พอโดนค้อนใส่ ภาพกระต่ายที่เคยเห็นในเน็ตก็แว๊บขึ้นมาเลย

เออ เป๊ะ กระต่ายโกรธ

”ตอนนี้ยิ่งเหมือน“

ไม่สนคำที่เธอเอ่ยกลับมาไม่พอยังพูดย้ำไปอีก

”เดินไปอ่านไปแบบนี้จะชนคนอื่นเอาได้น้าอุซางิจัง“

น้ำเสียงฟังดูยียวนนิดนึง และยังปิดท้ายด้วยการที่เรียกเธอว่ากระต่ายเหมือนเดิม

(เป็นภาพนี้ค่ะ แบบว่าอิมเมจในหัว เป๊ะ ✅✅)

คิ้วกระตุกทุกประโยคของอีกฝ่ายเลยให้ตาย

สงครามยังไม่ทันจบ ศพทหารก็ยังไม่มี แต่ดันถูกห้ามทัพจากแม่ทัพจอมโหดที่มาพร้อมอาวุธไม้ม็อบ ???

มองแม่ทัพไม้ม็อบ สลับกับคู่กรณีตัวเอง ความคิดหนึ่งแล่นเข้ามาในหัว เผลอแสยะยิ้มออกไปแปปนึง ครู่เดียวก็เปลี่ยนเป็นสีหน้าใสซื่อ

“เขาทำครับคุณป้า”

ชี้ไปที่อีกฝ่าย ทำหน้าตาบริสุทธิ์ราวกับคดีนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับตนสักนิด ผมเป็นแค่เหยื่อครับ 🥺

(ผมมา✨ ประทับใจผลสุ่มมากค่ะ 55555)

เปิดเทอมใหม่ ฤดูกาลใหม่ นักเรียนใหม่ กับเด็กนักเรียนหญิงไม่คุ้นหน้าคนนึง ที่กำลังจะเดินชนเขาแล้ว เพราะอ่านหนังสือไม่ดูรอบข้าง

เดินหลบมาแล้วจะเอ่ยปากเตือน แต่..

“เฮ้ คุณกระต่ายน้อยกำลังหลงทางอยู่งั้นหรอ“

ชะงัก ทำไมที่ออกมาจากปากมันไม่ใช่สิ่งที่คิด ??? แต่เฮ้ย ที่เราพูดไปก็ดูไม่แย่นะ

เพราะงั้นเลยยิ้มพราวใส่ เสริมให้เข้ากับประโยคด้วยซะเลย

(เขินค่ะ แต่คนหล่อคนนี้ไม่ปกตินะคะ🧍‍♂️)

“บอกไม่ได้ ความลับจักรวาล”

เอานิ้วชี้มาทาบปากตัวเองด้วย เสริมให้ดูลึกลับเพิ่มเข้าไปหน่อย

แล้วนั่นดันอะไร แว่นทิพย์?? แว่นล่องหน???

ย้ายมือมาตบไหล่แทน ประมาณว่าเห็นใจคนธรรมดาที่มีแต่แว่นทิพย์คนนี้

”อยากได้อะไรล่ะโยรุคุง เดี๋ยวพี่จัดให้“

ถือวิสาสะเรียกชื่อไม่พอ ยังยัดให้ตัวเองเป็นพี่ไปทั้งที่ไม่รู้อายุอีกฝ่ายอีก

(ขอโทษที่มาต่อช้านะคะ TvT)

“อ้อ งั้นฝากเธอสื่อสารเด็กดีทุกตัวว่าอย่ามายุ่งกับผมทีนะครับ“

พูดต่อประโยคไปงั้น ไม่ได้คิดจริงจังหรอก แค่ตามน้ำไป

“เป็นสกิลติดตัวที่ดี”

ยกนิ้วโป้งแล้วขยิบตาให้ ไอหมอนี่ มันกวนประสาทอยู่หรือเปล่าเนี่ย

(มาแล้วค่ะ ขออภัยที่ต่อช้านะคะ T__T)

