" อือๆ " ผงกหัวขึ้นลงน้อยๆ เชิงเห็นด้วย

ปลายเท้าก้าวเดินไปพร้อมๆ กับรุ่นน้องผมแดง ในครุ่นคิดแล้วว่าคาบบ่ายจะโดดแน่ๆ

มือข้างหนึ่งล้วงกระเป๋ากางเกงพลางหันไปสำรวจอีกคน

' เหมือนจะดูดีขึ้นมาหน่อยแฮะ '

" อากะ คาบบ่ายเรียน? "

( น้องจ๋าเท่มั่ก!🥺🫳❤️✨️✨️ )

" อือ อาโอะ "

" ..ไปล่ะ " โบกมือสองสามทีอย่างเนือยๆ พลางก้าวเข้าโรงเรียน

พอเรียกย่อๆ ชื่อของอีกคนดันออกเสียงคล้ายสีฟ้า พลันในหัวเผลอไปเชื่อมโยงเข้ากันกับรุ่นน้องคนสนิท

เหมือนจะนึกออกแล้วว่าคุ้นหน้าจากที่ไหน เด็กห้องสองเอนี่เอง

( ขอบคุณสำหรับรูทนะคะ! น้องเมกุมิน่ารักมากๆๆ เด็กดีสุดๆ เค้าเพ้ทๆๆ😭🫳🫳 )

" อย่าไปใส่ใจให้มากเลยจิบิอากะ "
" .. คิดซะว่าเขามาดีก็ได้ "

ว่าแต่

" อยากออกไปสูดอากาศด้วยกันไหม? " เอ่ยปากชวนรุ่นน้องผมแดงไป แต่ดูท่าแล้วคงพร้อมจะพาอีกคนเถลไถลได้ทุกเมื่อ

ฟังอีกคนตอบแล้วก็ได้แต่คิดในใจ

หมายถึงโดนผีแกล้งน่ะ..

" แล้วเขาทำอะไรเธอล่ะ "

เท่าที่ดูก็คงไม่ทำอะไรมากไปกว่าทำให้ตกใจเล่นหรอกมั้ง

มองเด็กตรงหน้าพลางยื่นมือออกไปแปะๆ ที่หัวคนเด็กกว่าสองสามทีแล้วผละออก ส่งเรียวนิ้วจิ้มเข้าไปที่ไหล่ของอีกฝ่ายสองจึ้กแล้วออกแรงดันเบาๆ พารุ่นน้องที่ดูท่าจะกลัวผีเดินออกจากบริเวณนั้น

+

" เอ่อ... " เอียงหัวพลางลากเสียงตามอีกฝ่ายด้วยสีหน้ามึนๆ เมื่อแกล้งจนพอใจแล้วถึงได้ยอมบอกชื่อของตน

" โชเฮย์ー ยูซุรุ โชเฮย์ " อยากจะเรียกอะไรก็เรียกเลย

กระพริบตาปริบมองดูท่าทางของอีกฝ่าย

กลัวหรอ?

" แล้ว.. รู้ได้ไงว่าเป็นผีน่ะ " ว่าแล้วก็ล้วงหาลูกอมในกระเป๋ากางเกง สะกิดไหล่เบาๆ ก่อนจะยื่นให้

เอียงตัวมองไปยังต้นทางที่อากะเดินจากมา

" โดนหลอกหรอ หรือว่าคิดไปเอง- "

เสียงพูดขาดช่วงไปเพราะเพิ่งนึกได้ว่าที่โรงเรียนโทโมยาสึก็คล้ายจะเจอสิ่งลี้ลับเช่นกัน คงไม่แปลกอะไรหากที่นี่จะมีด้วย

" อืม.. โดนแกล้งหรอ? "

" ว่า? " ขานตอบพลางเดินเข้าไปใกล้อีกฝ่าย

หัวคิ้วเริ่มขมวดเล็กน้อยเมื่อเห็นท่าทางและน้ำเสียงที่แปลกไป เฝ้ารอว่าเด็กตรงหน้าจะตอบอะไรกลับมา

ไปเจออะไรมาล่ะนั่น?

" โย่ อากะ "

ทักทายเมื่อเห็นสีผมของอีกคนมาแต่ไกลๆ ก่อนจะเลิกคิ้วขึ้นนิดๆ เมื่อเห็นว่าคนเด็กกว่ามีสีหน้าที่ซีดเซียว

เป็นอะไรไป..?

" .. ปวดท้องหรอ? "

ผงกหัวอย่างไม่ใส่ใจพลางรับลูกอมมาไว้กับตัว

" โอ้.. ขอบใจ "

ก้มหน้ามองเจ้าของเรือนผมสีขาวดีๆ คุ้นๆ คลับคล้ายกับว่าจะเคยเห็นอยู่บ้าง

" เอ้า " ให้ลูกอมรสนมคืนไปบ้าง

" แลกกัน "

( ว่าไงลูกพ่อ😶 )

เผอิญเดินผ่านมารับไว้ได้พอดี

" อือ.. " ผงกหัวรับ

สองมือพยุงให้อีกคนยืนทรงตัวดีๆ ก่อนจะกล่าวคำลา

" อย่าล้มอีกล่ะ "