(ขอบคุณสำหรับโรลเช่นกันนะครับ น้องดรีมก็น่ารักมากๆเลยครับ🫶)

"อื้อไม่เป็นไรหรอกค่ะ.."

เมื่อดรีมยื่นมือมาเธอก็จับไว้ด้วยความเต็มใจ

"ด้วยความยินดีค่ะคุณดรีม"
"ถ้าเกิดเจอปัญหาใดๆก็อย่างลังเลที่จะถามนะคะ"

ไม่ได้เเค่กับไทม์เเต่ยังหมายถึงกับคนอื่นๆด้วย

"ถ้างั้นฉันเองก็ขอตัวก่อนนะคะคุณดรีม"
"ไว้เจอกันใหม่นะคะ"

เมื่อกล่าวลาเสร็จไทม์เองก็เดินลากกระเป๋าของตนไปเข้าหอพักตัวเองต่อไป

"ก็จริงเเหละค่ะ.."
"ฉันเองก็ได้เพื่อนใหม่ๆมาจากหอพักเยอะเลยหละค่ะ"

พูดเเล้วก็นึกถึงตอนที่เข้ามาที่โรงเรียนนี้ปีเเรกเลยถึงไทม์จะไม่ได้สนใจว่าจะมีเพื่อนเยอะมั้ยเเต่พอมองย้อนไปดูเเล้วก็รู้สึกอบอุ่นดีเหมือนกัน

"ถึงเเล้วหรอเนี่ย?..."

เมื่อเดินมาจนเห็นหอพักเธอก็หยิบนาฬิกาพกขึ้นมาดู

"เร็วกว่าที่คาดการณ์ไว้ตั้ง4วินาทีอีก..."
"อื้อใช่เเล้วหละค่ะนี้คือหอพักของโรงเรียนค่ะคุณดรีม"

"จะว่างั้นก็คงไม่ถูกซะทีเดียวหรอกค่ะคุณดรีม..."
"เพราะสถานที่เองก็มีเวลาเปิดใช้งานเเละปิดใช้งานเหมือนกันค่ะ"

พอถามมาไทม์ก็ตอบกลับไปอิงจากประสบการณ์ของตนที่อยู่มาก่อน

"เเละอีกอย่างนึงพวกเราเองก็มีเวลาที่ต้องกลับเข้าหอพักให้ทัน"
"เพราะงั้นคงจะลงมาวิ่งตอนดึกๆไม่ได้หรอกค่ะ.."

ไทม์พูดเสริมให้อีกเรื่องนึงด้วยความเต็มใจที่จะอธิบายให้รุ่นน้องคนนี้ฟัง

"อื้อเเน่นอนค่ะ"
"ฉันไม่มีวันผิดสัญญาหรอกนะคะ"

ไทม์พยักหน้าเล็กน้อยให้กับดรีมก่อนจะเริ่มเดินดึงที่ลากของกระเป๋าลากตัวเองขึ้นมา

"ถ้าอย่างงั้นก็ตามมาได้เลยค่ะคุณดรีม"

พูดจบเธอก็เริ่มลากกระเป๋าลากของตนเเล้วก็เดินนำไปในทางที่หอพักของโรงเรียนนี้ตั้งอยู่

"ถ้าอยากจะไปวิ่งกัน...สนามซ้อมวันนี้จะเปิดมั้ยนะ..."

ในหัวเองก็พลางคิดว่าถ้านัดกันว่าจะไปวิ่งควรจะไปที่ไหนดี

"คงจะต้องขอปฏิเสธก่อนนะคะรอบนี้"
"เกรงว่าของข้างในอาจจะเสียหายหนะค่ะ.."

ไทม์ลากกระเป๋าลากของตนมาให้ดรีมดูของข้างในนั้นนอกจากของใช้ส่วนตัวก็ยังมีกล่องเก็บนาฬิกาที่เปิดให้ดูก่อนหน้านี้ถ้าเสียหายคงจะไม่ดีซะเท่าไหร่

"ไว้ค่อยไปวิ่งด้วยกันที่สนามซ้อมเเล้วกันนะคะคุณดรีม"

คงจะเป็นสถานที่ที่เหมาะสมมากกว่าถ้าหากจะวิ่งไปด้วยกันเธอเลยลองชวนดรีมดู

"ดูท่าทางคุณดรีมจะชอบจริงๆเลยสินะคะเนี่ย"

เมื่อได้เห็นดรีมพูดมามากมายขนาดนี้ทม์เองก็ยืนฟังเเต่โดยดีไม่พูดอะไรขัดจนกว่าอีกฝ่ายจะพูดจบ

"จริงสิ..คุณดรีมน่าจะต้องนำของเข้าหอพักด้วยนี้คะ..."
"เวลาตอนนี้เองก็...ใกล้หมดเเล้วหละค่ะ.."
"สนใจให้ไปส่งที่หอพักมั้ยคะ?"

