(/จูงมือคุณเอเมลเข้าหลังไมค์)

แปลว่าไม่มีคนอยู่บ้าน...?

พึมพำกับตัวเองในใจแต่ก็ไม่ลืมที่จะพยักหน้าเป็นเชิงว่ารับรู้

"ฉันรอให้คุกะจังเชิญเข้าบ้านอยู่นะ"

ยิ้มให้พร้อมเอ่ยประโยคบอกเล่าที่ดูเหมือนคาดหวังในบางสิ่ง แม้ภายนอกตัวเขาจะมีบุคลิกที่เหมือนกับคนไร้พิษภัย แต่ความจริงนั้นยากแท้หยั่งถึง ไม่มีใครรู้ได้ว่าแท้จริงแล้วเขามีจุดประสงค์อะไรในตอนที่เอ่ยประโยคนั้นออกไป

(คุณ...เอ...เมล...)

เพราะเอ็นดูในการออกคำสั่งกลายๆแบบนั้น อีกทั้งยังอยากอยู่ด้วยอีกหน่อยจึงไม่ปฏิเสธ

...

เดินมาสักพักก็นึกอะไรบางอย่างได้ จึงรีบอุทานออกมา หันหน้าไปหาอีกฝ่ายทันควัน

"คุกะจัง... ชวนฉันไปเที่ยวที่บ้านเหรอ !?"

เอามือปิดปากทำท่าตกใจจนตาโต ไม่รู้เป็นไงมาไงถึงตีความเป็นแบบนั้นไปได้

(อิอิ ผมเป็นนักคราฟบะเริ้ด 💣🤝)

"จะกลับแล้วเหรอ !?"

มองตามที่อีกฝ่ายชี้ พลางนึกในใจว่าเสียดายชะมัด อยากอยู่ต่ออีกหน่อยแท้ๆ

"ถ้าคุกะจังว่างั้น กลับก็ได้..."

ทำหน้าหงอคอตก หูลู่โดยไม่รู้ตัว เพิ่งจะได้คุยกับบุคคลลึกลับประจำโรงเรียนไปนิดเดียวเอง แต่ก็ไม่อยากบังคับใครเลยพยักหน้าตกลงอย่างจำนนใจ

พอเห็นอีกฝ่ายทำเช่นนั้น จึงตอบรับไปตามประสามิตรภาพลูกผู้ชาย

“ออกแล้ว !”

“ทีหลังอย่ากินเลอะอีกล่ะ คุกะจัง”

ยิ้มพร้อมกับเสียง ‘ฮี่ๆ ^–^’(?) ให้

(คุณเอเมลกับผม เราเหนกันแค่สองคนนะคับผม)

(น่ารักมากเลยคับ🥺)

เรย์วางของที่กำไว้บนมืออีกฝ่าย เป็นเชือกถักสีแดงที่ประดับด้วยกระพรวนทองอันจิ๋ว เวลาขยับจึงมีเสียงกรุ้งกริ้งดังตามมา

"กำไลข้อเท้าน่ะ สีเดียวกับที่อยู่บนข้อมือเลยแฮะ"

"ช่วยเรียกโชคดีน่ะ" ยิ้มให้

"ใช่! เซย์จังกลายเป็นสีชมพูซะแล้ว น่ารักชะมัด"

ทำท่าหยอกล้อคล้ายอยากลองเอานิ้วไปจิ้มแก้มมะเขือเทศนั่นดูสักที

"ยื่นมือมาสิ มีอะไรจะให้"

ว่าแล้วก็กำของชิ้นนั้นซ่อนไว้ด้านหลังไมาให้ใครรู้

/แวะมาเก็บข้อมูลเรื่องเครื่องรางตามเสียงลือเสียงเล่าอ้าง ไม่คิดว่าจะเจอคนคุ้นตาเลยไม่ลังเลที่จะเข้าไปทักทายสักหน่อย/

"เซย์จังนี่เอง ทำออกมาสวยเหมือนหน้าตาเลยแฮะ"

โชว์ของในมือที่ได้รับให้ดูพลางแกว่งไปมาด้วยท่าทางอารมณ์ดี ไหนๆก็ไหนๆแล้ว เทศกาลวันสิ้นปีลองจ้างเซย์จังดูดีไหมนะ

“มาหาน่ะ”

วิญญาณลี้ลับแถวนี้ขึ้นชื่อสุดๆ โดยเฉพาะที่ชอบเวียนว่ายอยู่แถวต้นไม้แบบนี้

“กินน่ารักจัง ชอบเครปเหรอ—”
“ชอบชานมด้วยไหม?”

ทำท่าชี้ที่แก้มตัวเองให้ดู ส่งสัญญาณบอกอีกคนว่ากินเลอะแก้มแล้ว(โกหก)
^–^ •.)👈

ช่วงนี้ได้ข่าวว่ามีเรื่องแปลก ๆ เกิดขึ้นในโรงเรียนอาถรรพ์แห่งนี้บ่อยกว่าปกติเลยอยากออกมาดูบ้าง ไม่คิดฝันว่าจะได้เจอกับตาทันที...

เมื่อเช้าก้าวเท้าขวาออกจากบ้านรึเปล่านะ ?

"คุกะคุง กินอะไรอยู่น่ะ"

ทักทายพอเป็นพิธีพร้อมนั่งลงข้างกัน เห็นเคี้ยวแก้มตุ่ยอย่างกับกระต่าย

(คุณปอนทำผม ผมต้องเอาคืนสองเท่า)

(ผมซื้อให้พี่สาวเลยสามอัน เพราะพี่สาวน่ารัก)