Breads🍞
@pbreads.bsky.social
18UP! | THAI&ENG
Multi-Fandoms เน้นออลพระเอก
Multi-Fandoms เน้นออลพระเอก
แถมวันก่อนคนของชิชิโทยังโพล่หน้ามาชวนคนของเขาไปเที่ยวเล่นสองต่อสองอีก
ชั่วขณะหนึ่งเขาอยากจะคว้าเอวบางๆของซากุระมากอดไว้และแสดงให้รู้ว่าตอนนี้มีคนจองแล้ว
“อ่า แย่แล้วสิซากุระคุง”
“ถ้าจับเธอขังเอาไว้คงจะโกรธมากแน่ๆเลย…”
จบ.
ชั่วขณะหนึ่งเขาอยากจะคว้าเอวบางๆของซากุระมากอดไว้และแสดงให้รู้ว่าตอนนี้มีคนจองแล้ว
“อ่า แย่แล้วสิซากุระคุง”
“ถ้าจับเธอขังเอาไว้คงจะโกรธมากแน่ๆเลย…”
จบ.
October 18, 2024 at 2:14 PM
แถมวันก่อนคนของชิชิโทยังโพล่หน้ามาชวนคนของเขาไปเที่ยวเล่นสองต่อสองอีก
ชั่วขณะหนึ่งเขาอยากจะคว้าเอวบางๆของซากุระมากอดไว้และแสดงให้รู้ว่าตอนนี้มีคนจองแล้ว
“อ่า แย่แล้วสิซากุระคุง”
“ถ้าจับเธอขังเอาไว้คงจะโกรธมากแน่ๆเลย…”
จบ.
ชั่วขณะหนึ่งเขาอยากจะคว้าเอวบางๆของซากุระมากอดไว้และแสดงให้รู้ว่าตอนนี้มีคนจองแล้ว
“อ่า แย่แล้วสิซากุระคุง”
“ถ้าจับเธอขังเอาไว้คงจะโกรธมากแน่ๆเลย…”
จบ.
ร่างกายกระตุกเกร็งพร้อมน้ำสีขาวขุ่นไหลออกมาเปื่อนมือและเสื้อผ้าที่สวมอยู่
“อ๊า…ทำไมกลายเป็นแบบนี้ได้นะ” สุโอพึมพำออกมาเบาๆ อารมณ์ที่มีก่อนหน้าเริ่มสงบลง เป็นเพราะเหตุการณ์ที่เขายั้งสติไม่อยู่จนเกือบจะเผยธาตุแท้ต่อหน้าเพื่อนแมวสองสี
(17)
“อ๊า…ทำไมกลายเป็นแบบนี้ได้นะ” สุโอพึมพำออกมาเบาๆ อารมณ์ที่มีก่อนหน้าเริ่มสงบลง เป็นเพราะเหตุการณ์ที่เขายั้งสติไม่อยู่จนเกือบจะเผยธาตุแท้ต่อหน้าเพื่อนแมวสองสี
(17)
October 18, 2024 at 2:14 PM
ร่างกายกระตุกเกร็งพร้อมน้ำสีขาวขุ่นไหลออกมาเปื่อนมือและเสื้อผ้าที่สวมอยู่
“อ๊า…ทำไมกลายเป็นแบบนี้ได้นะ” สุโอพึมพำออกมาเบาๆ อารมณ์ที่มีก่อนหน้าเริ่มสงบลง เป็นเพราะเหตุการณ์ที่เขายั้งสติไม่อยู่จนเกือบจะเผยธาตุแท้ต่อหน้าเพื่อนแมวสองสี
(17)
“อ๊า…ทำไมกลายเป็นแบบนี้ได้นะ” สุโอพึมพำออกมาเบาๆ อารมณ์ที่มีก่อนหน้าเริ่มสงบลง เป็นเพราะเหตุการณ์ที่เขายั้งสติไม่อยู่จนเกือบจะเผยธาตุแท้ต่อหน้าเพื่อนแมวสองสี
(17)
.
.
.
“อึก…อ่า ซากุระ…” เสียงครางและเสียงเฉอะแฉะดังมาจากชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนเตียงกว้าง
มือข้างหนึ่งรูดไปตามความยาวของแก่นกายที่แข็งจนกอบกุมแทบไม่รอบ
ใบหน้าที่มักจะยิ้มแย้มตอนนี้มีเพียงความบิดเบี้ยวจากแรงอารมณ์ที่ปะทุขึ้นมาเพราะความรักและหึงหวง
(16)
.
.
“อึก…อ่า ซากุระ…” เสียงครางและเสียงเฉอะแฉะดังมาจากชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนเตียงกว้าง
มือข้างหนึ่งรูดไปตามความยาวของแก่นกายที่แข็งจนกอบกุมแทบไม่รอบ
ใบหน้าที่มักจะยิ้มแย้มตอนนี้มีเพียงความบิดเบี้ยวจากแรงอารมณ์ที่ปะทุขึ้นมาเพราะความรักและหึงหวง
(16)
October 18, 2024 at 2:14 PM
.
.
.
