เก็บ…ทำไมกันน้า

ได้แต่เอียงคอสงสัย แต่คิดอีกที…อาจจะไม่อยากถือก็ได้

“เอาเป็นว่า—“

”ผมอยู่ห้อง 2-B น้า”

บอกเอาไว้ก่อนจะเร่งฝีเท้าเดินนำไป

เพราะต้องรีบไปเลือกที่นั่งติดหน้าต่างให้ทันนี่นา

( ถ้างั้นจบแถวนี้เลยนะคะ ขอบคุณมาก ๆ เลยค่า ✌️😸)

(เรย์วะคุงงง ช่างทำกันได้ลงคอออ แอปเปิ้ลแดงแปร๊ดมาก! 555555555)

"..." คุโจรีบก้มหน้าก้มตากินข้าวตรงหน้าสุดๆ แม้หูจะได้ยินเสียงเด็กพร้อมเสียงขำก็พยายามทำเป็นไม่สนใจ ถ้าหากสังเกตจะเห็นได้ว่าใบหูทั้งสองข้างขึ้นสีเล็กน้อยผิดกับหน้าตาที่นิ่งจนแทบจะเป็นหุ่นยนต์

"...เธอเองก็ดูกินข้าวลำบาก ให้ฉันช่วยเอาไหม?" หันไปเห็นอีกฝ่ายเสยหน้าม้าพอดี

“..เพราะว่ามันรู้สึกดี?”

สายตาฉงนเล็กน้อยแต่ก็ตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงซื่อ ๆ

“อะ แต่ถ้าหมายถึงว่าทำไมถึงยังยิ้มได้ในสถานการณ์แบบนี้..”

เธอยกมือบีบไล่น้ำออกจากเส้นผมอีกฝั่ง และคำตอบก็ตามมาหลังจากที่เงยหน้าสบตากับอีกฝ่าย ริมฝีปากยกยิ้มกว้างจนไปถึงดวงตา

“เวลามีเรื่องไม่ได้ดั่งใจเกิดขึ้น ถ้าคนที่อยู่ด้วยยังยิ้มได้ ก็จะพลอยรู้สึกว่า ’ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวทุกอย่างก็ดีขึ่นเอง!‘ เลยนี่คะ”

(เด็กดีมากเลยลูกกก ยูซุฮะจังงง เพ็ทๆ 😭)

...ชั่วพริบตาราวกับมีภาพซ้อนของใครคนหนึ่งทาบทับกับเด็กสาวตรงหน้า รอยยิ้มที่แสนสดใส และคำตอบที่เต็มไปด้วยความปราถนาดีทำให้คุโจรู้สึกแปลกใจ

"คุโจ เร็นกิ อยู่เซโจ ปี 3" ร่างสูงเงียบไปอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยแนะนำตนเองเสร็จสรรพ... พูดจบก็ถอดแจ็คเก็ตออกมาบิดน้ำจนหมาดแล้วยื่นไปตรงหน้าเด็กสาว

"คลุมไว้" เขาเซตามองไปทางอื่น

“…” มองกิ๊บหนีบผมที่อีกฝ่ายยื่นให้ก็รู้สึกหมดคำพูด

…แอปเปิ้ลเนี่ยนะ?

“ขอบใจ” แต่เพราะไม่อยากเสียน้ำใจอีกฝ่าย สุดท้ายเขาเลยรับกิ๊บนั่นมาอย่างจำใจ ก่อนจะค่อยๆรวบผมไว้ครึ่งหัวและหนีบกิ๊บแอปเปิ้ลลงไป สีสันช่างตัดกันกับสีผมเขาจริงๆ สีแดงที่โดดเด่นสะดุดตาจนขนาดที่ว่าเด็กที่มากินข้าวกับผู้ปกครองยังชี้นิ้วแล้วเอ่ยว่า… แม่ฮะ! แอปเปิ้ล!

