(ข ขออภัยที่ต่อช้าค่ะ😭🙇)

"อ๊ะ...ฟื้นแล้ว"

หน้าตาดูดีใจมากที่เห็นว่าอีกคนมีสติครบถ้วนดี

"อาการคุณดูไม่ค่อยดีเลยน้า ไปโรงพยาบาลหน่อยไหมครับ"

ตัดสินเอาจากสีหน้าและการสลบล้มพับ(????)ของอีกฝ่าย เลยถามออกไปด้วยน้ำเสียงห่วงใย

(เฮ้ย เล่นๆๆๆๆๆ!!! ><)

(ออกมาดูดีมาก สมแล้วที่เป็นฝีมือฉัน (˶˃ ᵕ ˂˶) .ᐟ (ไม่ใช่) ฮตน่ารักมาก ๆ เลยค่ะ เอ็นดูหลานป้า TTTT✨)

(มาถ่ายด้วยกันป่าว ๆๆ >_<)

"...."

"อ อื้ม" เห็นท่าทางแบบนั้นก็รู้แหละนะว่าไม่อยากให้ แต่ทำไงได้

พอจะหยิบสมุดในมือนายนายก็จับแน่นเกิน

"...."
มองคัตสึกิแบบแล้วฉันจะเอากลับไปได้ยังไง ก่อนจะร้องอ๊ะออกมา

"อ่า...คิดดูอีกทีฝากไว้กับนายดีกว่า พอดีฉันมีสำรองอีกเล่มแถมเอาของมาเยอะ ไม่มีที่เก็บแฮะ"
"จะเอาไปใช้ก็ได้นะคัตตัน"

ยิ้มเหงื่อตก พยายามแถสุดๆแล้วนะ
ส่งสายตาไปถามว่ามันเนียนใช้ได้รึเปล่า(....)

"โอ๊ย"

ตอบแบบนี้เป็นปฏิกิริยาอัตโนมัติเวลาโดนคัตสึกิฟาดไปแล้ว
ตามมาด้วยเสียงหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะเร่งอีกฝ่าย

"รีบเก็บเร็วเข้า" พูดพลางหยิบๆของคัตสึกิเข้ากระเป๋าอีกฝ่ายอย่างไว

ก่อนที่มือจะชะงักไป

"เอ่อ แล้วนี่ต้องเอาให้ฉันรึเปล่าคัตตัน เมื่อกี้ดันพูดไปว่าเป็นของฉันอะดิ..." ยิ้มค้าง เหงื่อตก

"อะ..."
เห็นท่าทางนั้นก็เข้าใจทันทีสมกับที่รู้จักกันมานาน

"โอ้~! ของของฉัน อยู่กับนายเองเหรอเนี่ย"

เอ่ยทักเสียงสูง ตีหน้ายิ้มระรื่นตรงดิ่งเข้าไปหาคัตสึกิ

"ขอบใจที่เก็บไว้ให้น้า ฮะฮะ"
ถึงแล้วก็ก้มลงไปนั่งเก็บเป็นเพื่อนทันที

"โอ๊ะ ลายน่ารักเหมือนกันนะเนี่ย" เอ่ยทักคัตสึกิเบาๆให้พอได้ยินแค่สองคนระหว่างที่หยิบสมุดขึ้นมา(...)

(ขออนุญาตใส่เดี่ยวครับ)

/เพิ่งลงจากบัสอีกคันมาก็เห็นเพื่อนสนิททำของร่วงซะแล้ว!?

ว่าจะเข้าไปทักสบายๆแล้วไปช่วยเก็บ แต่พอเห็นสีหน้าเจ้าตัวกับของที่กองอยู่บนพื้นก็

....
ต้องอายแน่ ๆ

"ค คัตตัน-！" อะไรไม่รู้แต่ตะโกนเรียกชื่อดึงความสนใจก่อน(?)