(เมื่อคนเริ่มบทสนทนาไม่เก่งมาเจอกัน5555 ต้องมีคนนึงเสียสละ)

"งั้นเหรอ" /ลูบท้ายทอย แย่ล่ะสิ

พอบอกกินไปคุยไปก็ขออนุญาตหยิบขนมมากินบ้าง

"อร่อยจัง! ใครทำน่ะ?" ตาเป็นประกายทันทีที่ได้กินของอร่อย

รู้สึกโล่งใจขึ้นเยอะเมื่อเจอเพื่อนร่วมประเทศ เดี๋ยวนะ... คงไม่ได้ตามข่าวแข่งแบดมินตันหรอกใช่มั้ย (เพราะถ้าตามอาจจะรู้ก็ได้ว่าเขาคือแชมป์แบดโลกมาร์ติน)

"อือ.. แพททริค ลี เรียกว่าพีทก็ได้"

มองซ้ายมองขวา

"เดินด้วยกันมั้ย?"

เขาเข้ามานั่งกลางบูธงงๆ ไม่ใช่ให้กินขนมเฉยๆเหรอ... /เกร็งขึ้นมาทันที

มองบรรยากาศรอบๆ ทำไมมันฟรุ้งฟริ้งจังนะ-_-;;

"เอ่อ.. ฟัง? อยากพูดอะไรมั้ย?"

ไม่รู้ว่าสถานการณ์แบบนี้ควรเริ่มสนทนายังไงดีเลยหลบตาพวกเธอนิดหน่อย

/พยักหน้าหงึกๆ

"เหมือนกัน..เหรอ ?"

เอียงคอชี้ไปที่ชุดของเธอ เพราะรส.ว่าคนแคนาดาหายากเหลือเกิน ไม่รู้ทำไม

(มาบวกครับ)

มองชุดเธอ

"แคนาดา.."

ถ้าเธอมองมาที่เขาก็จะเห็นว่าใส่ชุดประจำชาติแคนาดามาเหมือนกัน

(แวบมาลงด้วย ใครก็ได้ที่ไม่ใช่ฟิล ไม่อยากโรลกับตัวเอง55555555)

(/มือกีตาร์นั่งตาแป๋ว)

!!!

"เท่าไหร่..." /พูดเสียงเบา

(โดนเส้นเรามาก ช่วยด้วย5555555555)

(น่ารักไปมุ้ยอ่า)

(จริงๆเห็นแต่ไม่ได้ทักเพราะแค่นี้ก็สุดยอดมากแล้ว-)

(กรี๊ดดดด พี่ค้าาา😭😭💞💗)

(แม่สาวผมลอนน🥺)

"เอามานี่สิ" ยื่นมือไปหา

แปล : เดี๋ยวช่วยจูนให้

ทำเพียงผงกหัวตอบเบาๆแล้วลงไปนั่งข้างๆ

"เล่นต่อสิ"

(อย่าเพิ่งไล่เราไปตอบฟิล แต่ปักค่ะ)

กำลังเดินเล่นอยู่ดีๆ ก็ได้ยินเสียงกีต้าร์เลยหันไปมอง เจอเป็นเพื่อนของตนกำลังง่วนอยู่กับกีต้าร์ที่อยู่บนตัก หมอนี่เล่นดนตรีด้วยเหรอ??

/เดินไปยืนบังแสงด้านหน้า มองต่ำลงมา

(แวะมาเล่นด้วยครับ!)

ไม่ทันที่จะหันหลังกลับไปที่โต๊ะของตัวเอง เครื่องดื่มก็กำลังจะสาดลงมาใส่ตัว ถึงจะหลบด้วยรีเฟล็กซ์ส่วนตัวแต่มันก็ยังเปื้อนชายเสื้อกับกางเกงอยู่ดี ส่วนขนมที่ถือมาก็หกลงพื้น

"....." มองสภาพตัวเองแบบอนาถใจ แต่ก็เงยหน้าไปมองเธอแบบพิจารณา

"ไม่เป็นไร เธอไม่บาดเจ็บนะ?"