(ลืมแปะผล--)

ทันใดนั้นก็เกิดรีแอคชั่นเหมือนในมังงะอาหาร!?(....)
*เป็นเพียงภาพในจินตนาการ(...)*

ไม่ผิดแน่! สิ่งนั้นคือ...!

ปลา--

เอ๊ะ

ปลาเหมือนกันแต่ไม่หมึก...

"ปลาโอแห้งหรอกเหรอ..."

ขณะที่กำลังอร่อยไปกับรสชาติของแป้งและซอสด้านนอกก็ได้เจอกับผงมัทฉะด้านใน..!?

"น..นี่มัน!?"

"เหมือนดื่มชาไปพร้อมกับกินทาโกะยากิเลย"

ร้านของน้องโยทสึบะมีหรือจะพลาด! ✨

ด้วยความเป็นวัยรุ่นพร้อมเสี่ยงจึงร่วมลุ้นทันทีทันใด
แถมมั่นอกมั่นใจสุดๆว่ารสไหนก็ไม่หวั่น😌✨

ทว่า..

"น นัตโตะ!?" 😱

นี่มันเกินคาดหมายสุดๆ!? พ่ายแพ้ซะแล้ว!

พออีกฝ่ายสนใจก็ตาเป็นประกาย
รีบหาภาพเจ้าหมาในบ้านใหญ่

[มีสิ! มี✨]

ส่งภาพหมาสีน้ำตาลนอนสบายใจเฉิบให้ดู ท่าทางรักการนอนน่าดูจริงๆ

[เจ้านี่ชื่อชาชูล่ะ]

#RKM_Commu

Kito Daiichi (鬼頭 大一)
Tomoyasu High School 3-B
179 cm | บ้านเปิดร้านราเมง [โอนิ] ในย่านเมืองเก่า

doc : in bio

(โคสตอรี่ / โรล ok ทักทายได้เสมอ ! )

(ตกตะลึงจนต้องวาด--)

"ดะ.."

ไม่ทันพูดอะไร ได้แต่แหงนหน้ามองลูกบาสลอยโด่ง
เข้าห่วงไปอย่างสวยงาม..

"หะ"

ความเงียบปกคลุมไปชั่วขณะ(...) เหลือแต่เสียงลูกบาสที่หล่นกระทบกับพื้นเรียกสติว่าฝีมือของเด็กผู้หญิงที่ผ่านทางมาเป็นของจริง..ยิ่งกว่าจริง!?

+

(ขอบคุณนะคะะ🥺✨)

พออีกฝ่ายอนุญาตก็คอยเล็งจังหวะให้ดีแล้วถ่ายภาพออกมา📸

"เรียบร้อย!"

ก้าวไวๆมาหา พร้อมเปิดภาพให้ดูด้วย
เป็นภาพเจ้าเหมียวส้มตัวกลมปุ๊กท่าทางแฮพพิที่อีกฝ่ายเล่นด้วย🐱✨

เห็นเธอหัวเราะขนาดนั้นก็ยิ้มไปด้วย

"ฮะๆ ถ้าเป็นแบบนั้นก็เหมือนจุดเริ่มต้นของการผจญภัยเลย"

"หลังจากนี้พวกเราก็อาจได้เจอสหายร่วมเรือเพิ่มก็ได้นะ ..ว่าไปนั่น~"

ถึงเหมือนพูดเล่นแต่ก็ไม่เกินความจริง..แต่ก่อนการพบพานในอนาคต
ขณะนี้คงเป็นเวลาที่อันสมควรที่จะได้บอกชื่อกับสหายตรงหน้าแล้ว!

"ฉันคิโต้ ไดอิจิ"

ยกมือข้างหนึ่งคล้ายกับรอไฮทัช(?)แห่งมิตรภาพ

"เรียกชื่อได้นะ"

"เมื่อกี๊พวกเราเหมือนโจรสลัดหนีทหารเรือเลยนะ!"

พูดด้วยท่าทางระรื่น✨