“ ไม่ล่ะ ฉันจะไปซื้อของต่อ ไอศกรีมมันเกะกะ ”

“ ไปนะ ”

ว่าแล้วก็รีบโบกมือลาแล้วเดินออกไปอย่างรวดเร็ว

ชะงักไปจังหวะหนึ่ง ก่อนจะเริ่มคิดว่าคนตรงหน้าเสียเงินพร้อมเสียสติไปแล้วหรือไงนะ

“ อร่อยก็ดี ฉันไปละนะ ”

เริ่มไม่อยากกินแล้ว ที่พูดไปเป็นแค่ข้ออ้างให้อีกฝ่ายทำอะไรไวขึ้นเฉย ๆ

จดจ่ออยู่กับการหยอดเหรียญกระทั่งเหรียญ 10 เยนเหรียญสุดท้ายตกลงบนพื้น แถมคนตรงหน้ายังเตะเข้าไปใต้ตู้อีกก็ทำให้เร็นรู้สึกหดหู่แทนเจ้าตัว

เขามองคุณที่หยิบเหรียญใหม่ออกมา แล้วเบือนหน้าไปอีกทางเพื่อขำความซวยของคุณ

“ เอ่อ คุณโอเคไหม ทำไมได้กินแล้วดูไม่ดีใจเลยล่ะ ”

“ เชื่อคนง่ายชะมัด ”

หัวเราะแบบเจื่อน ๆ ก่อนจะพูดเร่งอีกฝ่าย

“ กดสิ ฉันจะกดต่อ อยากกินขึ้นมาแล้ว ”

เห็นดังนั้นก็สงสัยว่าจะพยายามหยิบเหรียญแค่เหรียญเดียวไปทำไมในเมื่อมีติดตัวอยู่เยอะขนาดนี้

“ เหรียญนายก็เยอะนี่ ซื้อไอศกรีมได้อีกเป็น100เลย ”

โมเมตัวเลขขึ้นมาให้ดูเวอร์วังอลังการ

พยักหน้าเห็นด้วย

“ ใช่ หมดหวังแล้ว หยิบเหรียญใหม่เถอะ ”

รีบจับไหล่ห้ามอีกฝ่ายไม่ให้ยกตู้ พลันกวาดสายตามองรอบ ๆ

“ นายอยากโดนจับหรือไงเนี่ย!? ”