"นี่มันเกี่ยวกับเรื่องที่แกเคยบอกฉันรึเปล่า ว่าแกเคยไล่ต้อนซาเอะซังให้จนมุมไปเมื่อหลายปีก่อน"
พอได้ยินคนเด็กกว่าถามขึ้นมาแบบนี้แล้ว ไคเซอร์จึงยิ้มแหะ ๆ ออกมา ก่อนที่จะพยักหน้าขึ้นลงน้อยเป็นเชิงตอบว่าใช่ให้อิซางิไป (406)
"นี่มันเกี่ยวกับเรื่องที่แกเคยบอกฉันรึเปล่า ว่าแกเคยไล่ต้อนซาเอะซังให้จนมุมไปเมื่อหลายปีก่อน"
พอได้ยินคนเด็กกว่าถามขึ้นมาแบบนี้แล้ว ไคเซอร์จึงยิ้มแหะ ๆ ออกมา ก่อนที่จะพยักหน้าขึ้นลงน้อยเป็นเชิงตอบว่าใช่ให้อิซางิไป (406)
"คนนิสัยเสียแบบแกเนี่ยนะไคเซอร์ ที่จะได้คนน่ารักน่าเอ็นดูแบบอิซางิไป
ฝันไปเถอะ ถึงอิซางิจะไม่ชอบฉัน แต่อิซางิก็ไม่ควรที่จะได้ไปลงเอยกับคนแบบแกไคเซอร์" (378)
"คนนิสัยเสียแบบแกเนี่ยนะไคเซอร์ ที่จะได้คนน่ารักน่าเอ็นดูแบบอิซางิไป
ฝันไปเถอะ ถึงอิซางิจะไม่ชอบฉัน แต่อิซางิก็ไม่ควรที่จะได้ไปลงเอยกับคนแบบแกไคเซอร์" (378)
และในวันที่จะต้องขึ้นเครื่องไปสเปนก็มาถึงในที่สุด เอโกะจงใจจองตั๋วให้อิซางิไปนั่งกับไคเซอร์อยู่กันแค่ 2 คน (365)
และในวันที่จะต้องขึ้นเครื่องไปสเปนก็มาถึงในที่สุด เอโกะจงใจจองตั๋วให้อิซางิไปนั่งกับไคเซอร์อยู่กันแค่ 2 คน (365)
"ไม่เป็นไร เรื่องแค่นี้เอง แล้วแกเองก็ช่วยฉันมาเยอะแล้ว ทีหลังถ้ามีเรื่องอะไร แกก็มาบอกฉันได้นะ
เดี๋ยวฉันจะจับทุ่มลงพื้นให้เข็ดเลย" (305)
"ไม่เป็นไร เรื่องแค่นี้เอง แล้วแกเองก็ช่วยฉันมาเยอะแล้ว ทีหลังถ้ามีเรื่องอะไร แกก็มาบอกฉันได้นะ
เดี๋ยวฉันจะจับทุ่มลงพื้นให้เข็ดเลย" (305)
พออิซางิ ไคเซอร์ และเนส พากันเดินมาที่โรงอาหารในช่วงเช้า ทั้ง 3 คนก็ได้พบกับบรรยากาศที่สุดแสนจะอึมครึม เพราะมีโนอากับเอโกะมายืนจ้องทุกคนอยู่
"เอาล่ะ พวกนายก็มากันพร้อมหน้าพร้อมตาแล้ว ฉันก็จะไม่เสียเวลาเลยล่ะกัน (236)
พออิซางิ ไคเซอร์ และเนส พากันเดินมาที่โรงอาหารในช่วงเช้า ทั้ง 3 คนก็ได้พบกับบรรยากาศที่สุดแสนจะอึมครึม เพราะมีโนอากับเอโกะมายืนจ้องทุกคนอยู่
"เอาล่ะ พวกนายก็มากันพร้อมหน้าพร้อมตาแล้ว ฉันก็จะไม่เสียเวลาเลยล่ะกัน (236)
อิซางิไม่เคยบอกใครในสโมสรเลยว่าตัวเองมีโนอาเป็นไอดอล เพราะอิซางิกลัวว่ามันจะไปทำให้โนอารู้สึกอึดอัดขึ้นมาได้ เจ้าตัวถึงได้เลือกที่จะหวีดโนอาอยู่เงียบ ๆ ในใจเท่านั้น
