“ ทางผมไม่ค่อยมีความรู้เรื่องเครื่องดื่มเท่าไหร่หรอกนะ… ”

เขาเกาหลังคอเล็กน้อยแล้วพยายามจะนึกแต่ก็นึกอะไรไม่ออกเลย

“ คงต้องให้คุณอันวาร์แนะนำแล้วล่ะครับ “

“ งั้นให้ฉันพากลับเอาไหม? รู้ทางกลับบ้านหรือปล่าวเนี้ย ”

เขาอุ้มเด็กน้อยขึ้นมาในอ้อมแขนก่อนจะยืนขึ้นช้าๆไม่ให้นายกลัว

“ ระหว่างทางเดี๋ยวฉันซื้อขนมให้ก็ได้นะ ”

“ ร้านดอกไม้กับร้านขนมหรอครับ? “

เขามองดูรอบๆสักพักก่อนจะเกาหัวเล็กน้อย

” มีสิ แต่ว่าอยู่คนละบล็อคกันเลยนะครับเหมือนว่าร้านที่อยู่โซนเดียวกันก็มักจะขายของเหมือนๆกันน่ะ “

เขาชี้ไปที่ถนนคนเดินแถบนั้นแล้วยิ้มให้

“ แถวนี้เป็นโซนร้านขนมพอดีเลยครับ ส่วนร้านดอกไม้เดินตรงไปสุดทางแล้วเลี้ยวซ้ายก็เจอแล้วล่ะ ”

" อ๋า " 💧นี่ฉันแต่งตัวแปลกหรอ? เอ๊ะหรือลืมหวีผม

เขาปัดๆผมตัวเองทำให้ดูเรียบขึ้นมาหน่อยก่อนจะกลับมายิ้มใหม่แบบมั่นใจ

" งั้นถ้ามีอะไรช่วยทักผมได้เลยนะครับ อยู่แถวๆนี้ล่ะ "

ชอบเดินซื้อของแถวนี้พอดีเลย

" อะฮ่าๆงั้นเหรอ โทษทีนะ "

อะแสดงว่าฉันพูดถูกใจสิเนี่ย ดีจัง

" อื้มได้สิครับ "

" ว่างอยู่แล้วสิ..ว่างเสมอสำหรับนายเลย " อยากเปิดโลกน่ะ✨

เขาพยักหน้าตอบรับด้วยความยินดีมากๆ

“ อ๋า โทษทีนะแต่ทางผมไม่ค่อยชอบของขมๆเท่าไหร่ “

แต่ก็อยากไปจังเลยนะ งานสังสรรค์น่ะไม่ได้นานแล้วด้วย

” มีพวกน้ำส้มหรือน้ำองุ่นแทนได้หรือปล่าวล่ะ “

" ดีจังเลยนะ มีเวลาฝึกซ้อมด้วย "

ทางนี้ยังเคลียเอกสารไม่เสร็จเลยล่ะ.. แถมยังมีมาเพิ่มเรื่อยๆ แหมะคิดแล้วก็เหนื่อยจริงๆน้า

" ว่าแต่จะไปไหนต่อหรอ? " เห็นเดินไปทางไหนก็เห็นตลอดเลย

“ ฮ่าๆงั้นเหรอครับ ทางนี้ทานขนมปังเมล่อนกับกาแฟน่ะ ”

คงจะตื่นเช้าน่าดูเลยน้า..ดูสิหาวเป็นดาวเป็นเดือนเชียว หรือนอนไม่พอกันแน่

” นอนดึกหรอครับ “

“ อ่าวไคโรซัง สวัสดีช่วงเช้าครับ “

เจอกันชักจะบ่อยขึ้นนะ..

” ทานอะไรหรือยังล่ะ “

" หลงทางหรอ? น่าสงสารจัง " ลูบปุๆ

" มีช่องทางติดต่อผู้ปกครองไหม" คงไม่ปล่อยให้ลูกหลานมาเดินคนเดียวหรอกนะ ตัวเล็กแค่นี้เอง

จะว่าไปหน้าตาเจ้าตัวน้อยก็คล้ายกับใครสักคนอยู่เหมือนกันแฮะ..........

นึกไม่ออก

" วิเศษมากเลยล่ะ "

ตั้งอกตั้งใจดูอย่างเต็มที่ ตัวการ์ตูนในหนังสือก็ดูน่ารักสมวัยดี

ดูเป็นความฝันที่...ไม่ไกลเกินความสามารถของเด็กคนนี้แน่นอน คงจะวาดฝันบรรยากาศในร้านไว้ซะสวยเลยสินะ🌸

" แล้วเคยลองชงให้คุณแม่หรือยังครับตัวเล็ก "

เธอคงมีพรสวรรค์น่าดูเลย