"เห...เธออยากจูบก็บอกมาเถอะ เพรส~" นิ้วเรียวยาวเชยคางของหญิงสาวไว้ก่อนก้มลง...

สัมผัสแผ่วเบาและผละออกอย่างรวดเร็วราวกับผีเสื้อกระพือปีก มาพร้อมกับรสหวานของช็อคโกแลตจากขนม

"ปีนี้ก็อย่าทำหักก่อนละ"

ー
อิธาเพรสกับวันป๊อกกี้เดย์ค่ะ! ขอบคุณคุณผิงที่ช่วยคุกกิ้งนะคะ ❤️

𝒊𝒍𝒍𝒖𝒔𝒕𝒓𝒂𝒕𝒐𝒓 ©️Lene Ping
𝑾𝒓𝒊𝒕𝒆𝒓©️เคียวกุโร่

"อะ เอต้าใครเป็นของนายกัน?"

"หืม? เธอเป็น[เพื่อน]ที่เหมือน[ลูกน้อง]ของฉันไม่ใช่รึไง รีบ ๆ ทำชมรมเธอให้เสร็จได้แล้ว ฉันจะกลับบ้าน"

"อ้อ...เพื่อน อืม...ลูกน้อง" เพรสรี่ได้แต่พึมพำเสียงแผ่วอาการใจเต้นหยุดลงเหลือแต่แก้มที่พองขึ้นอย่างไม่พอใจ

ใช่สิ ก็เธอยังไม่ได้สารภาพรักพวกเราก็เลยเป็นแค่ [เพื่อนสนิท]

𝒊𝒍𝒍𝒖𝒔𝒕𝒓𝒂𝒕𝒐𝒓 ©️Rolyn
𝑾𝒓𝒊𝒕𝒆𝒓©️เคียวกุโร่

"ม่าย~ด้าย~" น้ำเสียงคุ้นหูมาพร้อมกับสัมผัสแผ่วเบาที่โอบไหล่ของเด็กสาวให้ชิดใกล้ ท่าทีกวนโอ๊ยที่คุ้นเคย ถึงขั้นสามารถได้ยินเสียง 'แบร่'ได้อย่างชัดเจน ชัดเจนว่าต้องการแสดงความเป็นเจ้าของ

"อะ เอต้า!?"
"คุณเวรุฟ..."
"ยัยนี่น่ะเป็นของฉัน"

เด็กหนุ่มแปลกหน้ามองท่าทีชิดใกล้ของคู่หนุ่มสาวแล้วได้แต่ต้องกล้ำกลืนน้ำตาจากไปด้วยความอกหัก ฮรึก ขะ ขอให้มีความสุขครับ (ตัวประกอบทำหน้าที่สำเร็จแล้ว)

ทั้งหวานหอมและอบอุ่น ที่สำคัญที่สุดคืออร่อยสุด ๆ !! เพรสรี่คิดพร้อมกับกลืนคำแรกที่กัดลงคอ แล้วเอื้อมมือไปจับขนมที่ถูกป้อนมากินต่อด้วยตัวเอง ใบหน้าของหญิงสาวประดับด้วยรอยยิ้ม

𝒊𝒍𝒍𝒖𝒔𝒕𝒓𝒂𝒕𝒐𝒓 ©️Lene Ping (คุณผิง)
𝑾𝒓𝒊𝒕𝒆𝒓©️เคียวกุโร่

ขนมไหว้พระจันทร์ชิ้นนี้ให้สัมผัสที่นุ่มละมุนราวกับเค้กคัสตาร์ด มีรสชาติหอมหวานกลมกล่อมกำลังพอดี ทั้งยังมีกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของดอกบัวกระจายอยู่ทั่วทั้งปาก ช่วยล้างรสชาติที่ยากจะบรรยายไปจนหมดสิ้น ลืมเลือนรสชาติที่ไม่พึงประสงค์ จดจำเพียงรสชาติใหม่ที่ทำให้นึกถึงบรรยากาศของเทศกาลในตอนนี้

"ไม่เลย ถ้าหากเธอไม่ให้ขนม ฉันก็จะ{กลืนกิน}วิญญาณของเธอเป็นของหวาน"

เสียงหัวเราะแผ่วเบาอย่างไร้เดียงสาของหมาป่าหนุ่มดังขึ้นอยู่ข้างหูหญิงสาว

แม่มดสาวได้แต่ถอนหายใจพลางคิดถึงขนมหวานที่จะปลอบโยนหมาป่าหนุ่มตรงหน้าก่อนที่{หัวใจ}ของเธอจะถูกขโมยไปเสียก่อนแล้วสิ

𝒊𝒍𝒍𝒖𝒔𝒕𝒓𝒂𝒕𝒐𝒓 ©️Isri Labyum
𝑾𝒓𝒊𝒕𝒆𝒓©️เคียวกุโร่

เพื่อนสมัยเด็กคิดไม่ซื่อ
𝒊𝒍𝒍𝒖𝒔𝒕𝒓𝒂𝒕𝒐𝒓©️SoulZane
𝑾𝒓𝒊𝒕𝒆𝒓©️เคียวกุโร่

เด็กสาวบ่นอุบอิบด้วยใบหน้าที่ขึ้นสีจากความใกล้ชิดของเพื่อนสมัยเด็ก
เด็กหนุ่มใบหน้างดงาม เส้นผมสีขาวดุจปุยหิมะนุ่มนิ่ม เพื่อนสมัยเด็กที่เติบโตมาด้วยกัน...และเป็นคนที่เธอชอบ

พอถูกเข้ามากอดแบบนี้...อันตราย น่ากลัวจะทำให้อีกฝ่ายได้ยินเสียงหัวใจ

"ม่าย~ รู้ไหมว่าตรงนี้มันสบาย ไปกลับบ้านได้แล้ว เพรสรี่"

"...รู้แล้ว ๆ กลับกันเถอะ เอต้า"

เธอ...คือใครกัน?

“เธอคือเพรสรี่ของฉัน เจ้าสาวผู้โชคดีของฉัน”
“...ฉัน...คือ”
“สตรีผู้จะกลายเป็นเจ้าสาวผู้มีความสุข”
“...”

อ่า ใช่แล้ว เธอคือ เจ้าสาวจิ้งจอก ผู้ที่จะแต่งงานกับเจ้าบ้านจิ้งจอกอย่างเอต้า
เธอคือ...เพรสรี่...

“ใช่แล้ว เธอคือเพรสรี่ของฉัน เป็นเพียงแค่เพรสรี่ของฉัน”

--------------------------

บอมโดย©️น้องโกส 👿
𝑾𝒓𝒊𝒕𝒆𝒓©️เคียวกุโร่