แล้วก็แอบเซ็งกับหัวแดงนิดหน่อย อุตสาห์เชียร์ มันไปพล็อตโฮลตรงลิลลี่บอกว่าเป็นตัวปลอม แต่คือแค่ดูหน้าสวอนกับภาพภรรเมียดยุค ดูไม่รู้เลยเนอะ มันหงิดๆอ่ะ ต้องให้ลิลลี่มาเฉลย แล้วแตกหักกันไป รักเด็กมากกว่า ก็อืม เข้าใจได้ แต่ต่อให้กลับมารักกัน ก็เชียร์ไม่ลง สวอนเข้าวินไปแล้วในใจเรา ไอ้พวกอันดับรองๆโผล่มา เลยไม่อยากให้คู่กับลิลลี่สักคน//เชื่อเถอะ เมียที่ตายไปของดยุกกำลังสาปแช่งผัวอยู่

ที่จริงมันตลกตั้งแต่ทำไมพ่อเชื่อว่าลูกต้องหน้าตาเหมือนแม่ตั้งแต่แรกแล้ว แต่ก็เข้าใจแหละ ความรักไร้เงื่อนไขไม่เคยมีจริงตั้งแต่แรก หลายเรื่อง ต่อให้ยืนยันยันตรวจdna แต่ไม่รักก็คือไม่รัก เพราะงั้นครอบครัวสายเลือดเดียวกัน ทำให้อินไม่ได้จริงๆ เทียบกับครอบครัวสายสัมพันธ์ ในหลายๆเรื่องที่พบ รู้สึกอินกว่า

หลายเรื่องเลยทั้งฝรั่ง ทั้งเอเชีย สถานเลี้ยงเด็กกำพร้ามันโดดเดี่ยวมาก ขอแค่ได้รับความรัก ความเอาใจใส่ ก็ตัวติดกะเขาแล้ว ดูจากพระนางหลายเรื่องก็เริ่มจากแบบนี้ แค่สวอนไม่ใช่นางเอก gl และตายก่อน แค่นั้นเลย ไม่งั้นนางเอกคงจะตัวติดกับสวอนตลอดไป(นิสัยแบบพ่อตัวเองนั้นแหละ ยึดติดกะเมียและมโนภาพสุดๆ)

👿❤️🍆

อีกฉากที่ชอบ คือฉากคันจังอ้าแขนรับยูอิที่กระโดด ฟินมาก เป็นฉากที่อาศัยความเชื่อใจของสามคน ทั้งคนขับ คนรับ คนกระโดด ดีจริงๆ เสียดายแค่บทมูฟวี่มันอ่อน ตัดฉากดำไปมา นึกถึงแอมโฟเรียสแพท 3.0 เฮ้อ เสียดาย

ชอบคาร์จารย่าเพราะเหมือนพวกจอมยุทธ์ในกำลังภายใน โดดเดี่ยวสูงส่ง จนกระทั่งได้เจอกับเธอคนนั้น จากนั้นก็มีเพื่อน มีศิษย์ มีครอบครัว แต่แล้วทุกอย่างก็พังทลาย ตัวเองก็เหมือนธาตุไฟเข้าแทรก คนรอบตัวต่างจากไป จากที่เคยรัก ก็เป็นทั้งรักทั้งแค้น คนที่เกิดใหม่แล้วก็โทษไม่ได้ คนที่อยู่ก็ฟันไม่ตาย เธอคนนั้นก็ไม่ใช่เธอที่เคยรู้จัก ราวกับกลับไปสู่จุดเดิมอีกครั้ง ไร้ซึ่งคนเคียงข้าง เหลือแค่มารล้มเทพ