😶

“งั้น ป่ะ”
ชวนเดินไปพร้อมกันทางที่มีตู้กดน้ำ
“อลิสึจังอยู่มัธยมหรือเปล่า?”
“ทำไมถึงมาเช็คอินเหรอ? อยากเดท?“

"หืม-"

"อ้อ ที่เธอบอกตอนที่ผมไปทำขนมที่บ้านเธอสินะ จำได้สิทำไมจะจำไม่ได้ล่ะผมน่ะความจำดีจะตายไป"

แล้วก็หยุดยืนพิจารณาวิเคราะห์ดูมาการองที่อีกฝ่ายทำ ไม่ได้ดูแย่นี่นา จะว่าไปแล้วมันก็เหมือนกับคุกกี้ยี่ห้อนั้นเลยนี่...

"นี่เธอ...ตั้งใจทำอันนี้ให้ผมโดยเฉพาะเลยรึปล่าวครับ"

แอบพูดแบบกระซิบเบาๆ เหมือนไม่อยากให้ใครได้ยิน ออกจะเป็นความลับ(?)ไม่ใช่หรอเรื่องนี้ ก็มันไม่ใช่แค่ช็อคโกแลตปกติทั่วไป?

“เห นามสกุลธรรมดาจัง”
หน้าดูผิดหวัง

”เซคิกุจิ ไนโตะ“
ชี้ตัวเอง แนะนำตัวบ้าง เลือกเรียกได้ตามสะดวกด้วย

😶
“ร้อนเหรอ!?”
เลิกคิ้วทักตอนเห็นพัด
“หาอะไรเย็นๆกินมั้ย ถือว่าเดินหาคิวอาร์โค้ดไปด้วย”
ชี้ไปสักทางหนึ่ง

(@rkm-naito.bsky.social และ @elizabethrkm.bsky.social ได้รับ 'เสื้อกินราเม็งถ้วย' คนละ 1 ตัว ถึงจะหิวอย่างไรเสื้อก็จะแย่งราเม็งพวกคุณกินอยู่ดี บางทีถ้าพูดว่า "ฉันชื่อ อุจิ*ะ ซาสึเ*ะ ของที่เกลียดมีเยอะแยะ ส่วนของที่ชอบไม่มีสักอย่าง ฉันจะฟื้นฟูตระกูล และฆ่าชายคนหนึ่งให้ได้" เสื้ออาจจะนึกอยากใจเกเรยอมแบ่งราเม็งให้คุณกินก็ได้)

“ว้าวววววววว”
ยกมือป้องปากพร้อมรอยยิ้มตอนได้ยินชื่อ

เห็นว่าให้ลูกโป่งหมดเลยก็หัวเราะออกมา
”ให้ไปเยอะแบบนั้นเดี๋ยวเด็กก็ลอยขึ้นไปบนฟ้าหรอก“
พูดเล่น—

“ว่าแต่อลิซาเบธไม่ใช่ชื่อต้นหรอกเหรอ“

”หรือว่าเป็นลูกครึ่งเลยไม่ถือ“
พึมพำให้ได้ยิน🤔

”ขนาดนั้นเลยย เดี๋ยวไว้ลอง”
ทำหน้าเหมือนไม่เชื่อแต่ก็ตอบรับ ก่อนจะยิ้มๆ

“??”
“ทำไมอ่ะ?“
ยื่นมือไปให้ แต่กำมือไว้()

“จะเอาเท่าไหร่อ่ะ”

ยื่นเหรียญที่ตั้งเป็นหอคอยข้างหน้าให้หลายชั้นแบบไม่คิด

ยกยิ้มเป็นคำถามว่าต่อเปล่าา?

😶
“จะดีเหรออ“
เริ่มยิ้มออกมา✨
”งั้นเอาเป็นช็อคโกแลตพรีเมียม ขอสองสกู๊ปนะ“
ทำนิ้ว ✌🏻 ยิ้มแฉ่ง

มองปริบๆ😶

“แล้วอยากให้เรียกชื่ออื่นหรือเปล่า? ความเสี่ยงจัง”
“เป็นคุณหนูเหรอเนี่ย ลูกครึ่งหรือเปล่า?”
เดินวนเจ้าตัวก่อนรอบนึง
“น่ารักแฮะะ”

“แจกลูกโป่งให้หมดก่อนดีมั้ยอ่ะ หรืออยากถือไปแบบนี้”

ละสายตาจากเด็กขึ้นมองคนที่มาใหม่

เจ้าตัวเลิกคิ้วขึ้น ก่อนย่นคิ้วนิดหน่อย

กำลังคิดว่าไม่ได้โดนมิจจี้หลอกอยู่โดยส่งเด็กมาเป็นสปายใช่มั้ย(...)

หากคุณมองดูก็อาจจะดูเหมือนคนที่มาแจกลูกโป่งจริง(?) ขนาดมีเด็กเดินมาขอไปเยอะแล้วก็ยังเหลือถือไว้ขนาดนี้(...)

+

”toomuchsalt ครับ”
เดินยิ้มตามมาติดๆเลยตอบกลับไปแทน

เด็กชายคืนริบบิ้นพันข้อมือให้ด้วย แต่เหมือนจะเอาลูกโป่งไป

“การลงทุนมีความเสี่ยง? เหหห“
มองเหมือนสำรวจ

เริ่มมองหาหลังจากมีเด็กหลายคนผ่านหน้าไปพร้อมกับบอกว่าตรงนั้นมีคนแจกลูกโป่งล่ะ(..)

สักพักมีเด็กหนุ่มราว10ขวบวิ่งเข้าไปหาเธอที่รออยู่ พร้อมลูกโป่งรูปหัวใจและริบบิ้นที่ข้อมือ(??)

‘การลงทุนมีความเสี่ยง!?’
น้องเขาว่างั้น

"เจ็บนาา"
มอง ไม่ได้ยิ้ม แต่ก็ไม่ได้โกรธ

หน้ากำลังเซ็งจัดเลย 😑
คิ้วขมวดตอนได้ยินคำถาม แต่ไม่ตอบ
"อีกสักตาสิ!"

หยิบเข้าปากต่อจากเธอทันที

ยังเคี้ยวตุ้ย เหมือนพยายามลิ้มรสอยู่
"ไม่เห็นว้าวเลย"
น่าจะคาดหวังไว้สูงลิบ
"แต่ก็เหมาะกับเป็นขนมช่วงนี้ดี"

"เอาไปอีกสิ"
ยังยื่นให้อยู่

"อื้อ"
ยิ้ม พยักหน้าว่าตามนั้นเลย
แล้วก็พยักหน้าอีกทีว่ารับ
"มีแบบไม่มีคาเฟอีนป้ะ"
มองเมนูควบไปด้วย

หยีตายาว เพราะโดนเอ็ด
😫
“ถ้ามองอยู่ก็หลบให้ดีกว่านี้สิครับ”
ยังกล้าเถียง—

“เห อยู่โรงเรียนเดียวกันนี่นา~”
พอลืมตามาเห็นชุดก็ทักขึ้นมาเลย
“ชมรมวิ่งปะเนี่ย”
สุ่มเดาไปก่อน