ก็ถือว่าใครใคร่ดูก็ดูได้เลยฮับ คุ้มค่าแก่เวลาแน่นอน อาจจะได้อะไรมากกว่าอีนี่ที่ดูเองแบบไร้สมาธิด้วย 555555555555555555555555555555

ที่จริงดองที่จะเขียนถึงเรื่องนี้มานานเพราะมันไม่ได้ว้าวขนาดนั้น แต่ชอบที่ตอนต้นและตอนจบของเรื่องมี element ภาพวาดผู้ชายที่ iconic กับบทพูดของทนายคิโดะในตอนสุดท้ายเองก็เลยยังพอมีอะไรให้จำได้ (นอกจากนี้ยังมีอีก แต่เด่น ๆ เลยคือตอนต้นกับตอนจบที่ตอกย้ำ message ของหนังแบบเสมอต้นเสมอปลาย)

(เอาจริง ๆ ก็ไม่ค่อยอยากเชื่อหรอกว่าชาวเกาะมันใส่ประเด็นความขัดแย้งญี่ปุ่น-เกาหลีมา in good faith --- แต่ก็ถือว่าเรื่องนี้ก็กล้าทำมากที่เอาอย่างพวก stereotype ต่าง ๆ เช่นสายลับเกาหลีเหนือ หรือประเด็นการเหยียดเชื้อชาติในญี่ปุ่น โดยเฉพาะกับเกาหลีที่เริ่มเข้มขึ้นเมื่อไม่กี่สิบปีมานี้มาใส่ในหนัง)

อีกอย่างที่หนังใส่เข้ามา (เข้าใจว่าในนิยายต้นฉบับไม่มี) คือให้ตัวทนายคิโดะเป็นคนญี่ปุ่นที่มีเชื้อสายเกาหลี แต่ก็เติบโตในญี่ปุ่นและก็มองว่าตัวเองเป็นคนญี่ปุ่น แต่กับคนอื่นนั้นบางทีก็มองเป็น "คนอื่น" (ในรูปของเชื้อชาติ) และความ struggling เล็ก ๆ น้อย ๆ ตรงนี้ก็ส่งผลต่อการตัดสินใจของคิโดะที่เป็นตัวเอกของเรื่อง รวมไปถึงตัวละครอื่น ๆ รอบนอกด้วย

หรือยูโตะ ลูกติดจากสามีเก่าที่เข้าช่วงวัยรุ่นและไม่รู้ว่าตัวเองจะต้องเป็นใครต่อเพราะต้องเปลี่ยนนามสกุลอยู่หลายครั้ง ซึ่งส่วนนี้ถือว่าหนังหยิบมาใช้ได้ดี --- เพราะสิ่งที่บ่งบอกอัตลักษณ์ของเรามันไม่ได้มาจากแค่ตัวเราไง แต่ทั้งชื่อ นามสกุล อาชีพ สถานะ หรือแม้แต่ประวัติของพ่อแม่ของคนคนนั้นเองที่ก็กำหนดให้คนคนนั้นคือ "ใคร" และเราจะสามารถละทิ้งตัวตนที่ไม่ต้องการเพื่อกลายเป็น "คนอื่น" ได้มั้ย

หนังคุมโทนความหม่นหมองหน่อย ๆ แต่ไม่ได้ intense ขนาดนั้น และส่วนตัวนี่ถือว่าเรื่อง play safe เยอะพอสมควร คือข้อเฉลยไม่ได้โอ้โหหหหหหหหหห หักมุมขนาดนั้น แต่ถือว่าลึกซึ้งและเข้าใจได้ และเรื่องตัวตน ทั้งของไดสุเกะซึ่งเป็นศูนย์กลางของเรื่องเอง หรือแม้แต่ริเอะที่ต้องหาทางอธิบายกับลูกหรือรับมือกับสิ่งที่จะได้รู้

พูดง่าย ๆ สั้น ๆ: หนังมิสเตอรี่ดราม่าชิงรางวัลอะคาเดมีญี่ปุ่นแนวถนัดของชาวเกาะ มากับนักแสดงมากฝีมือและเรื่องที่ซับซ้อน แต่ไม่ได้โหดเหี้ยมขนาดนั้น เพราะเนื้อหาจริง ๆ คือการสำรวจตัวตนของมนุษย์จริง ๆ และตั้งคำถามว่ตัวตนคืออะไร และเราจะจดจำตัวตนของบุคคลหนึ่ง ๆ อย่างไร