بمناسبت سالروز فاجعه‌ی زلزله بم
www.instagram.com/p/C1SjIAYtJc...

دلتنگی‌های آدمی را
باد ترانه‌ای می خواند
رویاهایش را آسمان پر ستاره
نادیده می گیرد
و هر دانه‌ی برفی، به اشکی ناریخته می ماند
سکوت، سرشار از سخنان ناگفته است
از حرکات ناکرده
اعتراف به عشق های نهان
و شگفتی های بر زبان نیامده
در این سکوت، حقیقت ما نهفته است
حقیقت تو و من...

بی قرار تواَم و در دل تنگم گِله‌هاست
آه! بی‌تاب شدن عادت کم‌‌حوصله‌هاست

مثل عکسِ رخِ مهتاب که افتاده در آب
در دلم هستی و بین من و تو فاصله‌هاست

#فاضل_نظری

سر بگذاریم وقتِ خواب رسیده‌ست
روز به پایانِ آفتاب رسیده‌ست
منزلِ راحت کجاست در سفرِ عمر
پرسشِ دیرینه را جواب رسیده‌ست
چون نخِ تابیده گِردِ خویش چه پیچی؟
نوبتِ واگشتِ پیچ و تاب رسیده‌ست
"ابتهاج"

شهر، دیری‌ست که رفته‌ست به خواب
(شهرخاموشی پرورد
شهر منکوب بجا)
واز او نیست که نیست
نفسی نیز آوا.
مانده با مقصد متروکش او
مرده را می ماند
که دراونیست که نیست
نه جلایی با جان
نه تکانی در تن
وبهم ریخته‌ی پیکره‌ی لاغر اوست
بر تنش پیراهن.
"نیمایوشیج"

ستاره‌ها نهفته در آسمان، ابری دلم گرفته ای دوست...

زین گونه‌ام که در غم غربت شکیب نیست
گر سر کنم شکایت هجران غریب نیست
جانم بگیر و صحبت جانانه‌ام ببخش
کز جان شکیب هستُ، ز جانان شکیب نیست
گم گشته دیار محبت کجا رود
نام حبیب هست و نشان حبیب نیست
عاشق منم که یار به حالم نظر نکرد
ای خواجه درد هست و لیکن طبیب نیست

شروع روزگار بلواسکای