Het enthousiasme van politici om elk aspect van het persoonlijk leven te beteugelen terwijl ze het al moeilijk hebben om de basisverantwoordelijkheden te nemen. Jeeetje

Ik snap ook wel dat je geen positief woord meer te zeggen hebt als je persoonlijk slachtoffer bent geworden van dat wanbeleid. Er zijn ook veel vreselijke dingen gebeurd. Maar om dan onder de vlag van kinderrechten te lobbyen tegen elke vorm van wettelijke ondersteuning: dat zit me echt dwars.

Als ik dan toch aan het zeuren ben: zullen we niet drie keer per jaar de gages van artiesten zonder context in de krant gooien? Bespaart ons alvast de publieke verwondering (en het jaloers gelach) omdat de best verkopende Vlaamse act van het moment bijvoorbeeld gewoon vraagt wat ze waard is.

Het is gelukkig allemaal relatief, dus ik verwacht tegen vanavond een vers aanbod aan opiniestukjes die uitleggen dat dit gewoon de media zijn die iets oppoken in plaats van een reëel maatschappelijk probleem.

Net zoals er bij het begin van de coronacrisis experten waren die dachten dat we ons leven na de pandemie vollédig anders zouden inrichten, zijn er op militair vlak toch ook een aantal spreekbuizen totaal losgezongen van de realiteit. Beseffen zij eigenlijk wel wat voor ballonnetjes ze lanceren?

Het helpt de zaak niet vooruit, maar Zegler was al fantastisch in West Side Story en ze is de enige die in de levenloze Snow White remake voor wat vreugde zorgt. Komende zomer speelt ze ook in een Londense Evita-revival van Jamie Lloyd en ik kan niet wachten om haar live te zien!

Morgen maak ik de officiële lijst met de meest gewaardeerde krantenstukken uit de Vlaamse media bekend! De onafhankelijke onderzoekscommissie bekeek voor deze uitgave wel enkel de stukken uit De Morgen, maar stay tuned!