย
วินาทีต่อมาดันมียุงมาเกาะที่แก้มของเท็นโกะ ด้วยความมือไวจิอากิง้างมือขึ้นมาเตรียมตบยุงบนหน้านั่นกระทั่งเห็นเงาส้มๆ ชมพูๆที่คุ้นเคยผ่านหางตา
ด้วยความตกใจ ไม่รู้จะใช่คนรู้จักมั้ยจึงทำการปกปิดใบหน้าของตัวเอง
“ฮืออออออออ ม่ายน้าาาา เท็นโกะ”
ทำเป็นก้มหน้าร้องให้แต่ก็ดึงดูดสายตาคนอยู่ดี..
(D100
1-30: เท็นโกะจังไม่ได้ยินเสียง
40-70: เท็นโกะได้ยินเสียง คุ้นๆว่าเรอ
80-100: ไม่ใช่แค่เท็นโกะ แต่โต๊ะรอบข้างด้วย…)
(เค้าขอใช้ส่วนบุญให้คุนได้ต่ำกว่า30ได้มั้ยคะ😞😞)
(D100
1-30: เท็นโกะจังไม่ได้ยินเสียง
40-70: เท็นโกะได้ยินเสียง คุ้นๆว่าเรอ
80-100: ไม่ใช่แค่เท็นโกะ แต่โต๊ะรอบข้างด้วย…)
(เค้าขอใช้ส่วนบุญให้คุนได้ต่ำกว่า30ได้มั้ยคะ😞😞)
“รุ่นพี่…”
“ถ้ากลับถึงพื้นแล้วโดนฉันเตะแน่ค่ะ”
พูดขู่ไว้ก่อน
“รุ่นพี่…”
“ถ้ากลับถึงพื้นแล้วโดนฉันเตะแน่ค่ะ”
พูดขู่ไว้ก่อน
พูดจบก็ไปสอยแอปเปิ้ลเคลือบน้ำตาลมาแต่ว่าดันเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้น นอกจากจะทำพลาดตกพื้นแล้วยังไหลไปโดนรองเท้าของอีกฝ่ายอีกด้วย
(เค้าเพิ่มบัฟให้✨)
พูดจบก็ไปสอยแอปเปิ้ลเคลือบน้ำตาลมาแต่ว่าดันเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้น นอกจากจะทำพลาดตกพื้นแล้วยังไหลไปโดนรองเท้าของอีกฝ่ายอีกด้วย
(เค้าเพิ่มบัฟให้✨)
จิอากิรับถุงและสุ่มหยิบตัวอักษร เมื่อหันมาดูก็พบว่าได้ตัว Q
“โอ้.. พอได้อยู่นะคะ”
เธอยื่นถุงกลับให้ทางทสึรุสุ่มหยิบตัวอักษรขึ้นมาบ้าง
จิอากิรับถุงและสุ่มหยิบตัวอักษร เมื่อหันมาดูก็พบว่าได้ตัว Q
“โอ้.. พอได้อยู่นะคะ”
เธอยื่นถุงกลับให้ทางทสึรุสุ่มหยิบตัวอักษรขึ้นมาบ้าง
เธอรู้สึกท้อแท้ขึ้นมา หัวชมพูมันเป็นเทรนรึไงกันนะ ทำไมมองไปทางไหนก็เจอแต่ผมสีชมพู เห็นทีเธอต้องใช้ไม้ตายแล้ว!
เดินไปขอความช่วยเหลือพนักงานแคชเชียร์ให้ช่วยตะโกนเรียกชื่อของเท็นโกะ
“คุณเท็นโกะคะ!” พนักงานช่วยตะโกนตามหาสุดชีวิต
(d100
เลขหาร2ลงตัว: เท็นโกะได้ยิน
เลขหาร5ลงตัว: ได้ยิน แต่เพี้ยนเป็นคุณดังโงะแทน
อื่นๆ: คนเยอะจนไม่ได้ยินซะแล้วสิ)
เธอรู้สึกท้อแท้ขึ้นมา หัวชมพูมันเป็นเทรนรึไงกันนะ ทำไมมองไปทางไหนก็เจอแต่ผมสีชมพู เห็นทีเธอต้องใช้ไม้ตายแล้ว!