"แกรู้ได้ไงเนี่ย" แล้วอิซางิก็เอารูปโนอาพร้อมลายเซ็นมากอดใหญ่อย่างดีใจ (91)
อิซางิไม่เคยบอกใครในสโมสรเลยว่าตัวเองมีโนอาเป็นไอดอล เพราะอิซางิกลัวว่ามันจะไปทำให้โนอารู้สึกอึดอัดขึ้นมาได้ เจ้าตัวถึงได้เลือกที่จะหวีดโนอาอยู่เงียบ ๆ ในใจเท่านั้น
"แกรู้ได้ไงเนี่ย" แล้วอิซางิก็เอารูปโนอาพร้อมลายเซ็นมากอดใหญ่อย่างดีใจ (91)
ณ ตอนนี้ความรู้สึกพวกนั้นก็ไม่เคยเกิดขึ้นมากับซากุระอีกเลย
เพราะซากุระไม่ได้อยู่คนเดียวอีกต่อไปแล้ว ซากุระมีบ้านให้กลับไป และมีพี่ชายที่คอยอยู่ข้าง ๆ กันเสมอ (360)
ณ ตอนนี้ความรู้สึกพวกนั้นก็ไม่เคยเกิดขึ้นมากับซากุระอีกเลย
เพราะซากุระไม่ได้อยู่คนเดียวอีกต่อไปแล้ว ซากุระมีบ้านให้กลับไป และมีพี่ชายที่คอยอยู่ข้าง ๆ กันเสมอ (360)
ในขณะที่คณะทัวร์ของซากุระกำลังเดินตรงไปต่อแถวที่เครื่องเล่นสุดท้าย นิเรอิที่เอาแว่นมาเช็ดก็ดันเดินไปชนกับคนอื่นเข้า
กร๊อบ!!! (297)
ในขณะที่คณะทัวร์ของซากุระกำลังเดินตรงไปต่อแถวที่เครื่องเล่นสุดท้าย นิเรอิที่เอาแว่นมาเช็ดก็ดันเดินไปชนกับคนอื่นเข้า
กร๊อบ!!! (297)
ส่วนคนอื่น ๆ ที่สลบไปพร้อมกับสุโอและนิเรอินั้น พวกอุเมมิยะก็ได้ช่วยกันแบกไปพักที่ห้องอื่นเรียบร้อยแล้ว จะมีก็แต่สุโอกับนิเรอิที่ถูกแยกออกมาเป็นพิเศษ เพราะจิกะมีเรื่องที่ต้องกาาจะคุยด้วย
"นี่สุโอ" อยู่ดี ๆ จิกะก็เรียกขึ้นมา สุโอจึงหันไปยิ้มแห้ง ๆ ให้แบบเสียไม่ได้ (225)
ส่วนคนอื่น ๆ ที่สลบไปพร้อมกับสุโอและนิเรอินั้น พวกอุเมมิยะก็ได้ช่วยกันแบกไปพักที่ห้องอื่นเรียบร้อยแล้ว จะมีก็แต่สุโอกับนิเรอิที่ถูกแยกออกมาเป็นพิเศษ เพราะจิกะมีเรื่องที่ต้องกาาจะคุยด้วย
"นี่สุโอ" อยู่ดี ๆ จิกะก็เรียกขึ้นมา สุโอจึงหันไปยิ้มแห้ง ๆ ให้แบบเสียไม่ได้ (225)
'แม่ง ทำไมชีวิตเราถึงจะต้องมาผูกติดกับพวกมันด้วยเนี่ย น่าหงุดหงิดจริง ๆ เลย' (267)
'แม่ง ทำไมชีวิตเราถึงจะต้องมาผูกติดกับพวกมันด้วยเนี่ย น่าหงุดหงิดจริง ๆ เลย' (267)
และจินปาจิก็ค่อย ๆ สงบลงจนอิซเซย์สามารถจับตัวคนเด็กกว่าให้มานอนหนุนตักของอิโยะได้ง่าย ๆ โดยที่จินปาจิไม่ได้ดิ้นหนีไปไหนอีก
"ขอผมอยู่แบบนี้ต่ออีกสักพักนะครับ" ว่าแล้วจินปาจิก็หันหน้าเข้าหาตัวอิโยะก่อนที่จะกอดอิโยะเอาไว้แน่น (258)
