อิตะ--

"ครับๆ"

ยอมให้เปลี่ยนเรื่องแล้วพากันเดินไปศาลเจ้าต่อ
เดินกันไปไม่นานก็มาถึงด้านหน้าของศาลเจ้า

"ได้ยินว่าที่นี่เด่นเรื่องความรักด้วยใช่ไหมครับ"
"ผมได้ยินมาน่ะ"

เงยหน้ามองโทริอิของศาลเจ้า

(ได้เลยค่า)

เจ้าปอมปอมใช้ขาหลังเกาหลังคอตัวเองก่อนจะเริ่มเดินต่อแต่ก็ต้องชะงักเพราะสายจูงถูกคุณเหยียบไว้

มันยังคงพยายามจะเดินหน้าต่อ
แต่ก็ทั้งล้ม ทั้งหมุนรอบตัวเอง และพยายามดึงแต่ก็หมดแรงนอนแหมะกับพื้น

มันเริ่มร้องหงิ้งๆ
เหมือนเริ่มรับรู้ว่ามีบางอย่างไม่ปกติ

(ไม่เป็นไรค่าา)

มองนิตยสารในมืออีกฝ่าย

"อ้อ ครับ"

ยังคงรอคุณพูดต่อ

แวะมาร่วมขบวนการเบา ๆ

"ผมมีโบว์ด้วยล่ะ.."

กระซิบ

เลิ่กคิ้วมองท่าทางการอ้อนน้้น
ดูแปลกใจที่อีกฝ่ายเริ่มอ้อนก่อน ทั้งที่ก่อนหน้านี้กลัวจะอ่อนไหวแท้ๆ

"พี่ริทสึนี่จะว่าปกป้องตัวเองได้ดี"

ขยับนิ้วแนบทับลงริมฝีปากอีกฝ่าย
ปลายนิ้วแตะไล้ไปตามช่องระหว่างริมฝีปากบนและล่างแผ่วเบา

"หรือจะยั่วคนอื่นเก่งดีกันนะครับ"

ยิ้มเบาบาง
ไม่ใช่รอยยิ้มแสนทะเล้นอย่างทุกที
จะว่าสงบ... หรือดูออกยากขึ้นดีกันนะ?

ได้ยินแบบนั้นก็หัวเราะออกมาเลย

"ถ้างั้น"
ผลุบสายตาลงมองอีกฝ่าย
ปลายนิ้วค่อยๆเกี่ยวจับมือประสานกัน

"วันนี้ผมจะอ้อนให้เต็มที่เลย ได้สินะครับ?"

ยกยิ้มจนตาหยี่พร้อมยกมือข้างที่จับกันขึ้น
ราวกับย้ำเตือนในคำตอบของคุณ

ในเมื่อคุณพร้อมเขาก็คงไม่ต้องเกรงใจ

ยังคงมองสบตาอีกฝ่ายไม่ได้มีท่าทีต่างจากเดิม

"ทั้งที่เมื่อกี้ยังหน้าแดงก่ำอยู่เลยนะครับ"

ยกยิ้มกว้างกว่าเดิมเล็กน้อย
กระชับจับมือข้างนั้นจูงมือเดินไปทางศาลเจ้าต่อ

/ยืนอ่านเซียมซีอยู่ข้างเธอ-

"อยากเห็นไหมล่ะครับ"
มือที่จับเพียงข้อมือเลื่อนลงจนปลายนิ้วแตะที่ฝ่ามืออีกฝ่าย

"แต่ว่า..."
หยุดฝีเท้าลงและหันไปมองคุณ

"ไม่รู้ว่าพี่ริทสึจะทนลูกอ้อนของผมได้ไหมนะครับ"

เหลือบมองด้านบนเหมือนพยายามนึกสโคปสเปกที่ตัวเองชอบ

"ข้อแรก คงเป็นคนอายุมากกว่าครับ"

หลับตาลงแล้วยิ้ม

"ผมรู้สึกว่าถ้าเป็นพี่สาวจะอ้อนได้น่ะ"

เอียงคอมองไปทางอีกฝ่าย

"นั่นสินะครับ" เงยหน้าครุ่นคิด

"แถวนี้ใกล้ศาลเจ้าด้วย อยากแวะไปไหว้หน่อยไหมครับ"

เหลือบมองอีกฝ่าย

"จะกลับตอนนี้ยังทันนะครับ"

พูดหน้าตาระรื่นอย่างคนไม่ได้เสียหายอะไรถ้าคุณอยากยกเลิกเดทครั้งนี้

หรืออีกนัยก็ดูมั่นใจว่าคุณคงไม่ปฏิเสธหรอก

"อยากไปไหนก่อนไหมครับ"

ไม่ได้รั้งอะไรอีก มองอีกฝ่ายที่เดินผลักประตูออกไป

(ขอบคุณสำหรับรูทและของขวัญอันน่าเหลือเชื่อ-)

(ได้เลยย มามะ😌)

หลับตาปี๋ไปครู่หนึ่งตอนโดนตะปบหน้าผาก

ค่อยๆลืมตามองท่าทีและใบหน้าแดงก่ำของคุณ

รอยยิ้มเบาบางคลี่ออก

"ขอโทษครับ"
"อดแกล้งไม่ได้น่ะ"

ยิ้มตาปิดดูพอใจ-

"ไปกันเลยไหมครับ"
ถามไปไม่รอคำตอบก็เป็นฝ่ายจูงข้อมือคุณเริ่มเดินไปกันก่อน

(ผปคชอบเนคไทแต่คาร์น่าจะเดินหลบ-)