“อึก…อ่า ซากุระ…” เสียงครางและเสียงเฉอะแฉะดังมาจากชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนเตียงกว้าง
มือข้างหนึ่งรูดไปตามความยาวของแก่นกายที่แข็งจนกอบกุมแทบไม่รอบ
ใบหน้าที่มักจะยิ้มแย้มตอนนี้มีเพียงความบิดเบี้ยวจากแรงอารมณ์ที่ปะทุขึ้นมาเพราะความรักและหึงหวง
(16)
.
.
“อึก…อ่า ซากุระ…” เสียงครางและเสียงเฉอะแฉะดังมาจากชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนเตียงกว้าง
มือข้างหนึ่งรูดไปตามความยาวของแก่นกายที่แข็งจนกอบกุมแทบไม่รอบ
ใบหน้าที่มักจะยิ้มแย้มตอนนี้มีเพียงความบิดเบี้ยวจากแรงอารมณ์ที่ปะทุขึ้นมาเพราะความรักและหึงหวง
(16)
-เขาเสียวสันหลังไปแวบหนึ่ง
“เปล่าๆ คิดอะไรเรื่อยเปื่อยน่ะ”
“เห้ย นั่นมันของฉัน!”
“ฉันจองตั้งแต่แรกแล้วโว๊ย!!”
เสียงทะเลาะระหว่างซากุระและสุกิชิตะดังแทรกขึ้นมา ทำให้สุโอละความสนใจจากอุเมมิยะ หันไปห้ามปรามคู่กัดปี1แทน
(15)
“เปล่าๆ คิดอะไรเรื่อยเปื่อยน่ะ”
“เห้ย นั่นมันของฉัน!”
“ฉันจองตั้งแต่แรกแล้วโว๊ย!!”
เสียงทะเลาะระหว่างซากุระและสุกิชิตะดังแทรกขึ้นมา ทำให้สุโอละความสนใจจากอุเมมิยะ หันไปห้ามปรามคู่กัดปี1แทน
(15)
October 18, 2024 at 2:13 PM
-เขาเสียวสันหลังไปแวบหนึ่ง
“เปล่าๆ คิดอะไรเรื่อยเปื่อยน่ะ”
“เห้ย นั่นมันของฉัน!”
“ฉันจองตั้งแต่แรกแล้วโว๊ย!!”
เสียงทะเลาะระหว่างซากุระและสุกิชิตะดังแทรกขึ้นมา ทำให้สุโอละความสนใจจากอุเมมิยะ หันไปห้ามปรามคู่กัดปี1แทน
(15)
“เปล่าๆ คิดอะไรเรื่อยเปื่อยน่ะ”
“เห้ย นั่นมันของฉัน!”
“ฉันจองตั้งแต่แรกแล้วโว๊ย!!”
เสียงทะเลาะระหว่างซากุระและสุกิชิตะดังแทรกขึ้นมา ทำให้สุโอละความสนใจจากอุเมมิยะ หันไปห้ามปรามคู่กัดปี1แทน
(15)
“…” อุเมมิยะเหลือบไปเห็นภาพชวนขนลุกได้แต่กลืนน้ำลายและทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน
ภาวนาให้รุ่นน้องน่ารักสุดฮ็อตจะไม่เผลอทำให้อีกคนสติแตกขึ้นมา…
“มีอะไรรึเปล่าครับ อุเมมิยะซัง?” เสียงนุ่มของสุโอเรียกชื่อเพราะว่าเขาดันมองซากุระนานเกินไป โทนเสียงเย็นๆแบบนั้นทำเอา-
(14)
ภาวนาให้รุ่นน้องน่ารักสุดฮ็อตจะไม่เผลอทำให้อีกคนสติแตกขึ้นมา…
“มีอะไรรึเปล่าครับ อุเมมิยะซัง?” เสียงนุ่มของสุโอเรียกชื่อเพราะว่าเขาดันมองซากุระนานเกินไป โทนเสียงเย็นๆแบบนั้นทำเอา-
(14)
October 18, 2024 at 2:13 PM
“…” อุเมมิยะเหลือบไปเห็นภาพชวนขนลุกได้แต่กลืนน้ำลายและทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน
ภาวนาให้รุ่นน้องน่ารักสุดฮ็อตจะไม่เผลอทำให้อีกคนสติแตกขึ้นมา…
“มีอะไรรึเปล่าครับ อุเมมิยะซัง?” เสียงนุ่มของสุโอเรียกชื่อเพราะว่าเขาดันมองซากุระนานเกินไป โทนเสียงเย็นๆแบบนั้นทำเอา-
(14)
ภาวนาให้รุ่นน้องน่ารักสุดฮ็อตจะไม่เผลอทำให้อีกคนสติแตกขึ้นมา…
“มีอะไรรึเปล่าครับ อุเมมิยะซัง?” เสียงนุ่มของสุโอเรียกชื่อเพราะว่าเขาดันมองซากุระนานเกินไป โทนเสียงเย็นๆแบบนั้นทำเอา-