และจินปาจิก็ค่อย ๆ สงบลงจนอิซเซย์สามารถจับตัวคนเด็กกว่าให้มานอนหนุนตักของอิโยะได้ง่าย ๆ โดยที่จินปาจิไม่ได้ดิ้นหนีไปไหนอีก
"ขอผมอยู่แบบนี้ต่ออีกสักพักนะครับ" ว่าแล้วจินปาจิก็หันหน้าเข้าหาตัวอิโยะก่อนที่จะกอดอิโยะเอาไว้แน่น (258)
"ได้สิ ผมจะไม่หายไปไหนอีกแล้วนะคลาร่า" แล้วหลังจากนั้นอิรุมะนั่งกอดคลาร่าปลอบอีกสักพัก คลาร่าถึงได้สงบลง
แล้วอิรุมะก็ช่วยประคองตัวให้คลาร่ากลับไปนอนอยู่บนเตียงเหมือนเดิม
"คลาร่าต้องพักผ่อนเยอะ ๆ นะ จะได้หายไว ๆ" (243)
"ได้สิ ผมจะไม่หายไปไหนอีกแล้วนะคลาร่า" แล้วหลังจากนั้นอิรุมะนั่งกอดคลาร่าปลอบอีกสักพัก คลาร่าถึงได้สงบลง
แล้วอิรุมะก็ช่วยประคองตัวให้คลาร่ากลับไปนอนอยู่บนเตียงเหมือนเดิม
"คลาร่าต้องพักผ่อนเยอะ ๆ นะ จะได้หายไว ๆ" (243)
และตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา โอเปร่าจึงตั้งมั่นกับตัวเองเอาไว้แล้วว่า ถ้าอิรุมะเติบโตขึ้นมาเป็นคนใจดี
โอเปร่าก็จะใช้ตัวเองมาเป็นโล่ให้กับอิรุมะ เพราะจะได้กันคนที่คิดจะเข้ามาหาประโยชน์จากความใจดีของอิรุมะออกไป (141)
และตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา โอเปร่าจึงตั้งมั่นกับตัวเองเอาไว้แล้วว่า ถ้าอิรุมะเติบโตขึ้นมาเป็นคนใจดี
โอเปร่าก็จะใช้ตัวเองมาเป็นโล่ให้กับอิรุมะ เพราะจะได้กันคนที่คิดจะเข้ามาหาประโยชน์จากความใจดีของอิรุมะออกไป (141)
อลิสที่ได้ถวายชีวิตของตัวเองไปให้อิรุมะแล้ว ก็ไม่ได้มีความลังเลเลยที่จะตัดสินใจแบบนี้ขึ้นมา
"ท่านอิรุมะครับ ได้โปรดให้ผมติดตามท่านไปด้วยนะครับ" (95)
อลิสที่ได้ถวายชีวิตของตัวเองไปให้อิรุมะแล้ว ก็ไม่ได้มีความลังเลเลยที่จะตัดสินใจแบบนี้ขึ้นมา
"ท่านอิรุมะครับ ได้โปรดให้ผมติดตามท่านไปด้วยนะครับ" (95)
what if ถ้าหากว่าอิรุมะคิดว่าตัวเองไม่เหมาะสมที่จะเป็นนายน้อยของแก๊งบาบิล จนเลือกที่จะออกจากแก๊งไปเงียบ ๆ มันจะเกิดอะไรขึ้น?
อิรุมะคิดถึงเรื่องนี้มาได้สักพักแล้ว เพราะแต่เดิมเจ้าตัวก็ไม่ใช่หลานแท้ ๆ ของซัลลิแวน (1)
#ออลอิรุมะ #คลังฟิคของกานดา
what if ถ้าหากว่าอิรุมะคิดว่าตัวเองไม่เหมาะสมที่จะเป็นนายน้อยของแก๊งบาบิล จนเลือกที่จะออกจากแก๊งไปเงียบ ๆ มันจะเกิดอะไรขึ้น?