ถึงเวลาที่นัดไว้ของตนใกล้จะถึงเเล้วเเต่ไทม์ก็ยังเสนอให้เดินไปที่หอพักด้วยกันไหนๆก็จะไปทางเดียวกันอยู่เเล้ว

"ฮึๆอะไรหละคะนั้น.."

ไทม์หัวเราะออกมาเบาๆเมื่อได้ยินฮอร์ดพูดเเบบนั้นออกมา

"นั้นสินะคะ.."
"การทานอาหารมากเกินไปก็อาจจะทำให้เวลาการตื่นเเละเข้านอนเพี้ยนไปได้เช่นกัน"

ระหว่างที่พูดก็หยิบสตรอเบอรี่อบเเห้งขึ้นมากินด้วย

"ถึงจะน่าเสียดายขนาดไหนก็ต้องอดทนเข้าไว้อยู่ดี"
"เพราะถึงจะเป็นเรื่องเล็กๆก็อาจจะกระทบต่อการเเข่งได้เช่นกัน"

ไทม์หรี่ตาลงเเละฟังคำตอบของดรีมจนจบเมื่อสรุปมาได้ดังนั้นเธอก็เเอบยิ้มออกมาเล็กน้อย

"แปลว่าเราคงมองอะไรเหมือนกันสินะคะ"
"สำหรับฉันคำทำนายเป็นเพียงเเค่เรื่องที่เเต่งขึ้นมา"
"มีเเค่ตัวเองเท่านั้นที่จะเลือกให้เป็นจริงได้หรือไม่"

สำหรับไทม์ที่เป็นคนมองโลกบนความจริงมักจะไม่ค่อยสนใจเรื่องพวกนี้ซะเท่าไหร่

"สวยงามจริงๆเเหละค่ะคุณดรีม..."

เเต่เธอก็ยอมรับในความสวยของการ์ดเหล่านั้นอยู่ดี

"เป็นของสะสมที่เก็บมานานเเล้วหนะค่ะ"
"เพราะงั้นเลยต้องดูเเลให้ดีที่สุดเพื่อให้ของเหล่านั้นยังคงอยู่กับฉันไปตลอดค่ะ..."

นาฬิกาทุกเรือนนั้นถูกไทม์ดูเเลอย่างดีมาโดยตลอดทำให้พวกมันดูดีตลอดเวลารวมถึงอันที่เธอใช้อยู่ด้วย

"สำรับไพ่งั้นหรอคะ?"

ไทม์มองไปที่โทรศัพท์นั้นก่อนที่จะสังเกตุสำรับไพ่นั้นดู

"แปลว่าคุณดรีมเชื่อเรื่องพวกดวงชะตาสินะคะ?"

"อ่าใช่ค่ะ..."
"จริงๆก็อยู่ข้างในกระเป๋านี้เเหละค่ะคุณดรีม"
"ถ้าจะเปิดออกให้ดูตรงนี้คงจะลำบากอยู่หน่อยนึงนะคะ"

ถึงจะพูดออกมาเเบบนั้นเเต่ก็ไม่ได้เเปลว่าจะปฏิเสธหรอกไทม์หยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมาเเล้วก็จิ้มๆบางอย่างเเปปนึงก่อนจะยื่นมาให้ดรีมดู

"เเต่ว่าฉันมีรูปอยู่นะคะ..นี้ค่ะคุณดรีม"

เธอยื่นโทรศัพท์ที่เปิดภาพถ่ายนาฬิกาพกทั้ง10อันที่อยู่ในกล่องเก็บนาฬิกาของเธอให้กับดรีมดู

เมื่อฮอร์ดยื่นขนมมาให้ไทม์เองก็เเกะซองสตรอเบอรี่อบเเห้งของตนเเล้วก็ยื่นให้อีกฝ่ายก่อนจะหยิบเซมเบ้มาบ้าง

"นั้นสินะ..ฉันเองก็ซื้อมาเยอะเหมือนกันค่ะเพราะงั้นคงไม่หมดเร็วๆนี้หรอกค่ะ..."

"..."
"ซื่อสัตย์ดีจริงๆเลยนะคะนั้น"

ถ้ามองดีๆอาจจะได้เห็นยิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนจะเเกะซองเซมเบ้เเล้วเริ่มกิน

"ไม่หรอกค่ะก็เเค่เรื่องปกติของฉันหนะค่ะ..."