“ผมมองท้องฟ้าอยู่…” ไม่ได้ตั้งใจจะกวนประสาทอีกฝ่ายจริงๆ แต่… มันอดไม่ได้

”ท้องฟ้าวันนี้สวยจริงๆ” พูดจบเมฆก็ลอยครึ้มบดบังทัศนียภาพจนหมด บ่งบอกว่าที่จริงแล้วเจ้าตัวไม่ได้แม้แต่จะเงยหน้ามองฟ้าด้วยซ้ำ

“แล้ว… เมื่อกี้คุณอยากให้ผมทำอะไรนะ?”

(แง ไม่เป็นอะไรเลยค่ะๆๆ ทางนี้ชิลๆเลย 🥺)

📢อย่าลืม! การจับกลุ่มทัศนศึกษา

ในกิจกรรมทัศนศึกษานักเรียนทุกคนที่เข้าร่วมกิจกรรมทัศนศึกษาจะต้องเข้ารวมการจับกลุ่มทัศนศึกษาด้วย ซึ่งจะจับเป็น 1 กลุ่ม 4 คน ในทุกกลุ่มจะต้องมีทั้งหมด 3 โรงเรียน ประกอบด้วย โทโมยาสึ 2 คน, มิฮานาดะ 1 คน และเซย์โจ 1 คน และทางทีมงานจะสุ่มคนให้เพื่อให้ผู้เล่นทุกคนได้รู้จักกันอย่างทั่วถึงค่ะ

ลงทะเบียน
docs.google.com/forms/d/e/1F...

"ขอบใจ" เขาเอ่ยคำขอบคุณอีกครั้งสำหรับคำชม สายตาจับจ้องไปยังรอยยิ้มของเด็กสาวตรงหน้า...

"ทำไมชอบยิ้ม?" เขานึกย้อนไปก่อนหน้านี้ที่เธอคนนี้ก็ยิ้ม ยิ้มทั้งๆที่ท้องฟ้าไม่เป็นใจ เรียกได้ว่าวันนี้อาจจะเป็นวันที่ทำให้ใครหลายๆคนไม่น่ามีความสุขได้

(แปะภาพปลากรอบ)

เมื่อหมดหนทาง คุโจก็รวบผมตนเองเอาไปกองไว้ข้างหนึ่งแล้วหยิบตะเกียบคีบเนื้อเข้าปาก ถึงท่าทางการกินจะเก้ๆกังๆไปบ้างแต่โดยรวมก็ถือว่านั่งกินได้

...หันไปดูคนข้างๆก็เห็นว่าอีกฝ่ายวางมือจากตะเกียบและเหมือนกำลังหาอะไร

"มีอะไรหรือเปล่า?"

“…หือ” ร่างที่นอนแน่นิ่งไหวตัวเล็กน้อย เจ้าของเส้นผมยาวยกมือขึ้นกุมศรีษะเพราะอาการปวดหัวนอนไม่พอมาค่อนคืน ใต้ตาดำคล้ำภายใต้กรอบแว่นหนา ผนวกกับใบหน้าซีดเซียว บ่งบอกว่าตอนนี้เจ้าตัวอาการดูไม่ค่อยดีเท่าไร่

“ใคร?” คุโจจำได้ว่าเขาพาคินาโกะมาเดินเล่น แต่เพราะปวดหัวมากเลยนั่งพักและเผลอหลับไป รู้สึกตัวอีกทีก็โดนคนแปลกหน้าเขย่าตัวเข้าให้แล้ว

“…” เขามองผ้าเช็ดหน้าที่ถูกยื่นมาครู่หนึ่ง ก่อนจะรับเอาไว้

“ขอบใจ” คุโจค่อยๆถอดแว่นหนาเตอะออก ภายใต้เส้นผมยาวปรกหน้าและแว่นกรอบหนานั้นกลับซ่อนใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มเอาไว้

เหล่มองอีกฝ่าย… ท่าทางพอใจในรสชาติอาหารของว่าที่รุ่นน้องนั้นทำให้เขาต้องรีบจับตะเกียบขึ้นมากินบ้าง ทว่าจังหวะที่ก้มหน้าลงไป เส้นผมยาวดันตกลงมาปรกหน้าทำให้กินไม่สะดวกเล็กน้อย

“…” หัวคิ้วขมวดเพราะความรำคาญ ยางมัดผมที่ปกติจะไม่ลืมวันนี้กลับลืมเสียได้