(14)
ระหว่างที่ซากุระกำลังสนใจแต่ของกินที่อยู่ในมือ นิ้วสุโอที่ได้รุกล้ำสัมผัสกับลิ้นก็ถูกเลียต่อจากเจ้าของนิ้วผมแดง
จากใบหน้าเป็นมิตรเปลี่ยนเป็นเจ้าเล่ห์ สายตาที่จ้องไปยังเพื่อนผมสองสีของตนแฝงไปด้วยความบ้าคลั่ง อยากที่จะกลืนกิน ครอบครองเอาไว้ในอาณาเขตของตน
(13)
จากใบหน้าเป็นมิตรเปลี่ยนเป็นเจ้าเล่ห์ สายตาที่จ้องไปยังเพื่อนผมสองสีของตนแฝงไปด้วยความบ้าคลั่ง อยากที่จะกลืนกิน ครอบครองเอาไว้ในอาณาเขตของตน
(13)
October 18, 2024 at 2:13 PM
ระหว่างที่ซากุระกำลังสนใจแต่ของกินที่อยู่ในมือ นิ้วสุโอที่ได้รุกล้ำสัมผัสกับลิ้นก็ถูกเลียต่อจากเจ้าของนิ้วผมแดง
จากใบหน้าเป็นมิตรเปลี่ยนเป็นเจ้าเล่ห์ สายตาที่จ้องไปยังเพื่อนผมสองสีของตนแฝงไปด้วยความบ้าคลั่ง อยากที่จะกลืนกิน ครอบครองเอาไว้ในอาณาเขตของตน
(13)
จากใบหน้าเป็นมิตรเปลี่ยนเป็นเจ้าเล่ห์ สายตาที่จ้องไปยังเพื่อนผมสองสีของตนแฝงไปด้วยความบ้าคลั่ง อยากที่จะกลืนกิน ครอบครองเอาไว้ในอาณาเขตของตน
(13)
“ก็ซากุระคุงกินเปื้อนนี่นา”
“ก…ก็บอกกันดีๆสิ ฉันเช็ดเองได้!”
“ครับ”
ใบหน้ายิ้มแย้มที่ส่งมาดูยังไงก็ไม่เหมือนคนที่พูดว่า เข้าใจแล้ว เลยสักนิด
ซากุระพ่นลมหายใจออกมาและก้มหน้ากินขนมในมือต่อ เมินคนข้างๆที่นั่งจ้องเสมือนสุนัขที่รอเจ้าของกลับบ้านมาเล่นด้วย
(12)
“ก…ก็บอกกันดีๆสิ ฉันเช็ดเองได้!”
“ครับ”
ใบหน้ายิ้มแย้มที่ส่งมาดูยังไงก็ไม่เหมือนคนที่พูดว่า เข้าใจแล้ว เลยสักนิด
ซากุระพ่นลมหายใจออกมาและก้มหน้ากินขนมในมือต่อ เมินคนข้างๆที่นั่งจ้องเสมือนสุนัขที่รอเจ้าของกลับบ้านมาเล่นด้วย
(12)
October 18, 2024 at 2:13 PM
“ก็ซากุระคุงกินเปื้อนนี่นา”
“ก…ก็บอกกันดีๆสิ ฉันเช็ดเองได้!”
“ครับ”
ใบหน้ายิ้มแย้มที่ส่งมาดูยังไงก็ไม่เหมือนคนที่พูดว่า เข้าใจแล้ว เลยสักนิด
ซากุระพ่นลมหายใจออกมาและก้มหน้ากินขนมในมือต่อ เมินคนข้างๆที่นั่งจ้องเสมือนสุนัขที่รอเจ้าของกลับบ้านมาเล่นด้วย
(12)
“ก…ก็บอกกันดีๆสิ ฉันเช็ดเองได้!”
“ครับ”
ใบหน้ายิ้มแย้มที่ส่งมาดูยังไงก็ไม่เหมือนคนที่พูดว่า เข้าใจแล้ว เลยสักนิด
ซากุระพ่นลมหายใจออกมาและก้มหน้ากินขนมในมือต่อ เมินคนข้างๆที่นั่งจ้องเสมือนสุนัขที่รอเจ้าของกลับบ้านมาเล่นด้วย
(12)
“อะ เปื้อนหมดแล้วซากุระคุง”
นิ้วเรียวของสุโอเช็ดเศษขนมที่บริเวณข้างแก้ม ก่อนจะเลื่อนไปลูบไปมาตรงริมฝีปากอวบอิ่ม น่าจูบในสายตาของสุโอ
สัมผัสสกินชิพพร้อมกับแรงที่กดลงมาจนนิ้วอีกฝ่ายแตะกับปลายลิ้น ทำเอาซากุระเด้งตัวออกมาเก้าอี้
“ท…ทำบ้าอะไรของแก!”
(11)
นิ้วเรียวของสุโอเช็ดเศษขนมที่บริเวณข้างแก้ม ก่อนจะเลื่อนไปลูบไปมาตรงริมฝีปากอวบอิ่ม น่าจูบในสายตาของสุโอ
สัมผัสสกินชิพพร้อมกับแรงที่กดลงมาจนนิ้วอีกฝ่ายแตะกับปลายลิ้น ทำเอาซากุระเด้งตัวออกมาเก้าอี้
“ท…ทำบ้าอะไรของแก!”