???? ไหงโดนโบ้ยให้เป็นความผิดเขาล่ะ

”ลุงมาขวางทางแล้ว ทำของคนอื่นเขาตกไม่พอ ยังเหยียบจนเลอะเทอะ“

”แล้วตอนนี้ยังมาโทษคนอื่นเขาอีกหรอ!?“

ร่ายยาวทีเดียวแบบครบทุกกระทง งานนี้ต้องมีคนรับผิด ซึ่งคนนั้นไม่ใช่เขาแน่นอน

(เอเนอจี้แบบว่าสุดๆ เลยค่ะ 5555555)

กระชับมือแล้วเขย่าไปมาแบบจงใจกวนประสาท

“มาซาฮารุ เรย์จิ”

“ชื่อมนุษย์ของฉันเอง”

ยังคงแจกรอยยิ้มวิ้งวับๆ ฉันคือมนุษย์ต่างดาวสุดเท่ สุดสมาร์ท

”ทำไมนายไม่มาเป็นบอดี้การ์ดฉันซะเลยล่ะ“

จับมาเป็นไม้กันหมา น่าสนใจ

… นมกล้วยฉัน!!!!

“เฮ้ย ลุง!!”

บอกไม่ใช่ลุงแล้วไง ไม่สน เรียกลุงอยู่ดี แล้วนี่มาเหยียบนมกล้วยสุดที่รักของเขาอีก ไหนจะขากางเกงอีก

“ทำงี้ได้ไง มันกล่องสุดท้ายแล้วนะลุง!!!”

ค่ำคืนที่ไม่มีนมกล้วย แล้วเขาจะนอนหลับได้ยังไง!?

(ขอมาเล่นด้วยค่ะ✨)

แวะมาซื้อนมกล้วยไปตุนไว้ เดินหิ้วถุงมาอย่างอารมณ์ดี ฮัมเพลงลั้ลลา แกว่งถุงไปมาโดยไม่ทันได้สังเกตว่ามีคนกำลังขวางประตู

และเพราะแบบนั้นก็เลยชนเต็มๆ แถมนมกล้วยยังหล่นออกมาจากถุงอีก!?

“ลุงครับ มันขวางทางคนอื่นนะครับ”

ประโยคพูดสุภาพ แต่น้ำเสียงหาเรื่องมาก

สรุปรู้เรื่องหรือไม่รู้เรื่องล่ะนั่น

“เห เก่งจัง“

คุยกับหมาได้ด้วย ต่อประโยคนี้ในใจ

“งั้นคุยกับตัวอื่นได้ไหม“

(เราจะไม่ทน😠 อ้ยๆๆ โยรุคุงน่ารักจังเยย😭🤲🏻💓)

??? ไหงสถานการณ์มันเลยมาจนถึงการจับมือเป็นพันธมิตรไปได้

หรือการแสดงของเขามันดีเลิศเพอร์เฟคเกินไปจนอีกฝ่ายเชื่อสนิท

ขึ้นหลังเสือแล้วลงยาก จะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ไม่รู้หรอกนะ แต่ในเมื่อเก๊กมาขนาดนี้แล้วก็ต้องเก๊กต่อไป

“เห็นแก่นายที่ช่วยฉันไว้หรอกนะ”

ยื่นมือเช็คแฮนด์พร้อมยิ้มให้อย่างเป็นมิตร(หรอ?)

“ยินดีที่ได้รู้จักคุณมนุษย์”

“ท่าทางฉันเหมือนกลัวหรอ“

เขาไหวไหล่ ทำท่าดูชิลมากในการตอบคำถาม

”ตอนนั้นแค่รำคาญจนคิดว่าจะจัดการยังไงให้คนไม่รู้ตัวจริงต่างหาก“

”ต้องขอบใจนายนะที่ทำให้ฉันไม่ต้องเผยตัวตน“

ดูเหมือนตอนนี้จะอินบทบาทสุดๆ เก๊กขรึมประหนึ่งมนุษย์ต่างดาวตัวหนึ่งมาเอง