เดินไปขอความช่วยเหลือพนักงานแคชเชียร์ให้ช่วยตะโกนเรียกชื่อของเท็นโกะ
“คุณเท็นโกะคะ!” พนักงานช่วยตะโกนตามหาสุดชีวิต
(d100
เลขหาร2ลงตัว: เท็นโกะได้ยิน
เลขหาร5ลงตัว: ได้ยิน แต่เพี้ยนเป็นคุณดังโงะแทน
อื่นๆ: คนเยอะจนไม่ได้ยินซะแล้วสิ)
ดูเหมือนว่าเจ้าเหมียวจะยังคงอยู่ ดูจากสายตาที่โหยหาของกินขนาดนี้ไม่แปลกใจทำไมถึงตัวจ้ำม่ำได้ขนาดนี้
“ก็ได้ค่ะ”
ยอมเลิกกวนแล้วไปประทานแมวเลียให้กับเจ้าเหมียว มันกินเอาๆ อย่างกับไม่ได้ทานข้าวมาแล้วสามสิบวัน
“รุ่นพี่ทำไมปล่อยให้เจ้าเหมียวอดอยากแบบนี้คะเนี่ย”
ดูเหมือนว่าเจ้าเหมียวจะยังคงอยู่ ดูจากสายตาที่โหยหาของกินขนาดนี้ไม่แปลกใจทำไมถึงตัวจ้ำม่ำได้ขนาดนี้
“ก็ได้ค่ะ”
ยอมเลิกกวนแล้วไปประทานแมวเลียให้กับเจ้าเหมียว มันกินเอาๆ อย่างกับไม่ได้ทานข้าวมาแล้วสามสิบวัน
“รุ่นพี่ทำไมปล่อยให้เจ้าเหมียวอดอยากแบบนี้คะเนี่ย”
หลังพูดเสร็จเธอก็เตรียมพร้อมในการเป่ายิงฉุบ
“3-2-1!”
เสร็จแล้วเธอก็ทำการออกกรรไกรไป แต่เหมือนว่าโชคจะไม่เข้าข้างตั้งแต่คาเฟ่แมว ทำให้เธอในศึกเป่ายิงฉุบนี้ตั้งแต่แรก
“อ้ะ— เหมือนฉันจะแพ้นะคะเนี่ย”
หลังพูดเสร็จเธอก็เตรียมพร้อมในการเป่ายิงฉุบ
“3-2-1!”
เสร็จแล้วเธอก็ทำการออกกรรไกรไป แต่เหมือนว่าโชคจะไม่เข้าข้างตั้งแต่คาเฟ่แมว ทำให้เธอในศึกเป่ายิงฉุบนี้ตั้งแต่แรก
“อ้ะ— เหมือนฉันจะแพ้นะคะเนี่ย”
สายไก่ทอดเลิฟเว่อร์แบบเธอจะพลาดอะไรแบบนี้ไปได้ยังไงกัน
“เท็นโกะจังเก็บกุญแจไว้แบบนี้แปลว่าทำหายบ่อยหรอคะ“
อยู่ดีๆ ภาพเด็กประถมก็ลอยขึ้นมาที่ชอบห้อยอะไรไว้ที่คอเพื่อกันหาย
(โ*ราเอม่อนก้ช่วยอะไรจิกิตะไม่ได้)
สายไก่ทอดเลิฟเว่อร์แบบเธอจะพลาดอะไรแบบนี้ไปได้ยังไงกัน
“เท็นโกะจังเก็บกุญแจไว้แบบนี้แปลว่าทำหายบ่อยหรอคะ“
อยู่ดีๆ ภาพเด็กประถมก็ลอยขึ้นมาที่ชอบห้อยอะไรไว้ที่คอเพื่อกันหาย
(โ*ราเอม่อนก้ช่วยอะไรจิกิตะไม่ได้)
จนถึงตอนนี้ก็ยังนึกไม่ออกอยู่ดีว่าบัดดี้ของเธอคือใครกันนะ..
จนถึงตอนนี้ก็ยังนึกไม่ออกอยู่ดีว่าบัดดี้ของเธอคือใครกันนะ..