อิรุมะคิดถึงเรื่องนี้มาได้สักพักแล้ว เพราะแต่เดิมเจ้าตัวก็ไม่ใช่หลานแท้ ๆ ของซัลลิแวน (1)
#ออลอิรุมะ #คลังฟิคของกานดา
แต่โอเปร่าที่เป็นหัวข้อหลักในการนินทากลับยังมีสีหน้าที่เป็นปกติอยู่ อิรุมะจึงอดที่จะถามออกมาอย่างเสียไม่ได้ว่า
"โอเปร่าซังไม่รู้สึกเขินบ้างเหรอครับ?"
"ไม่นะครับท่านอิรุมะ ก็มันคือเรื่องจริงนี่นาที่ผมดูดี แล้วทำไมผมถึงจะต้องเขินด่วยล่ะครับ" (275)
แต่โอเปร่าที่เป็นหัวข้อหลักในการนินทากลับยังมีสีหน้าที่เป็นปกติอยู่ อิรุมะจึงอดที่จะถามออกมาอย่างเสียไม่ได้ว่า
"โอเปร่าซังไม่รู้สึกเขินบ้างเหรอครับ?"
"ไม่นะครับท่านอิรุมะ ก็มันคือเรื่องจริงนี่นาที่ผมดูดี แล้วทำไมผมถึงจะต้องเขินด่วยล่ะครับ" (275)
เพราะในตอนนี้ความปลอดภัยของอิรุมะจะต้องมาก่อนเสมอ และถ้าอิรุมะยังมาเรียนอยู่ทุกวัน
โอเปร่าก็คิดว่าจะต้องมีปิศาจใกล้ตัวของอิรุมะรู้ว่าอิรุมะเป็นมนุษย์ และรู้ว่ามีปิศาจที่จ้องจะเอาชีวิตของอิรุมะไปอยู่ (204)
เพราะในตอนนี้ความปลอดภัยของอิรุมะจะต้องมาก่อนเสมอ และถ้าอิรุมะยังมาเรียนอยู่ทุกวัน
โอเปร่าก็คิดว่าจะต้องมีปิศาจใกล้ตัวของอิรุมะรู้ว่าอิรุมะเป็นมนุษย์ และรู้ว่ามีปิศาจที่จ้องจะเอาชีวิตของอิรุมะไปอยู่ (204)
อลิสกับคลาร่าจึงรู้สึกกลัวขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก คลาร่าเริ่มเบียดตัวเข้าหาอลิสมากขึ้น เพราะต้องการหาที่พึ่งพิง
"ฉันอยากรู้แค่ว่าพวกเธอพร้อมที่จะปกป้องท่านอิรุมะไหมอัสโมเดอุส วาลัค" (197)
อลิสกับคลาร่าจึงรู้สึกกลัวขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก คลาร่าเริ่มเบียดตัวเข้าหาอลิสมากขึ้น เพราะต้องการหาที่พึ่งพิง
"ฉันอยากรู้แค่ว่าพวกเธอพร้อมที่จะปกป้องท่านอิรุมะไหมอัสโมเดอุส วาลัค" (197)
'ใจเย็นหน่อยคิริโอะ เพราะพวกเราต้องใช้มันฟื้นคืนชีพท่านจอมมารเดลคิร่าก่อน แล้วหลังจากนั้นแกจะเอามันไปอะไรก็ตามใจ' (173)
'ใจเย็นหน่อยคิริโอะ เพราะพวกเราต้องใช้มันฟื้นคืนชีพท่านจอมมารเดลคิร่าก่อน แล้วหลังจากนั้นแกจะเอามันไปอะไรก็ตามใจ' (173)
พลังเวทในแหวนตะกละถูกปล่อยออกมาอย่างต่อเนื่อง จนอาลิโผล่ขึ้นมาโวยวายใส่อิรุมะใหญ่ (170)
พลังเวทในแหวนตะกละถูกปล่อยออกมาอย่างต่อเนื่อง จนอาลิโผล่ขึ้นมาโวยวายใส่อิรุมะใหญ่ (170)
อิรุมะไม่เคยคิดที่จะบอกเรื่องที่ตัวเองเป็นมนุษย์ให้คนอื่นฟังนอกจากอาจารย์บารัมเลย เพราะอาจารย์บารัมดูใจดี และไม่น่าจะจับอิรุมะกิน อิรุมะถึงได้กล้าบอกว่าตัวเองเป็นมนุษย์กับอีกฝ่ายไป (1)