ใช่เเล้วไทม์เป็นคนที่คอยนับเวลาทุกๆวินาทีอยู่บ่อยครั้งทำให้เธอมักจะคำนวณเวลาออกมาได้เป๊ะไม่ว่าจะในหรือนอกสนาม

"ของสะสมของฉันหนะค่ะ..."
"จริงๆก็ไม่ได้มีอะไรมากหรอกค่ะเเค่ซื้อตามร้านนาฬิกาไม่ก็ชอปปิ้งออนไลน์ค่ะคุณดรีม"

นาฬิกาพกส่วนใหญ่ของไทม์นั้นจะซื้อด้วยความสวยงามซะมากกว่าเเละเอามาตั้งเรียงกันหลายๆอันในห้องของตัวเอง

เเน่นอนว่าเมื่อดรีมหยิบเเครนเบอรี่เพิ่มไทม์เองก็หยิบขนมจากดรีมเพิ่มมาเช่นเดียวกัน

"จริงๆก็ไม่หรอกค่ะ..."

เธอเว้นว่างไปแปปนึงก่อนจะหยิบนาฬิกาพกเเล้วก็เปิดมันขึ้นมาดู

"เหลือเวลาอีก17นาทีกับอีก14วินาที"
"จากที่นี้ถ้าใช้เวลาเดินทางไปหอพักก็จะประมาณ5นาทีกับอีก17วินาที"
"เพราะงั้นเเล้วก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรหรอกค่ะคุณดรีม"

ถึงจะดูละเอียดเกินไปเเต่ไทม์นั้นก็พูดออกมาได้อย่างกับเรื่องปกติ..

"ใช่มั้ยหละคะ"
"สำหรับฉันเเล้วนี้คือผลไม้อบเเห้งที่อร่อยที่สุดเลยเเหละค่ะ"

เมื่อเห็นดรีมทำหน้ามีความสุขออกมาไทม์เองก็พูดอธิบายต่อก่อนจะหยิบเเครนเบอรี่ขึ้นมากินบ้าง

"ทั้งรสชาติหวานเเละเปรี้ยวรวมถึงความง่ายในการพกพา"
"นี้เเหละค่ะคือขนมที่สมบูรณ์เเบบที่สุด"

"ถ้าอยากได้เพิ่มอีกก็หยิบได้เลยนะคะคุณดรีม"

เเน่นอนว่าในกระเป๋าลากนั้นยังมีอีกเยอะเพราะงั้นเเล้วเธอไม่หวงขนมนี้หรอก

"ตรงไปตรงมาดีจริงๆเลยนะคะตุณโกลเด้นฮอร์ด"

ไทม์หัวเราะออกมาเล็กน้อยก่อนจะคิดว่าจะเลือกขนมใดดี

"ถ้างั้น..เอาเป็นเซมเบ้เเล้วกันค่ะ.."
"จะรีบกินขนมหมดตั้งเเต่วันเเรกก็กะไรอยู่นะคะ"

ถึงเธอจะอยากลองทั้งสองอันเเต่ถ้ารีบกินขนมตั้งเเต่เเรกเดี๋ยวจะไม่เหลือในวันข้างหน้าเอา

ไทม์หันหลังกลับไปมองเมื่อเฟนริลบอกว่าปีนถึงเเล้ว สภาพอีกฝ่ายดูไม่ค่อยจะได้ก็เถอะเเต่เอาเป็นว่าไม่พูดอะไรมากกว่านี้น่าจะดีกว่า

"..."
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ...ฉันว่ามีวิธีที่ง่ายกว่านี้เยอะเลยหละค่ะ.."

ไทม์ทำหน้าเอือมออกมาก่แนจะตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบชัดเจนว่าเธอไม่น่าจะอยากลองวิธีนี้เท่าไหร่

"ในเมื่อคุณเข้าหอได้เเล้วงั้นฉันก็ขอตัวก่อนเเล้วกันค่ะ.."
"วันหลังก็อย่าลืมพกกุญเเจด้วยนะคะ"

"ฮึๆขอบคุณนะคะคุณดรีม"
"เเต่ว่านะคะ.."

ดูจะตกลงเเหละว่าจะหยิบเพิ่มเเต่ก่อนหน้านั้นไทม์ก็ได้ก้มลงไปที่กระเป๋าลากของตนเเละเปิดซิปชั้นนอกสุดเเล้วหยิบถุงอะไรบางอย่างออกมา

"จะให้เป็นผู้รับอย่างเดียวก็คงจะไม่ดีซะเท่าไหร่หรอกค่ะ..."
"ถือว่าเเลกกันนะคะ"

ไทม์ฉีกซองเเครนเบอรี่อบเเห้งซึ่งเป็นผลไม้ที่อบเเห้งที่เธอชอบที่สุดออกมาเเละยื่นให้กับดรีม

"หยิบได้เลยค่ะไม่ต้องเกรงใจนะคะ"

ระหว่างที่เคี้ยวขนมอยู่นั้นเธอก็ไม่ได้พูดอะไรจนกระทั้งกลืนเสร็จ

"อย่างงั้นหรอคะ...เป็นขนมที่รสชาติดีเชียวหละค่ะคุณดรีม..."