(11)
October 18, 2024 at 2:12 PM
“อะ เปื้อนหมดแล้วซากุระคุง”
นิ้วเรียวของสุโอเช็ดเศษขนมที่บริเวณข้างแก้ม ก่อนจะเลื่อนไปลูบไปมาตรงริมฝีปากอวบอิ่ม น่าจูบในสายตาของสุโอ
สัมผัสสกินชิพพร้อมกับแรงที่กดลงมาจนนิ้วอีกฝ่ายแตะกับปลายลิ้น ทำเอาซากุระเด้งตัวออกมาเก้าอี้
“ท…ทำบ้าอะไรของแก!”
(11)
นิ้วเรียวของสุโอเช็ดเศษขนมที่บริเวณข้างแก้ม ก่อนจะเลื่อนไปลูบไปมาตรงริมฝีปากอวบอิ่ม น่าจูบในสายตาของสุโอ
สัมผัสสกินชิพพร้อมกับแรงที่กดลงมาจนนิ้วอีกฝ่ายแตะกับปลายลิ้น ทำเอาซากุระเด้งตัวออกมาเก้าอี้
“ท…ทำบ้าอะไรของแก!”
(11)
"...." อุเมมิยะคิ้วกระตุกเพราะความขี้หวงของรุ่นน้องที่ใส่ผ้าคาดคนนี้
เมื่อไม่นานมานี้เขาได้ค้นพบความลับบางอย่างที่ไม่สามารถพูดมันออกมาได้
“ซากุระคุง ลองกินอันนี้หน่อยไหม?”
“แกอยากโดนต่อยรึไง ถึงยื่นมะเขือเทศมาให้ฉันน่ะสุโอ!!”
“หยอกๆครับ”
(10)
เมื่อไม่นานมานี้เขาได้ค้นพบความลับบางอย่างที่ไม่สามารถพูดมันออกมาได้
“ซากุระคุง ลองกินอันนี้หน่อยไหม?”
“แกอยากโดนต่อยรึไง ถึงยื่นมะเขือเทศมาให้ฉันน่ะสุโอ!!”
“หยอกๆครับ”
(10)
October 18, 2024 at 2:12 PM
"...." อุเมมิยะคิ้วกระตุกเพราะความขี้หวงของรุ่นน้องที่ใส่ผ้าคาดคนนี้
เมื่อไม่นานมานี้เขาได้ค้นพบความลับบางอย่างที่ไม่สามารถพูดมันออกมาได้
“ซากุระคุง ลองกินอันนี้หน่อยไหม?”
“แกอยากโดนต่อยรึไง ถึงยื่นมะเขือเทศมาให้ฉันน่ะสุโอ!!”
“หยอกๆครับ”
(10)
เมื่อไม่นานมานี้เขาได้ค้นพบความลับบางอย่างที่ไม่สามารถพูดมันออกมาได้
“ซากุระคุง ลองกินอันนี้หน่อยไหม?”
“แกอยากโดนต่อยรึไง ถึงยื่นมะเขือเทศมาให้ฉันน่ะสุโอ!!”
“หยอกๆครับ”
(10)
"นั่นสินะครับ ซากุระคุงต้องผ่อนคลายบ้าง"
มือที่วางบนไหล่โดนผลักออกโดยสุโอที่เดินมานั่งลงข้างๆซากุระ
นัยน์ตาสีแดงตวัดมองเจ้าของมือครู่หนึ่งก่อนจะยกยิ้มให้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
(9)
มือที่วางบนไหล่โดนผลักออกโดยสุโอที่เดินมานั่งลงข้างๆซากุระ
นัยน์ตาสีแดงตวัดมองเจ้าของมือครู่หนึ่งก่อนจะยกยิ้มให้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
(9)
October 18, 2024 at 2:11 PM
"นั่นสินะครับ ซากุระคุงต้องผ่อนคลายบ้าง"
มือที่วางบนไหล่โดนผลักออกโดยสุโอที่เดินมานั่งลงข้างๆซากุระ
นัยน์ตาสีแดงตวัดมองเจ้าของมือครู่หนึ่งก่อนจะยกยิ้มให้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
(9)
มือที่วางบนไหล่โดนผลักออกโดยสุโอที่เดินมานั่งลงข้างๆซากุระ
นัยน์ตาสีแดงตวัดมองเจ้าของมือครู่หนึ่งก่อนจะยกยิ้มให้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
(9)
"แค่เรียกมากินข้าวเนี่ยนะ!?" ซากุระแผดเสียงใส่ชายที่แข็งแกร่งที่สุดในโบฟูริน
ใบหน้ายิ้มระรื่นทำเอาเขาอยากจะปล่อยหมัดใส่สักที
"มาผ่อนคลายกันหน่อยสิ" มือของอุเมมิยะตบลงบนไหล่รุ่นน้องก่อนจะพามานั่งที่โต๊ะ
"นี่มันบ้าอะไรกันวะเนี่ย..."
(8)
ใบหน้ายิ้มระรื่นทำเอาเขาอยากจะปล่อยหมัดใส่สักที
"มาผ่อนคลายกันหน่อยสิ" มือของอุเมมิยะตบลงบนไหล่รุ่นน้องก่อนจะพามานั่งที่โต๊ะ
"นี่มันบ้าอะไรกันวะเนี่ย..."
