แสบสะบั้นฟันเนื้อคมเถือหนัง
ไยยับยั้งเยื้องยาตรผิดคาดหมาย
เกียรติทนงทรงพลียินดีตาย
กลับฉิบหายอายเสียดหยามเหยียดกัน
เข้าโรมรันชันแยกถึงแหกขา
มัชฌิมาล่าลึกเข้าคึกขัน
ทิ่มแทงถอกตอกเร้าเข้าประจัน
เจียนสวรรค์เพียงนิดเขาริดจร
จึงจารจดทดบาปสั่งสาปแช่ง
นิ้วคว้านแยงแทงลึกไยนึกถอน
ลิ้นเลียหีสีแฉะขาแบะคลอน
มาตัดรอนมิยอมเย็ดเบ็ดหากระไร
แสบสะบั้นฟันเนื้อคมเถือหนัง
ไยยับยั้งเยื้องยาตรผิดคาดหมาย
เกียรติทนงทรงพลียินดีตาย
กลับฉิบหายอายเสียดหยามเหยียดกัน
เข้าโรมรันชันแยกถึงแหกขา
มัชฌิมาล่าลึกเข้าคึกขัน
ทิ่มแทงถอกตอกเร้าเข้าประจัน
เจียนสวรรค์เพียงนิดเขาริดจร
จึงจารจดทดบาปสั่งสาปแช่ง
นิ้วคว้านแยงแทงลึกไยนึกถอน
ลิ้นเลียหีสีแฉะขาแบะคลอน
มาตัดรอนมิยอมเย็ดเบ็ดหากระไร
‘สัตยาฟ้าดินเป็นพยาน
อารักษ์หาญแม่นมั่นมิหวั่นไหว
แม้นทุกข์ตรมขมขื่นอยู่แห่งใด
จักเร่งไปคุ้มครองปัดป้องภัย‘
’สัตยาฟ้าเวียนดินเปลี่ยนผ่าน
ฝนชะลานโรยลงยากคงไหว
ธารมิทวนครวญคร่ำรอร่ำไย
ไผ่สิ้นใบดอกบานถึงกาลลา‘
‘สัตยาฟ้าดินเป็นพยาน
อารักษ์หาญแม่นมั่นมิหวั่นไหว
แม้นทุกข์ตรมขมขื่นอยู่แห่งใด
จักเร่งไปคุ้มครองปัดป้องภัย‘
’สัตยาฟ้าเวียนดินเปลี่ยนผ่าน
ฝนชะลานโรยลงยากคงไหว
ธารมิทวนครวญคร่ำรอร่ำไย
ไผ่สิ้นใบดอกบานถึงกาลลา‘
แม้นมิเคยเชยต้องให้ลองก่อน
ทองแท่งท่อนป้อนดูเจาะรูพี่
เชิญทิ่มแทงแรงเชี่ยวก็เสียวดี
ลำเสียดสีตีตอกเลือดออกพลัน
แม้นต้องเจ็บเหน็บกลัดใช่ขัดข้อง
พี่และน้องปองจิตดั่งคิดฝัน
กุณฑลตอกถอกรุกคับจุกกรรณ
ประดับขวัญพี่เกื้องามเหนือพรหม
แม้นมิเคยเชยต้องให้ลองก่อน
ทองแท่งท่อนป้อนดูเจาะรูพี่
เชิญทิ่มแทงแรงเชี่ยวก็เสียวดี
ลำเสียดสีตีตอกเลือดออกพลัน
แม้นต้องเจ็บเหน็บกลัดใช่ขัดข้อง
พี่และน้องปองจิตดั่งคิดฝัน
กุณฑลตอกถอกรุกคับจุกกรรณ
ประดับขวัญพี่เกื้องามเหนือพรหม
เรา เมน
เรา เมน