#คลังฟิคของกานดา #ออลอิรุมะ
อิรุมะไม่เคยคิดที่จะบอกเรื่องที่ตัวเองเป็นมนุษย์ให้คนอื่นฟังนอกจากอาจารย์บารัมเลย เพราะอาจารย์บารัมดูใจดี และไม่น่าจะจับอิรุมะกิน อิรุมะถึงได้กล้าบอกว่าตัวเองเป็นมนุษย์กับอีกฝ่ายไป (1)
#คลังฟิคของกานดา #ออลอิรุมะ
"ถ้าหายโกรธแล้ว เราก็มาเป็นแฟนกันนะอิซางิ! แล้วถ้าคิดถึงกัน นายก็มองตามด้ายแดงมา เพราะสิ่งที่ด้ายแดงบอก มันก็ความรู้สึกของฉันกับนายนั่นแหละ!" (67)
"ถ้าหายโกรธแล้ว เราก็มาเป็นแฟนกันนะอิซางิ! แล้วถ้าคิดถึงกัน นายก็มองตามด้ายแดงมา เพราะสิ่งที่ด้ายแดงบอก มันก็ความรู้สึกของฉันกับนายนั่นแหละ!" (67)
หลังจากที่ได้ตัวแทนมาทั้งหมด 23 คนแล้ว มันก็มีสิ่งผิดปกติที่เกิดขึ้นมากับอิซางิ เพราะอยู่ดี ๆ อิซางิก็เห็นด้ายแดงที่อยู่บนนิ้วก้อยข้างซ้ายของตัวเองโยงไปหาฮิโอริ (1)
#ออลอิซา #คลังฟิคของกานดา
หลังจากที่ได้ตัวแทนมาทั้งหมด 23 คนแล้ว มันก็มีสิ่งผิดปกติที่เกิดขึ้นมากับอิซางิ เพราะอยู่ดี ๆ อิซางิก็เห็นด้ายแดงที่อยู่บนนิ้วก้อยข้างซ้ายของตัวเองโยงไปหาฮิโอริ (1)
#ออลอิซา #คลังฟิคของกานดา
"ไกด์คลาส D ตะ---
"อะไรนะ!!! นี่รินจังโหดร้ายได้ถึงขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย! ไหนว่าจะ---
"บาจิระ!!! ฟังให้จบก่อน! แต่ไกด์คลาส D คนนี้กลับสามารถเยียวยาฉันได้เร็วกว่านาย แถมยังมีชีวิตอยู่ ไม่ได้เป็นอะไรสักนิด
ฉันว่าจะให้นายพามันไปประเมินคลาสใหม่อยู่พอดี" (30)
"ไกด์คลาส D ตะ---
"อะไรนะ!!! นี่รินจังโหดร้ายได้ถึงขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย! ไหนว่าจะ---
"บาจิระ!!! ฟังให้จบก่อน! แต่ไกด์คลาส D คนนี้กลับสามารถเยียวยาฉันได้เร็วกว่านาย แถมยังมีชีวิตอยู่ ไม่ได้เป็นอะไรสักนิด
ฉันว่าจะให้นายพามันไปประเมินคลาสใหม่อยู่พอดี" (30)
หลังจากที่ อิซางิ โยอิจิ ถูกประเมินแล้วว่าตัวเองเป็นไกด์ในคลาส D เจ้าตัวก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาเลยแทบจะทันที
เพราะอิซางิไม่ต้องการขวนขวายพลังหรืออำนาจใด ๆ เจ้าตัวต้องการแค่ความสงบสุขเท่านั้นในชีวิต (1)
หลังจากที่ อิซางิ โยอิจิ ถูกประเมินแล้วว่าตัวเองเป็นไกด์ในคลาส D เจ้าตัวก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาเลยแทบจะทันที
เพราะอิซางิไม่ต้องการขวนขวายพลังหรืออำนาจใด ๆ เจ้าตัวต้องการแค่ความสงบสุขเท่านั้นในชีวิต (1)