จิตรกานบ่นแต่เช้าได้ยางงาย เขาห้ามบ่นตอนเช้านะรู้ม้าย

“ห้อง…เอนกประสงค์?“

/นั่งคิดไปสักพัก ก็นึกไม่ออก/

”ห้อง…ห้องไหนอะ?“

“โห ชมซะด้วย สงสัยอยากได้น้องจริงๆ”

/นั่งมองโกลเด้นไปด้วย/

”บ้านพังทลายครืนแน่นอนอาร์ต“

/จินตนาการถึงความหรรษาที่จะเกิดในอนาคต/

จิตรก๊านนี่มานขี้บ่นจีงๆเลยว้า

“อ้อ ของบ้านอื่น”

/นั่งพิงเอนซบ/

“เลี้ยงสิ อาร์ตอยากเลี้ยงอะไรอะ”

“นึกว่าภูมิแพ้ขึ้น”

/งงทำไมโหม่งกัน/

“เห็นบอกฉุนพริกแกง อาร์ตทำอะไรกินอะ ?”

นายทำได้อยู่แล้ว เพราะนายเก่ง

/งงว่าทำไมมาซบๆ แต่ก็เอามือไปลูบๆ/

“กินยาแก้แพ้ไหม”

เราว่าเฟียต้องเริ่มจากเก็กเท่ๆก่อน ความบรรเจิดมันจะมาเอง!

กลัวหรอ หว๊าย

โหๆ เรียกเราพี่เลยหรอ

แต่คนมันจะเท่อะ แค่ชื่อก็เท่ละ เราชื่อพริ้นซ์ที่เป็นเจ้าชาย! เป็นไง เท่ไหม 😎

คุยกันนนน พอพริ้นซ์อยากมีเพื่อนนน

ผมอยากเห็นนายแนะนำตัวแบบเท่ๆ นายทำให้ผมดูได้ไหม

ไม่อยากเป็นเบนหรอ ออกจะเท่

ผมๆ

อาร์ตสักนะ

“ได้เลย เย็นนี้กินของอร่อย”

เจ้าตัวกล่าวเสียงใสดูเหมือนว่านอกจากของกินที่จะทำแล้วเจ้าตัวเองก็ตื่นเต้นกับเทศกาลที่จะมาถึงเช่นกัน

“เอาต้นไม่ใหญ่มากได้ไหม เราขี้เกียจเก็บเยอะ”

ในหัวกำลังค่อยๆจินตนาการภาพต้นสนแล้วมีภาพต่อท้ายมาเป็นการเก็บกวาดบ้านหลังเทศกาลนั่น

น่าจะเหนื่อยพอตัวเลย พริ้นซ์คิดแล้วยิ้มแห้งๆออกมาเมื่อรู้ทันความขี้เกียจของตน

“โห ดูแลดีขนาดนี้ เย็นนี้อยากกินอะไรอาร์ตบอกพริ้นซ์มาได้เลย”

เจ้าตัวยิ้มอย่างถูกใจ มือวางทาบทับลงบนมือที่ถูกยื่นมา เขาจับเอาไว้แน่นพลางหันมองเช็คให้มั่นใจว่าตนจะไม่ลืมอะไร

“อาร์ตๆ วันฮาโลวีนหมดแล้ว เราแต่งบ้านเป็นธีมคริสต์มาสได้รึยังอะ”

ดูเหมือนความตื่นเต้นในช่วงเทศกาลคริสต์มาสจะมาเยือนไวกว่าที่ควร

ทั้งๆที่เพิ่งเริ่มเดือน11แท้ๆ แต่ในใจของพริ้นซ์กลับตื่นเต้นไปก่อนล่วงหน้าเสียแล้ว

😦 แล้วกำลังอร่อยกับขนมเลย5555