ดวงตาของเธอเบิกโตก่อนจะยิ้มเล็กน้อย

“ขอบคุณค่ะ รบกวนด้วยนะคะ (´v｀)💦”

....เหมือนเธอจะลืมอะไรไปสักอย่าง.... จริงสิ

"อ๊ะ ขอโทษที่เสียมารยาทนะคะ ฉันชื่อ คาวาโมโตะ จิฮารุ ค่ะ"

เธอพยักหน้าตอบรับกับคำตอบของอีกฝ่าย

เมื่อพูดถึงเธอแล้ว.... มือขึ้นมาเกาแก้มเบา ๆ

“ครั้งแรกค่ะ....”

“....พอดีว่าฉันเพิ่งย้ายมาได้ไม่กี่วันก่อนน่ะค่ะ”

ระหว่างเดินทางไปยังโรงเรียนใหม่ แน่นอนว่าเธอนั้น.... หลง!

หญิงสาวไม่แน่ใจว่าทางที่เธอกำลังเดินไปอยู่นั้นใช่ทางที่ถูกต้องไหม เธอเพียงแค่เดินตาม ๆ เหล่านักเรียนที่มีเครื่องแบบเหมือนกับเธอมา

จนกระทั่ง....

！！！

เมื่อกี้เธอเหมือนได้ยินเรื่องแฟนด้วย อะไรนะ???

คะ?

พอเธอได้ยินอย่างนั้นก็อดไม่ได้ที่จะแสดงท่าทางเขินอายอีกรอบก่อนจะตอบรับคำเชิญของอีกฝ่าย

"ค่ะ! ขออนุญาตด้วยนะคะ!"

เธอเข้าไปนั่งข้าง ๆ มือข้างนึงปัดผมที่บังตาออกไป

"...."

"ปกติมาที่นี่บ่อยไหมคะ?"

เธอเงยหน้าขึ้นมาตามคำขอของอีกฝ่าย

“ไม่เลยค่ะ! ทางนี้ต่างหากที่ต้องขอโทษ”

.
.
.

จะทำให้อีกฝ่ายอึดอัดรึเปล่านะ?

"พ-พอดีว่าคุณสวยมากเลยน่ะค่ะ! เลยเผลอมองไป........"

และแล้วเธอก็พูดในสิ่งที่คิดอยู่ในหัวออกมาซะได้พลางจับชายเสื้อด้วยความประหม่า

เธอหันหน้าเหลือบไปมองอีกฝ่ายเล็กน้อย เหมือนจะยังถูกมองอยู่สินะ

เธอกระวนกระวายเล็กน้อย ก่อนจะหันมาโน้มตัวก้มหัวให้ ถ้าไม่รู้จะทำตัวยังไง ขอโทษไว้ก่อนดีกว่า!

"ขอโทษที่จ้องนะคะ!"

เอ๊ะ เขาสบตากลับมาที่เราด้วย!

เธอรีบหันควับด้วยความเขินอาย

เผลอจ้องนานไปแล้วสิ....

(ขอ+ด้วยนะครับ!)

เป็นเพราะอากาศที่ไม่เป็นใจในการสำรวจเมืองหลายวัน ในที่สุดวันนี้เธอก็ได้เดินออกมาสำรวจจริง ๆ จัง ๆ สักทีจากคำร้องขอของแม่ของเธอที่อยากให้เธอคุ้นชินกับเมืองนี้มากขึ้น

และแน่นอนที่แรกที่จะดึงดูดเธอได้ดีก็คงไม่พ้นสวนสาธารณะที่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากบ้านของเธอ

ในขณะที่จิฮารุกำลังเดินชมสวนอยู่ สายตาเธอก็จับจ้องไปที่ม้านั่ง

'สวยจัง...'

+