(8)
October 18, 2024 at 2:11 PM
"แค่เรียกมากินข้าวเนี่ยนะ!?" ซากุระแผดเสียงใส่ชายที่แข็งแกร่งที่สุดในโบฟูริน
ใบหน้ายิ้มระรื่นทำเอาเขาอยากจะปล่อยหมัดใส่สักที
"มาผ่อนคลายกันหน่อยสิ" มือของอุเมมิยะตบลงบนไหล่รุ่นน้องก่อนจะพามานั่งที่โต๊ะ
"นี่มันบ้าอะไรกันวะเนี่ย..."
(8)
ใบหน้ายิ้มระรื่นทำเอาเขาอยากจะปล่อยหมัดใส่สักที
"มาผ่อนคลายกันหน่อยสิ" มือของอุเมมิยะตบลงบนไหล่รุ่นน้องก่อนจะพามานั่งที่โต๊ะ
"นี่มันบ้าอะไรกันวะเนี่ย..."
(8)
ไม่น่าเชื่อเลยว่าคนเราจะน่ารัก น่าทะนุถนอมได้ขนาดนี้
เขาอยากจะเป็นคนที่ได้รับรอยยิ้มนั่นเพียงคนเดียว
"ซากุระ"
"ห้ะ เรียกฉันทำไม?"
"เปล่าครับ"
สุดท้ายก็ได้แต่กลืนคำพูดในใจที่อยากจะขอร้องอ้อนวอนให้สนใจแต่เขาเพียงคนเดียวเข้าไป
(7)
เขาอยากจะเป็นคนที่ได้รับรอยยิ้มนั่นเพียงคนเดียว
"ซากุระ"
"ห้ะ เรียกฉันทำไม?"
"เปล่าครับ"
สุดท้ายก็ได้แต่กลืนคำพูดในใจที่อยากจะขอร้องอ้อนวอนให้สนใจแต่เขาเพียงคนเดียวเข้าไป
(7)
October 18, 2024 at 2:11 PM
ไม่น่าเชื่อเลยว่าคนเราจะน่ารัก น่าทะนุถนอมได้ขนาดนี้
เขาอยากจะเป็นคนที่ได้รับรอยยิ้มนั่นเพียงคนเดียว
"ซากุระ"
"ห้ะ เรียกฉันทำไม?"
"เปล่าครับ"
สุดท้ายก็ได้แต่กลืนคำพูดในใจที่อยากจะขอร้องอ้อนวอนให้สนใจแต่เขาเพียงคนเดียวเข้าไป
(7)
เขาอยากจะเป็นคนที่ได้รับรอยยิ้มนั่นเพียงคนเดียว
"ซากุระ"
"ห้ะ เรียกฉันทำไม?"
"เปล่าครับ"
สุดท้ายก็ได้แต่กลืนคำพูดในใจที่อยากจะขอร้องอ้อนวอนให้สนใจแต่เขาเพียงคนเดียวเข้าไป
(7)
"ฉันยืนเองได้น่า" ซากุระบ่นพึมพำแต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธมือที่ยื่นมาให้
"ครับ"
สุโอหัวเราะเอ็นดูกับความน่ารักของคนตรงหน้า สัมผัสนุ่มนิ่มกับความอุ่นของมือที่จับมาทำเขาแทบคลั่ง
(6)
"ครับ"
สุโอหัวเราะเอ็นดูกับความน่ารักของคนตรงหน้า สัมผัสนุ่มนิ่มกับความอุ่นของมือที่จับมาทำเขาแทบคลั่ง
(6)
October 18, 2024 at 2:10 PM
"ฉันยืนเองได้น่า" ซากุระบ่นพึมพำแต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธมือที่ยื่นมาให้
"ครับ"
สุโอหัวเราะเอ็นดูกับความน่ารักของคนตรงหน้า สัมผัสนุ่มนิ่มกับความอุ่นของมือที่จับมาทำเขาแทบคลั่ง
(6)
"ครับ"
สุโอหัวเราะเอ็นดูกับความน่ารักของคนตรงหน้า สัมผัสนุ่มนิ่มกับความอุ่นของมือที่จับมาทำเขาแทบคลั่ง
(6)
"ใกล้จะถึงเวลาประชุมแล้ว ไปกันเถอะครับ"
ร่างสูงของหนุ่มผมแดงเดินเข้ามายืนหน้าโต๊ะซากุระโดยมีฝูงชนแหวกออกประหนึ่งน้ำทะเลในเหตุการณ์ของโมเสสแหวกทะเล
มือเรียวยื่นมาตรงหน้าของซากุระ เหมือนเป็นคำสั่งให้จับเพื่อพยุงตัวลุกขึ้นมาอย่างเลี่ยงไม่ได้
(5)
ร่างสูงของหนุ่มผมแดงเดินเข้ามายืนหน้าโต๊ะซากุระโดยมีฝูงชนแหวกออกประหนึ่งน้ำทะเลในเหตุการณ์ของโมเสสแหวกทะเล
มือเรียวยื่นมาตรงหน้าของซากุระ เหมือนเป็นคำสั่งให้จับเพื่อพยุงตัวลุกขึ้นมาอย่างเลี่ยงไม่ได้
(5)
October 18, 2024 at 2:10 PM
"ใกล้จะถึงเวลาประชุมแล้ว ไปกันเถอะครับ"
ร่างสูงของหนุ่มผมแดงเดินเข้ามายืนหน้าโต๊ะซากุระโดยมีฝูงชนแหวกออกประหนึ่งน้ำทะเลในเหตุการณ์ของโมเสสแหวกทะเล
มือเรียวยื่นมาตรงหน้าของซากุระ เหมือนเป็นคำสั่งให้จับเพื่อพยุงตัวลุกขึ้นมาอย่างเลี่ยงไม่ได้
(5)
ร่างสูงของหนุ่มผมแดงเดินเข้ามายืนหน้าโต๊ะซากุระโดยมีฝูงชนแหวกออกประหนึ่งน้ำทะเลในเหตุการณ์ของโมเสสแหวกทะเล
มือเรียวยื่นมาตรงหน้าของซากุระ เหมือนเป็นคำสั่งให้จับเพื่อพยุงตัวลุกขึ้นมาอย่างเลี่ยงไม่ได้
(5)
ถ้าเป็นจ้องปกติเขาก็ไม่ได้อะไรหรอก
ถึงจะแอบรู้สึกคันไม้คันมือนิดหน่อยก็เถอะ...