หูของเธอกระดิกเล็กน้อยด้วยความสุขก่อนจะยกกาเเฟขึ้นมาดื่มตามคำเเนะนำของอีกฝ่าย

"รสขมของกาเเฟกับความเข้มข้นของช็อคโกเเลต..."
"อร่อยมากๆค่ะ..."

ถึงไทม์จะไม่รู้ตัวเเต่ก็เผลอยิ้มออกมาซะเเล้วทั้งที่ปกตินั้นน้อยคนจะได้เห็นใบหน้านี้ของเธอ

"ห่ะ?.."

ไทม์ทำสีหน้างงออกมาอย่างชัดเจนเมื่อเฟนริลว่ามาเเบบนั้นเเต่ก็ยังดูท่าทีของอีกฝ่าบก่อนจนกระทั้ง

"คุณนี้นะ..."
"เห้อ...ตามใจเเล้วกันค่ะ..."

ก่อนจะว่าอะไรเมื่อเปิดนาฬิกาดูก็พบว่าการไม่เสียเวลาไปมากกว่านี้จะดีกว่า

จากนั้นไทม์จึงเดินไปข้างหน้าเเล้วก็พิงกำเเพงกอดอกยืนเฝ้าให้ถึงจะไม่ได้เต็มใจทำก็ตาม

ไทม์มองตามทางที่เฟนริลเดินไปเเต่ไม่ได้ทำอะไรจนกระทั้ง

?

ด้วยค่ำคืนที่เงียบสงัดนั้นทำให้ไทม์พอจะได้ยินสิ่งที่เฟนริลพูดอยู่เเละด้วยความสงสัยจึงเดินเข้าไปหาเธอ

"คะคุณเฟนริล?"
"มีอะไรงั้นหรอคะ?.."

เมื่อเดินมาถึงเธอก็มาอยู่ข้างๆกับเฟนริลโดยเว้นระยะประมาณนึงเเละรอฟังคำพูดต่อมาของอีกฝ่าย

(ไม่เป็นไรครับผมชิวๆคับ)

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ.."
"การรักษาภาพลักษณ์ก็เป็นเรื่องนึงที่สาวม้าควรทำนะคะ"

เมื่อได้รับคำขอบคุณมาเธอก็ยิ้มๆออกมาเล็กน้อยก่อนจะสอนอีกฝ่ายนิดหน่อย

"ชอคโกเเลต?"

ดูหน้าตากล่องนั้นไทม์ก็เเอบสงสัยขึ้นมาเนื่องจากไม่เคยเห็นของหน้าตาเเบบนี้มาก่อน

"อือ ทานได้ค่ะ...ถ้างั้นก็ขออนุญาตินะคะ.."

พูดจบก็หยิบขนมนั้นออกมาชิ้นนึงก่อนจะวางกระป๋องกาเเฟในมือลงบนกระเป๋าลากเเล้วก็เริ่มกิน

"ฉันจะเเปลกใจมากกว่าถ้าเกิดโรงเรียนอนุญาติให้เอาเข้ามาได้นี้เเหละค่ะ..."

ถ้าไม่ใช่เพื่อกิจกรรมหรืออะไรทำนองนั้นก็คงไม่มีภาพเท่าไหร่อะนะ...

"ถ้างั้นสนใจมาเเลกเปลี่ยนกันมั้ยคะ"

หูของไทม์ดูจะขยับด้วยความตื่นเต้นเล็กน้อยเมื่อฮอร์ดบอกมาเเบบนั้นจากนั้นก็หยิบถุงสตรอเบอรี่อบเเห้งออกมาถุงนึง

"เเรงเยอะดีจริงๆเลยนะคะคุณดรีม..."
"เเต่ว่าไว้เอาของไปเก็บที่หอพักก่อนจะดีกว่านะคะ..."

เมื่อพูดจบไทม์ก็เหลือบไปเห็นฟองของชานมที่มุมปากของดรีม

"ขออนุญาตินะคะ..."

ไม่นานนักเธอก็หยิบผ้สเช็ดหน้าออกมาเเล้วก็เช็ดฟองนมที่มุมปากนั้น

"ถึงจะอร่อยเเค่ไหนก็ต้องทานอย่างระมัดระวังนะคะคุณดรีม.."