(ทำไมจะไม่)

มองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้าเมื่อเขาพูดคำว่าน่ารักออกมาได้อย่างเต็มปาก

" เหอะ คนเยอะยังกับอะไร ฉันเลยหนีมาอยู่นี่นี่ไง "

" ฉันไม่เก่งเรื่องการบริการลูกค้าสักหน่อย "

ว่าแล้วก็ไหวไหล่ก่อนจะยกมือขึ้นกอดอก

" แล้วจะสูบอีกนานมั้ย เดี๋ยวกลิ่นก็ล่ออาจารย์มาเจอตัวพอดี "

แน่นอนล่ะ เธอไม่อยากกลายเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดในการทำเรื่องผิดกฎโรงเรียนหรอกนะ

หล่อนไม่อยากมาอยู่ในจุดนี้นักแต่ความแออัดก็เหมือนนรกดีๆนั่นเอง

ก้าวเดินหนีออกมาจากความวุ่นวาย ในระหว่างนั้นกลิ่นขมก็บาดลึกในลำคอ

เหลือบมองไปก่อนจะพบคนคุ้นหน้าคุ้นตา ถึงจะไม่ได้เข้าเรียนบ่อยแต่ก็จำได้ว่าเขาเป็นพื่อนร่วมห้อง บัดนี้เขาคือต้นเหตุของกลิ่น

" หนีความวุ่นวายสิถามได้ "

" นายล่ะพ่อคนสวย? มารมควันตัวเองแถวนี้เดี๋ยวก็โดนจับได้หรอก "

กล่าวด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์เล็กน้อย

( ต่อไปต้องทำบุญแล้วล่ะ😔 )

( มาแอบส่องอะไรกันไม่มีอะไรให้ดูหรอกน่า😔 )

( cms โดย @kmireimi.bsky.social )

( ประสบภัยโดย @honjokmi.bsky.social )

" แค่ฉันแต่งหน้ามันไม่ได้ทำให้โลกแตกหรอกน่า "

เธอเชิดหน้า ก่อนจะก้าวนำอีกฝ่ายไป ว่าจบก็ก้าวนำอีกฝ่ายตรงไปยังร้านเสื้อผ้าที่ตนเองรู้จักดี

" ไหนๆก็มาแล้วมาช่วยเลือกชุดให้ฉันด้วยเลยแล้วกัน "

ถือโอกาสนี้ใช้อีกฝ่ายให้ช่วยดูชุดไปด้วยเลยก็ดี ถือซะว่าชดใช้ค่าไอศกรีม

เห็นเข้าพวกแยงกี้วิ่งหนีไปก็เชิดหน้าชูคอเสียหน่อยราวกับตนเองเป็นฮีโร่

" เฮ้ เป็นอะไรมั้ย? "

เธอหันไปถามอีกฝ่าย มือก็ลดดาบไม้ไผ่ลงเพราะไม่มีเหตุผลที่ต้องใช้มันแล้ว

ว่าแล้วก็เดินเข้าไปดูใกล้ๆเสียหน่อยเพื่อให้มั่นใจว่าเขาไม่เป็นไรจริงๆ