แต่จ้องมองที่ว่าคือทุกครั้งที่หันไป อีกฝ่ายมักจะมองมาที่เขาเสมอจนบางครั้งก็แอบหลอนนิดหน่อย
(4)
ถึงจะแอบรู้สึกคันไม้คันมือนิดหน่อยก็เถอะ...
แต่จ้องมองที่ว่าคือทุกครั้งที่หันไป อีกฝ่ายมักจะมองมาที่เขาเสมอจนบางครั้งก็แอบหลอนนิดหน่อย
(4)
October 18, 2024 at 2:09 PM
ถ้าเป็นจ้องปกติเขาก็ไม่ได้อะไรหรอก
ถึงจะแอบรู้สึกคันไม้คันมือนิดหน่อยก็เถอะ...
แต่จ้องมองที่ว่าคือทุกครั้งที่หันไป อีกฝ่ายมักจะมองมาที่เขาเสมอจนบางครั้งก็แอบหลอนนิดหน่อย
(4)
ถึงจะแอบรู้สึกคันไม้คันมือนิดหน่อยก็เถอะ...
แต่จ้องมองที่ว่าคือทุกครั้งที่หันไป อีกฝ่ายมักจะมองมาที่เขาเสมอจนบางครั้งก็แอบหลอนนิดหน่อย
(4)
"เหอะ น่าหมั่นไส้ชะมัด"
"คำนี้ผมน่าจะต้องเป็นคนพูดมากกว่านะ"
"ห๊า?" ซากุระเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย เขาไม่เคยเข้าใจรอยยิ้มที่ดูเจ้าเล่ห์ของอีกคนออกเลยสักครั้ง
ตั้งแต่กลับมาจากตอนสู้กับชิชิโทจบลง สุโอก็เริ่มจ้องมองมาที่เขามากขึ้น
(3)
"คำนี้ผมน่าจะต้องเป็นคนพูดมากกว่านะ"
"ห๊า?" ซากุระเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย เขาไม่เคยเข้าใจรอยยิ้มที่ดูเจ้าเล่ห์ของอีกคนออกเลยสักครั้ง
ตั้งแต่กลับมาจากตอนสู้กับชิชิโทจบลง สุโอก็เริ่มจ้องมองมาที่เขามากขึ้น
(3)
October 18, 2024 at 2:09 PM
"เหอะ น่าหมั่นไส้ชะมัด"
"คำนี้ผมน่าจะต้องเป็นคนพูดมากกว่านะ"
"ห๊า?" ซากุระเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย เขาไม่เคยเข้าใจรอยยิ้มที่ดูเจ้าเล่ห์ของอีกคนออกเลยสักครั้ง
ตั้งแต่กลับมาจากตอนสู้กับชิชิโทจบลง สุโอก็เริ่มจ้องมองมาที่เขามากขึ้น
(3)
"คำนี้ผมน่าจะต้องเป็นคนพูดมากกว่านะ"
"ห๊า?" ซากุระเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย เขาไม่เคยเข้าใจรอยยิ้มที่ดูเจ้าเล่ห์ของอีกคนออกเลยสักครั้ง
ตั้งแต่กลับมาจากตอนสู้กับชิชิโทจบลง สุโอก็เริ่มจ้องมองมาที่เขามากขึ้น
(3)
"มองหน้าหาเรื่องรึไง" เสียงห้าวที่คล้ายแมวขู่ดังมาจากเด็กหนุ่มผมสองสีที่นั่งอยู่กลางวง
"เปล่าครับ"
สุโอยกยิ้มเหมือนที่เคยทำเป็นปกติ หากแต่ในใจรู้สึกมีความสุขเพราะว่าอีกฝ่ายสนใจโดยที่เขาไม่ได้เอ่ยปากเรียก
(2)
"เปล่าครับ"
สุโอยกยิ้มเหมือนที่เคยทำเป็นปกติ หากแต่ในใจรู้สึกมีความสุขเพราะว่าอีกฝ่ายสนใจโดยที่เขาไม่ได้เอ่ยปากเรียก
(2)
October 18, 2024 at 2:08 PM
"มองหน้าหาเรื่องรึไง" เสียงห้าวที่คล้ายแมวขู่ดังมาจากเด็กหนุ่มผมสองสีที่นั่งอยู่กลางวง
"เปล่าครับ"
สุโอยกยิ้มเหมือนที่เคยทำเป็นปกติ หากแต่ในใจรู้สึกมีความสุขเพราะว่าอีกฝ่ายสนใจโดยที่เขาไม่ได้เอ่ยปากเรียก
