Ve felsefe heralde, deliliğe en yakın noktada,delirme kaygısı için bir tesellidir.

Herkesi eleştirmekle olduğu gibi kabul etmek arasında gider gelirim. Ben benim. Ben sabit değil değişkenim.

Ben neyi hayal ettiysem ya daha iyisi oldu ya da daha kötüsü. Asla hayal ettiğim gibi olmadı. Sanırım yaşam hayal etmediğin şekilde yürüyor.

Hiçbir şeyi tutma,
Hiçbir şeye tutunma.
Öylece akıp gitmesine izin ver.

Tanımaya başladım kendimi. Yokum ben. Olmak istediğimle başkalarının gözündeki ben arasındaki bir boşluğum.

Merhaba Dünya!