Buyrun link: biletinial.com/tr-tr/egitim...

Benim gördüğüm rüya bunun bir özeti. Uçarak, canavarlarla savaşacak cesareti göstermekle başlayıp telefon tamircisinde bitiyor. Biz bu rüyayı on yıllardır görüyoruz ve aslında tek bir şey anlatıyor: Artık bilinçdışını başka bir politikayla örgütlemenin vaktidir.

Eğer bunları yapmazsak, yani siyasal eylemi bir kahramanlık, yapılması olağanüstü güç, sergilenmesi olağandışı biçimde zor bir tavır olmaktan çıkarmazsak ve bu eylemin, tavrın yol açacağı bedelleri, kayıpları normalleştirmezsek rüya gibi başlayan her süreç nefes daraltıcı bir gerçekliğe dönüşecek.

Uçarken düşen telefon da bir şey anlatıyor. Birincisi direnmenin bir bedeli olacak, bunu da normalleştirmeliyiz. Sahip olduğumuz şeyleri, konforumuzu, işimizi kaybedebiliriz ama “uçmaya” devam etmemiz gerek. Sırf “telefonumuz kırılacak” diye vazgeçmeyip siyasal eylemde ısrar etmemiz gerek.

Canavarlarla falan savaşamadık tabi. Bence politik bir alt metni var tüm bunların. Siyasal arenaya çıkmayı bir kahramanlık saymaktan vazgeçmemiz lazım. Orta Doğudayız. Protesto etmeyi, haklarımız için direnmeyi acilen normalleştirmemiz lazım. Alelade bir sorumluluk, yükümlülük gibi görmemiz lazım.