ได้ยินแหละ แต่เดินต่อ ไม่ได้หันมาดู ไม่ได้พูดอะไร ทำงาน(?)เสร็จก็ไป

(น่าจะแขนขาเขียวตั้งแต่วันเปิดเทอมไปแล้วนะคะตรงนั้น 555555 / โรลจบแบบไวเพราะเป็นจารย์ และใบไม้หายไปเรียบร้อย เย่ ขอบคุณค่ะะ)

"มีใบไม้อยู่บนหัวครับ"

เสียงเรียบ หน้านิ่ง ไม่ได้สนใจน้ำเสียงนักเรียนสักนิด แถมบอกเสร็จก็จะเดินออกไปเลยด้วย

(ไม่เป็นไรนะคะ 🤣 / ขอบคุณที่ฟาดแทนแล้ว เพราะอ.คนนี้ไม่ฟาดซะด้วย 😂)

บนหัว?

เขาหยิบมือถือขึ้นมา เปิดกล้องหน้า แล้วยกขึ้นไปส่องดูว่าบนหัวมีอะไร

เจ้านกตัวกลมไซส์จิ๋วมองจ้องมาในมือถือ เอียงคอซ้ายขวาตามธรรมชาติของมัน แล้วร้องเสียงแหลมขึ้นมาเหมือนจะทักทาย... หรือเยาะเย้ยก็ไม่แน่ใจ

มองเจ้านกอยู่ 2-3 วิ ก็ละสายตาจากมือถือมาที่คนแทน

"คุณโอนามิเคยจับนกไหมครับ"

เป็นคำถามที่เดาความหมายได้ไม่ยาก

"😐❔"

ทาปิโอมองตามอาจารย์ที่ขยับตัวไปทางขวาแล้วพูดว่านก นกไหน ?

"มีอะไรเหรอครับ?"

กะพริบตาปริบ ๆ แต่หน้าไม่เปลี่ยน

เอ่ยทักทายเมื่อเข้าไปใกล้มากพอที่จะไม่ต้องส่งเสียงดัง ใช้เสียงนิ่งและหน้านิ่งแบบทุกที หันไปผงกหัวกลับให้นักเรียนที่เอ่ยทักทาย แม้เด็ก ๆ จะหัวเราะเดินผ่านไป แต่ก็ยังไม่รู้ตัวว่ามีอะไรแปลก คิดว่าเด็ก ๆ แค่เม้าท์กันตามปกติ