(2)
"เปล่าครับ"
สุโอยกยิ้มเหมือนที่เคยทำเป็นปกติ หากแต่ในใจรู้สึกมีความสุขเพราะว่าอีกฝ่ายสนใจโดยที่เขาไม่ได้เอ่ยปากเรียก
(2)
เค้าก็อ่านฟิคคุณเหมือนกันนนนน ฟินจิกหมอนมาก🥺🥺
October 17, 2024 at 2:50 PM
เค้าก็อ่านฟิคคุณเหมือนกันนนนน ฟินจิกหมอนมาก🥺🥺
“จะบ้าตาย” มีแวบนึงที่เขาแอบนึกถึงยามแก่นกายอันนั้นกระแทกเข้ามาก็รู้สึกเสี่ยวที่ท้องน้อยแล้ว
นั่งทำใจได้ไม่นานเขาก็ลุกขึ้นไปยังห้องน้ำเพื่อไปปลดปล่อยไม่ให้พนักงานคนอื่นมาหาว่าเป็นโรคจิตเมื่อเห็นว่าเขานั่งมีอารมณ์ในเวลาทำงาน
End
นั่งทำใจได้ไม่นานเขาก็ลุกขึ้นไปยังห้องน้ำเพื่อไปปลดปล่อยไม่ให้พนักงานคนอื่นมาหาว่าเป็นโรคจิตเมื่อเห็นว่าเขานั่งมีอารมณ์ในเวลาทำงาน
End
October 17, 2024 at 1:40 PM
“จะบ้าตาย” มีแวบนึงที่เขาแอบนึกถึงยามแก่นกายอันนั้นกระแทกเข้ามาก็รู้สึกเสี่ยวที่ท้องน้อยแล้ว
นั่งทำใจได้ไม่นานเขาก็ลุกขึ้นไปยังห้องน้ำเพื่อไปปลดปล่อยไม่ให้พนักงานคนอื่นมาหาว่าเป็นโรคจิตเมื่อเห็นว่าเขานั่งมีอารมณ์ในเวลาทำงาน
End
นั่งทำใจได้ไม่นานเขาก็ลุกขึ้นไปยังห้องน้ำเพื่อไปปลดปล่อยไม่ให้พนักงานคนอื่นมาหาว่าเป็นโรคจิตเมื่อเห็นว่าเขานั่งมีอารมณ์ในเวลาทำงาน
End
หลังวางสายนัยน์ตาสีแดงของเปโตรเลื่อนลงไปมองกางเกงของตนที่นูนขึ้นมาจากเหตุการณ์เซ็กโฟนที่ผ่านมา
ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาก็รู้สึกมีอารมณ์ตอนได้ยินเสียงครางของลูกค้าผมแดงคนนี้ ไหนจะแก่นกายอันมโหฬารที่เห็นจากรูปภาพในแชท (10)
ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาก็รู้สึกมีอารมณ์ตอนได้ยินเสียงครางของลูกค้าผมแดงคนนี้ ไหนจะแก่นกายอันมโหฬารที่เห็นจากรูปภาพในแชท (10)
October 17, 2024 at 1:40 PM
หลังวางสายนัยน์ตาสีแดงของเปโตรเลื่อนลงไปมองกางเกงของตนที่นูนขึ้นมาจากเหตุการณ์เซ็กโฟนที่ผ่านมา
ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาก็รู้สึกมีอารมณ์ตอนได้ยินเสียงครางของลูกค้าผมแดงคนนี้ ไหนจะแก่นกายอันมโหฬารที่เห็นจากรูปภาพในแชท (10)
ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาก็รู้สึกมีอารมณ์ตอนได้ยินเสียงครางของลูกค้าผมแดงคนนี้ ไหนจะแก่นกายอันมโหฬารที่เห็นจากรูปภาพในแชท (10)
“ว่างวันไหนบ้าง ผมอยากชวนพี่ไปกินข้าวข้างนอก” ธันเดอัสถามแกมอ้อนวอนท็อปเซลล์คนสวยที่ตนหมายตา
“ไม่ว่าง แต่จะนัดไว้ก่อนก็ได้“
คนชวนทำหน้าห่อเหี่ยวตอนแรกก่อนจะยกยิ้มขึ้นเมื่อได้ยินประโยคต่อมาประหนึ่งคนเป็นไบโพล่า
“งั้นอาทิตย์หน้าพี่ว่างไหม”
