/เดินผ่านมาเจอ/

/หยุดมองนิ่งๆ/

ชูกระป๋องเครื่องดื่มขึ้นเล็กน้อย พร้อมเสียงหัวเราะ

“ตอนที่ไปติวให้ก็หลับนี่ สบายใจจังเลยนะ”

“ถ้าเธอเอาเวลาที่มาตะโกนหน้าบ้านฉันไปอ่านหนังสือก็คงสอบผ่านแล้วเถอะ”

เดินหนีไปจ่ายเงินละ

“อย่างนี้นี่เอง”

“นึกว่าจะมีเรื่องเกี่ยวกับผิวด้วยถ้านอนดึก”

อย่างที่เคยได้ยินมา นึกว่าผู้หญิงมีปัญหาแบบนั้นอีก มีคนที่ไม่สนด้วยสินะ

เดินไปหยิบนมรสกาแฟมาด้วย

“แล้วกาแฟล่ะครับ ไม่ดีกว่าเครื่องดื่มชูกำลังที่น้ำตาลเยอะหรอ?”

หยิบข้าวปั้นกับของแช่เย็นอื่นๆ ติดมือไปเพิ่มโดยจะไม่สนเสียงกาน้ำร้อนที่ตามหลังมา

"ไม่ได้ดื่มวันเดียวสิบกระป๋องสักหน่อย"

"อีกอย่างเธอดื่มไปก็ไม่ช่วยหรอกนะ"

"อืม.."

นิ่งคิดสักพัก ก้มมองอีกรอบ แล้วยกยิ้มมุมปาก

"ถึงจะดื่มไว้อ่านหนังสือก็คงหลับอยู่ดี"

...

มองด้วยสายตายากจะคาดเดา

สมเพช เวทนา อาจจะทั้งสอง จึงถอยมากอดอกยืนมองอีกฝ่ายพยายามเขย่งขาสั้นๆ นั่น

"เฮ้อ"

ส่ายหัวถอนหายใจแล้วเอื้อมไปหยิบทั้ง2กระป๋องมาแล้วยื่นให้...

ซะที่ไหนกัน

"ลาก่อนยัยเตี้ย"

ถือกระป๋องเครื่องดื่มเดินหนีไปโซนตู้แช่อาหารสำเร็จรูป

เสียงคุ้นๆ แฮะ

ชะงักมือแล้วหันไปมอง

"ก็ว่าเสียงตอไม้ที่ไหน"

"หยิบไม่ถึงแล้วมาใช้ฉันหรือไง?"

ยิ้มนิ่งมองอีกคนด้วยสายตาคนที่สูงกว่า

แว่นคุงหรอ?

"อืม ก็จริง"

มองกระป๋องในมือแล้วหยิบรสอื่นยี่ห้ออื่นไปเพิ่มด้วย

"ก็ไม่บ่อยนะครับ แค่ช่วงจำเป็น" ถึงความเป็นจริงจะแทบทุกวันก็ตาม

"ผู้หญิงเองก็มีเรื่องให้โต้รุ่งสินะー"

ยิ้มตาปิดหลากหลายความรู้สึก(..◜ᴗ◝..)

"ด้วยความยินดีครับ"

หยิบกระป๋องนึงยื่นให้เธอ กับอีกกระป๋องถือไว้กับตัว

"นั่นสินะครับ ถึงรสจะแอบคล้ายๆ กันทุกสี" แต่คงปกติทั่วไป?

มือเอื้อมไปหยิบกระป๋องพอดี
หันมอง นิ่ง

"คนละกระป๋องมั้ยครับ"

ส่งยิ้มเป็นมิตรให้ ถึงจะแอบเสียดายในใจก็เถอะ