“ดูก่อน”
“ครับ ผมจะรอนะ“ (9)
“ไม่ว่าง แต่จะนัดไว้ก่อนก็ได้“
คนชวนทำหน้าห่อเหี่ยวตอนแรกก่อนจะยกยิ้มขึ้นเมื่อได้ยินประโยคต่อมาประหนึ่งคนเป็นไบโพล่า
“งั้นอาทิตย์หน้าพี่ว่างไหม”
“ดูก่อน”
“ครับ ผมจะรอนะ“ (9)
October 17, 2024 at 1:40 PM
“ว่างวันไหนบ้าง ผมอยากชวนพี่ไปกินข้าวข้างนอก” ธันเดอัสถามแกมอ้อนวอนท็อปเซลล์คนสวยที่ตนหมายตา
“ไม่ว่าง แต่จะนัดไว้ก่อนก็ได้“
คนชวนทำหน้าห่อเหี่ยวตอนแรกก่อนจะยกยิ้มขึ้นเมื่อได้ยินประโยคต่อมาประหนึ่งคนเป็นไบโพล่า
“งั้นอาทิตย์หน้าพี่ว่างไหม”
“ดูก่อน”
“ครับ ผมจะรอนะ“ (9)
“ไม่ว่าง แต่จะนัดไว้ก่อนก็ได้“
คนชวนทำหน้าห่อเหี่ยวตอนแรกก่อนจะยกยิ้มขึ้นเมื่อได้ยินประโยคต่อมาประหนึ่งคนเป็นไบโพล่า
“งั้นอาทิตย์หน้าพี่ว่างไหม”
“ดูก่อน”
“ครับ ผมจะรอนะ“ (9)
“พี่พีท…“ หลังได้ปลดปล่อยแล้วจากเสียงแหบพร่าก็เปลี่ยนเป็นเสียงออดอ้อนจนเปโตรรู้สึกหมั่นไส้ขึ้นมา
“วางสายนะ” เมื่อลูกค้ารู้วิธีใช้งานแล้วเปโตรก็ไม่มีความจำเป็นคุยกันต่อ เมินเสียงบ่นหงุงหงิงของลูกค้าระดับvvipของบริษัท
“เดี๋ยวสิ ทำไมคนสวยใจร้ายจัง”
”มีอะไรล่ะ?” (8)
“วางสายนะ” เมื่อลูกค้ารู้วิธีใช้งานแล้วเปโตรก็ไม่มีความจำเป็นคุยกันต่อ เมินเสียงบ่นหงุงหงิงของลูกค้าระดับvvipของบริษัท
“เดี๋ยวสิ ทำไมคนสวยใจร้ายจัง”
”มีอะไรล่ะ?” (8)
October 17, 2024 at 1:39 PM
“พี่พีท…“ หลังได้ปลดปล่อยแล้วจากเสียงแหบพร่าก็เปลี่ยนเป็นเสียงออดอ้อนจนเปโตรรู้สึกหมั่นไส้ขึ้นมา
“วางสายนะ” เมื่อลูกค้ารู้วิธีใช้งานแล้วเปโตรก็ไม่มีความจำเป็นคุยกันต่อ เมินเสียงบ่นหงุงหงิงของลูกค้าระดับvvipของบริษัท
“เดี๋ยวสิ ทำไมคนสวยใจร้ายจัง”
”มีอะไรล่ะ?” (8)
“วางสายนะ” เมื่อลูกค้ารู้วิธีใช้งานแล้วเปโตรก็ไม่มีความจำเป็นคุยกันต่อ เมินเสียงบ่นหงุงหงิงของลูกค้าระดับvvipของบริษัท
“เดี๋ยวสิ ทำไมคนสวยใจร้ายจัง”
”มีอะไรล่ะ?” (8)
“เหมือนหมาไม่ผิดเลยนะ“
หลังจากเปโตรพูดจบก็ได้ยินเสียงหอบหายใจหนักๆลอดเข้ามาจากปลายสาย เป็นสัญญาณว่าคนที่โทรเข้ามาได้สำเร็จความใคร่เรียบร้อย (7)
หลังจากเปโตรพูดจบก็ได้ยินเสียงหอบหายใจหนักๆลอดเข้ามาจากปลายสาย เป็นสัญญาณว่าคนที่โทรเข้ามาได้สำเร็จความใคร่เรียบร้อย (7)
October 17, 2024 at 1:39 PM
“เหมือนหมาไม่ผิดเลยนะ“
หลังจากเปโตรพูดจบก็ได้ยินเสียงหอบหายใจหนักๆลอดเข้ามาจากปลายสาย เป็นสัญญาณว่าคนที่โทรเข้ามาได้สำเร็จความใคร่เรียบร้อย (7)
หลังจากเปโตรพูดจบก็ได้ยินเสียงหอบหายใจหนักๆลอดเข้ามาจากปลายสาย เป็นสัญญาณว่าคนที่โทรเข้ามาได้สำเร็จความใคร่เรียบร้อย (7)